Jason Buss (VP Ameriprise Financial) komt met interessante claims over de effectiviteit van sociale media voor recruiting. Eén van die claims gaat over het benodigde recruitment budget:

Oftewel in drie jaar tijd kan het recruiting budget met 40% worden teruggebracht door de inzet van sociale media. Althans, dat is wat Buss claimt.

De positie van referral recruitment
Want een belangrijke rol is weggelegd voor referral recruitment, die hij in het eerste jaar als een traditionele vorm van recruitment ziet maar in volgende jaren onder recruitment via sociale media plaatst. Op zich begrijpelijk maar natuurlijk niet consistent. Zou je bovenstaande grafiek hiervoor corrigeren, dan krijg je de volgende verdeling:

Nog steeds een zeer sterke case voor sociale media zou ik zeggen…

De positie van de eigen wervingssite
Maar wat zit er in die verschillende soorten recruitment? Nou dit is de onderverdeling:

• Traditioneel: Vacaturesites & print, In-house & 3rd party recruitment
• Sociale media: Sociale netwerken, zoekmachines & wervingssite (SEO/SEM), Talent pools, Referrals.

Goed… Dit maakt het verhaal minder sterk. Want Buss plaatst zoekmachines en wervingssite dus onder de sociale media. Hmm… I beg to differ. Als ik dit onderdeel uit de grafiek verplaats naar de traditionele vorm van recruitment dan is dit het beeld:

In jaar 1 heb ik voor de goede orde het onderdeel SEO/SEM toegevoegd om een eerlijk vergelijk te krijgen. Zo ontstaat nog altijd een zeer sterke case voor de inzet van sociale media, alleen wel eentje die een stukje objectiever wordt dan hetgeen Buss oorspronkelijk beweert.

Tegelijkertijd zou het budget over een looptijd van drie jaar zelfs sterker gereduceerd kunnen worden. Sociale media verdrievoudigt terwijl traditionele vormen van recruitment met de helft inkrimpen. Dit lijkt me een indrukwekkende prestatie voor eenieder die dit weet te bewerkstelligen!

Dood aan de vacaturesites?
De neergang in traditionele vormen van recruitment komt dan vooral op het conto van print en vacaturesites, zoals onderstaande figuur laat zien:

Tja. Wat moet ik hier nou weer mee? Zou dit kloppen of is hier sprake van de zoveelste vorm van wishful thinking? Ik hou het op het laatste.

Dat het budget voor vacaturesites gaat krimpen door een verschuiving naar andere vormen van recruitment is volstrekt verdedigbaar; maar bovenstaande reductie lijkt er vanuit te gaan dat vacaturesites in de komende jaren op hun handen blijven zitten. Een beetje naïef.

Monster doet krachtige pogingen om te veranderen en andere vacaturesites zullen moeten volgen. Ook het initiatief van Nationale Vacaturebank met Banen.nl is een indicatie van hoe vacaturesites hun omzetvolume proberen te beschermen.

Verder zullen nieuwe prijsmodellen de markt voor vacaturesites zeker waardevol blijven maken. Monster zal natuurlijk de eerste zijn die richting echte pay-for-performance zal verschuiven en het plaatsten van vacatures (bijna) zal weggeven. En daarmee vacaturesites laat evolueren van digitale plakpaal tot het daadwerkelijk leveren van waarde middels gekwalificeerde kandidaten. Het werd natuurlijk de hoogste tijd…

Daarnaast is de dood van intermediairs al zo vaak voorspeld dat je je op een gegeven moment gaat afvragen hoe oprecht dit statement is. Eerst zien, dan geloven zou ik bijna willen zeggen. Maar geloven doe ik het niet. Het is natuurlijk wel zo dat intermediairs de nieuwe technieken zullen moeten omarmen om waardevol te blijven.

Conclusie
De presentatie van Jason Buss is zonder meer waardevol en een aanrader om door te nemen. Maar het is een presentatie van een evangelist. Die met een behoorlijk aantal korrels zout moet worden geconsumeerd. Want anders zou je wel eens heel bedrogen uit kunnen komen.

Nawoord
Geheel in stijl heb ik deze presentatie op een zeer sociale manier gevonden. Binnen Google Reader volg ik Michel Rijnders die een blog posting van Peter Gold (met daarin de vermelding van de presentatie) deelde. De kracht van social media…