Naar aanleiding van een reactie van Remco (Mag ik je achternaam noemen?) op mijn eerdere post nodigde hij me uit om te connecten op Linkedin. Die uitnodiging wees ik af. Zie daar de geboorte van een nieuwe post voor de rubriek “Van twee kanten”. Er zijn namelijk zo’n beetje twee stromingen binnen Linkedin. De mensen die zoveel mogelijk connecties willen en de mensen die ze (min of meer) zorgvuldig selecteren. Ik behoor tot de laatste categorie en zal proberen uit te leggen waarom.
Je moet sowieso oppassen met het uitnodigen van mensen die je niet – of nauwelijks – kent. Als de persoon in kwestie in reactie op jouw uitnodiging op Linkedin aangeeft “I don’t know this person” en vier anderen doen dat ook nog. Dan word je account door Linkedin geblokkeerd. Dat werd gisteren door Thomas Waldman tijdens de Linkedin launch in Nederland (zie hiervoor de twee andere posts van Marc hier op RM) nog eens bevestigd. Los van het feit of je tot richting één of richting twee hoort, dat wil je niet.
Wat ik altijd doe als ik de vraag krijg, is het verzoek archiveren, dan heeft de zender daar geen last van. Ik voeg daar dan de tekst aan toe. “Hartelijk dank voor je uitnodiging. Ik accepteer echter alleen uitnodigingen van mensen die ik persoonlijk heb ontmoet. Dat houdt mijn netwerk waardevol. Bij ons is het (nog) niet zo ver. Tot dat moment archiveer ik je verzoek.” Krijg ik meestal heel positieve reacties op. Tip: als je dus iemand uitnodigt waarbij je het niet zeker weet: zeg dat dan en vraag of hij/zij het verzoek wil archiveren als hij/zij zich jou niet meer kan herinneren.
Ik moet overigens eerlijk toegeven dat voor mij de verleiding soms erg groot is . Dit weekend werd ik nog uitgenodigd door een VP van een bekend Nederlands softwarebedrijf, maar ik heb het verzoek toch afgeslagen.
Waarom doe ik dat nou? Allereerst omdat je aangeeft op Linkedin dat je de mensen met wie je connected bent iemand is “you know and trust”. Dat is nogal wat om over iemand te zeggen. Ik hanteer eigenlijk als vuistregel: zou ik die persoon bij iemand anders introduceren uit mijn netwerk, als hij/zij daarom zou vragen. Is het antwoord daarop “ja”, dan accepteer ik, anders niet.
Voor mij is het ook nog om een andere reden belangrijk. Ik heb ontdekt dat mijn meest succesvolle wervingsmethode bij het benaderen van kandidaten, het benaderen via een eerstelijns contact op Linkedin is. Als ik dat doe, krijg ik vrijwel altijd een reactie en nog beter. Als ik een goede voorselectie heb gemaakt, zowel in de keuze van het profiel als in de keuze van de connectie via wie ik om een introductie vraag, wordt wel 80% van de benaderde mensen daadwerkelijk kandidaat. Die eerstelijns contacten helpen me natuurlijk alleen maar, omdat ik dat andersom ook doe. Telkens weer herhaal ik dat ze mij ook om hulp of een introductie mogen vragen.
Vaak heeft mijn eerstelijns contact ook waardevolle informatie over de kandidaat voor me, die hij doorgaans niet heeft als het iemand is “die het met iedereen doet”. Scheelt je ook vaak een onnodige benaderpoging. Afgelopen vrijdag nog wist een eerstelijns contact me te vertellen dat de kandidaat al een andere baan had geacceptterd (terwijl dat nog niet op Linkedin stond). Het eerstelijns contact kan je zelfs helpen om je boodschap nog beter te formuleren naar de kandidaat toe.
Tuurlijk weet ik dat de LION’s (Linkedin Open Networkers), zoals ze zichzelf noemen, pochend met zoveel K connecties, heel veel tweedelijns contacten hebben en daardoor vrijwel iedereen in Linkedin kunnen “zien”. Dat bespaart ze vaak een duurdere betaalde account om meer zoekresulaten te kunnen zien. Anderzijds is dat voor een recruiter die een beetje handig is met Google ook zo te achterhalen. Daar hoef je het dus niet voor te doen.
Het grappige is dat ik zelf ook een paar LION’s in mijn netwerk heb, die ik dus wel echt ken, maar die vraag ik altijd of het iemand is die ze écht kennen, voordat ik de persoon in kwestie via hen benader.
Hoe ga jij er mee om? Laat het me weten!
Bas Westland
says:@Dino: Zakelijke insteek, is zeker het overwegen waard. Ik connect ook met oud-schoolgenten, waarvan het maar de vraag is of we ooit nog wat voor elkaar kunnen betekenen, omdat ze in etaal andere lien fo business zitten. De persoonlijke ontmoeting is bij mij overigens ook geen garantie voor een uitnodiging, eerder een voorwaarde.
Dino Peereboom
says:“Hoe ga jij er mee om? Laat het me weten!”
Ik vind het niet nodig om mensen toe te voegen/te accepteren enkel en alleen als ik ze daadwerkelijk ken/gezien heb.
Linkedin gebruik ik waar het in mijn ogen voor bedoeld is, om te netwerken. Dus ik heb ook onbekende mensen in mijn lijst staan. Mensen waar ik in de toekomst iets aan kan hebben, of zij aan mij.
Dit houdt in dat ik enkel requests accepteer van “profielen” die bij mijn profiel aansluiten. Ook enkel personen die in Nederland wonen.
Weigeren doe ik niet, maar gebruik de “archive knop”. Ik neem niet de moeite om een stuk tekst naar de persoon te sturen, indien deze enkel op de “add button” geklikt heeft.
Bas Westland
says:@Allen: Leuke update: De in mijn artikel genoemde VP heeft me inmiddels uitgenodigd voor een lunch 😉
Chris Stapper
says:Hoi Bas,
Ja he, het is een hele fijne strategie. Ik versterk zo mijn bestaande netwerk: doordat ik zichtbaar blijf en door iets zinvols te doen. Ik kwam op het idee door hier en daar te reageren op facebook.
Mooi stuk op emploit. Ik heb meteen gereageerd.
Bas Westland
says:@Chris Die status updates volgen werkt zeker goed. Doe ik ook. Heb er op EmploIT bij mijn Linkedin Tips net over geblogd https://www.emploit.nl/linkedin-tips-de-status-update. Overigens deel ik je visie, het gaat er eerder om dat je het gevoel hebt dat je iemand kent, dan dat je hem persoonlijk hebt ontmoet.
Chris Stapper
says:De reden dat ik ooit via Dave Mendoza’s mail lijst een hoop LION mensen heb geaccepteerd was het idee dat ik de mensen die ik al ken, al ken. En dat de toegevoegde waarde van LinkedIn er nooit in zal bestaan hen te ‘leren kennen’. Dus, als LinkedIn toegevoegde waarde had, dan zat die in dat je mensen nog niet kende, kon leren kennen. Zo wordt het een soort middel om via/via mensen te leren kennen.
Van deze benadering ben ik afgestapt. Ik heb veel meer vertrouwen in mensen die ik ‘echt’ leer kennen.
Met echt kennen bedoel ik dat ik een idee heb van hoe iemand is als persoon en hoe die persoon zich gedraagd in zijn werk. Een real life ontmoeting kan daar onderdeel van zijn, maar dat hoeft niet per se. Kennen is nu eenmaal een vaag begrip. Het enige criterium dat voldoet is het idee of gevoel dat ik er zelf bij heb.
Recent heb ik een andere toegevoegde waarde van LinkedIn ontdekt. De statusupdates. Ik probeer een beetje bij te houden wat mijn connecties doen: wie ze zoeken, of ze hulp nodig hebben. En daar probeer ik op in te springen. Zo werkt LinkedIn als tool om mijn netwerk te versterken. Het idee dat ik soms iets voor iemand kan betekenen vind ik zeer prettig.
Mijn contactenlijst is nog niet helemaal opgeschoont Maar dat gaat zeker gebeuren. En dan hoop ik vooral mensen over te hebben die enigszins zinvolle statusupdates doen.
Interessante discussie, hopelijk draag ik iets bij met mijn benadering.
Marc van Zutphen
says:Ik ben het roerend eens met Rutger. Als iemand wil connecten met mij dan stel ik ook automatisch mijn netwerk beschikbaar voor een ander. En dat verwacht ik dan ook van de ander. Dat is de clou van LinkedIn. Dat maakt het ook interessant om te zien met wie anderen gelinked zijn en te delen. Het moet transparant blijven voor iedereen.
ellen de Geus
says:Excuses, ging te snel door de teksten heen. Dat was inderdaad aan marc gericht.
Rutger
says:@ Ellen, ik sprak niet over een eigen netwerk, dat was Marc
ellen de Geus
says:Ja mee eens dat klopt inderdaad niet…eigen netwerk dat vermelde je zelf in je tekst..
Rutger
says:@ Ellen
Je mist het punt.
Je mag best selectief zijn, maar als je met mij een connectie aangaat en je wilt WEL in mijn contacten kunnen kijken maar ik kan dat NIET bij jou, dan vraag ik me af waarom ik dan met jou zou moeten willen connecten.
En als je niet wilt connecten met iemand dan snap ik dat erg goed, daar mag/moet je juist selectief in zijn.
Linkedin geeft je deze vraag en die is niet per contact in te stellen:
Allow your connections to view the rest of your connections list?
* Yes, show my connections list
* No, hide my connection list
Wat bedoel je nu precies met een eigen netwerk Ellen?
Rutger
says:@ Marc Ik vergat gisteren aan Thomas Waldman te vragen of het mogelijk zou zijn om bij alle connecties bij wie het voor mij onmogelijk is om in hun connecties te zoeken dat andersom ook te doen.
Maar wellicht is het gewoon deleten van al die connecties een beter idee,
En iedereen die zijn/haar connecties niet openstelt kan dan lid worden van een a-sociaal netwerk.
Misschien ga ik maar eens een gerichte winterschoonmaak doen. Wie volgt?
Bas Westland
says:@Remco. Je hebt wel een beetje gelijk dat de andere kant ontbreekt in mijn verhaal. Het is voor mij de kant van de LION’s. Daar is best wat voor te zeggen, maar weet wel hoe je met een dergelijk contact omgaat. En het opent veel voor je. Maar anderzijds is er met Google workaround genoeg te vinden op Linkeidn buiten je netwerk.
@Ivo. Tsja, wanneer ken je iemand. Da’s een goede. Ik vind die persoonlijke ontmoeting in ieder geval een basisvooraarde. Als er daarna door beide partijen niet meer wordt geïnvesteerd wordt dat nattrulijk ook een slecht criterium. Dan moet je eigenlijk weer disconnecten.
@Marc van Z. Mijn Linkeidn home page is inderdaad mijn pols ana de markt. Door de beweging te volgen, zie ik waar zaken heen gaan. Het is ook snel te zien wanneer iemand in je netwerk weer actief wordt op de arbeidsmarkt.
@Ellen. Mee eens. sommoige telefonische relaties zijn bijna intensiever dan face-to-face relaties. Daar worstel ik soms ook wel mee. Mijn Account Manager bij mijn telcoprovider – nooit ontmoet – heeft zo hard zijn best voor megedaan met het overztten van mijn account dat ik hem toch heb toegevoegd. Dus 100% principieel ben ik ook niet. Maar daarom heet de rubriek ook van twee kanten.
ellen de Geus
says:Beste Rutger, wat ik erg onbegrijpelijk vindt is dat jij het merkwaardig vindt dat er mensen zijn die een eigen entwerk creeren binnen een sociaal netwerk. Het is toch in het dagelijks leven niet anders? Omdat je sociaal bent wil niet zeggen dat je met iedereen “vriendjes”wilt zijn. Iedereen is selectief in het leven en dus automatisch ook in een sociaal/eigen netwerk.
Marc Drees
says:@Rutger:
De profielen van LinkedIn vind ik buitengewoon handig voor research doeleinden. Ik kijk overigens nooit naar de profielen van de mensen die als connecties in mijn netwerk zitten. Zoals gezegd, ik ken ze al. En daarmee zijn die profielen geen aanvulling, want ik weet wat ze hebben gedaan.
En ik maak mijn connecties evenmin onzichtbaar, want ik vind het wel heel erg merkwaardig dat je in een sociaal netwerk vervolgens je eigen netwerk gaat afsluiten. Ik heb ruim een jaar geleden al mijn connecties verwijderd die dat wel deden. Wat me weer een stapje dichterbij mijn ideaal van een connectieloos profiel bracht. Ondertussen is dat aantal helaas weer gegroeid. Misschien is het wel tijd voor een grote winterschoonmaak…
ellen de Geus
says:Daar ben ik het ook mee eens, wanneer ken je iemand? Ik heb relaties of ik “ken”mensen waarmee ik al een hele periode enkel maar telefonisch mee in contact ben geweest maar denk toch dat ik diegene en de behoeftes van zijn afdeling aardig ken.
Ik moet toegeven, ik gebruik linkedin ook veel om ons netwerk te vergroten. Dit met de reden dat ik het beter vindt dat mensen in hun eigen tijd d.m.v. social media jouw vacatures onder ogen krijgen dan dat je hen bijvoobeeld overspoelt met mailings enz.
Goede tip trouwens van dat archiveren!
Ivo
says:@ Bas: wat is de definitie van ‘iemand kennen’? Is dat een persoonlijke afspraak? Een uitgebreid ’telefonische relatie’? Iemand die je minimaal een jaar kent? Behoorlijk grijs gebied, ben benieuwd hoe je dat voor jezelf dan formuleert.
Marc van Zutphen
says:Bas,
Ik ben het helemaal met je eens. Toevallig heb ik vorige week een quote geplaatst in mijn linkedIn profiel “. LinkedIn moet puur blijven! Het heeft geen zin vreemden op te nemen, ook al wordt je uitgenodigd!” Ik ben hier ook kritisch in. Als mensen zien dat je een recruiter bent dan zijn vreemden eager om te linken. Wellicht met als doel “in beeld” te zijn voor mogelijke vacatures. Ik zend dan altijd keurig een mailtje dat ik ze niet ken maar als ze “in de markt” zijn hun CV kunnen mailen naar Langstraete. Het is belangrijk mensen in jouw netwerk te kennen. Het is voor mij een pure informatiebron. Je kunt goed de markt volgen. Wie waar zit, wat doet en onderhoudt. En als recruiter vaar ik er wel bij. Je moet er wel actief mee zijn. Dus het onderhouden van de contacten. En dat wordt wel lastig als je veel mensen kent. Ik haar er zowel opdrachten uit als aanbevelingen en direct kandidaten uit de 1e, 2e of 3e lijn.
Groet, Marc van Zutphen
Rutger
says:@ Marc Ik begrijp dat je al een emailadres, telefoonnummer en twitternaam van je LI connecties hebt, maar juist die meerinfo die elk profiel van LI geeft is toch handig als externe db? Of is dat ballast in jouw ogen?
Als je niet w ilt dat 2e of 3e graads connecties of slimme recruiters met of zonder nieuwe Linkedin Recruiter tool in je connecties gaan rondneuzen kan je dat toch gewoon uitzetten? Ik snap dat streven naar nul niet zo erg, tenzij je de dominante positie die LI langzamerhand krijgt een halt wil toeroepen.
Marc Drees
says:@Bas:
Voor mij is LinkedIn vooral een reseach tool, geen search tool. En als tegenprestatie voor de waarde die ik uit LinkedIn haal zorg ik ervoor dat mijn profiel up to date is. En dat levert zelfs nog traffic naar RecruitmentMatters op!
Ten aanzien van connecties ben ik van de voorzichtige kant. Uitsluitend mensen die ik persoonlijk heb ontmoet maken een kans, zelf nodig ik nooit uit omdat ik naast research niets met LinkedIn doe en er geen waarde aan toeken.
Omdat ik uitlsuitend met mensen connect die ik in de echte wereld al ken is de waarde van die connecties in LinkedIn minimaal. Ik heb al een e-mail adres, telefoonnummer, Twitter id, etc. van de betreffende personen. Dus waarom die connectie? Mijn lange termijn streven is er op gericht het aantal connecties tot nul te reduceren. Zonder iemand van mijn bestaande netwerk voor het hoofd te stoten. En dat kan nog best ingewikkeld worden. Want het is geen ‘defrienden’. Het is evenmin ‘unconnecten’. Er is gewoon nog geen naam voor.
Remco
says:Bas,
Natuurlijk mag mijn achternaam genoemd worden, mijn naam is Remco Staats. Ik vind dat alleen op een blogsite als deze niet belangrijk. Ik kom hier om nieuwe ideeën op te doen mbt recruitment en er over te sparren en niet om mijn naam binnen bijv. google omhoog te werken.
Zoals je hebt gemerkt zit ik er anders in wbt LinkedIn, ja ik ben het met je eens dat als je iemand niet kent of niet wil linken het vriendelijker is om te archiven. Ik kan mij ook voorstellen dat je hele goede reacties krijgt op jou mail na het archiveren.
Alleen wordt je verhaal onderuit gehaald mbt Thomas, want als ervaringsdeskundige kan ik aangeven dat als je 5 maal “don’t know” hebt gekregen je geblokkeerd wordt om nieuwe uit te nodigen. Alleen wat Thomas vergeet te vertellen is dat je daarna met 1 mail gedeblokkeerd wordt.
Persoonlijk heb ik een periode gekent dat hoe meer hoe beter was en dan kan je het zo gek niet bedenken, van Koningin Beatrix tot Rahul uit India, heb ik gelinked. Tegenwoordig zit ik daar anders in, mijn redenatie gaat niet uit van de 2e/3e lijn maar vanuit wie, 1e lijn, is interessant voor de toekomst. Dan hoeft zo’n persoon nu nog niet interessant te zijn, maar ik kijk altijd naar de toekomst, zo’n VP had ik dus zeker gelinked, maar iemand uit Uganda link ik tegenwoordig niet meer. Deed ik vroeger wel!!
Ik mis in jou verhaal de andere kant, die had je de vorige keer zeer goed beschreven. De andere kant is namelijk dat als jij als recruiter bezig bent en je bent gelinked aan iemand vanuit Uganda en hij is toevallig gelinked aan een expert bij jou om de hoek die je nodig hebt. Jij die persoon nu in je zoektocht op LinkedIn wel tegenkomt door die Ugandees en anders had je hem of haar niet tegengekomen.
Je hebt gelijk als je zegt dat je succesvoller zal zijn als je uitsluitend vanuit je 1e lijn werkt, maar schrijf het niet af!