Dankzij Kevin Wheeler en Glen Cathey (Boolean Black Belt) hebben we er een interessante polemiek bij: is een recruiter nou een farmer of een hunter?
Een farmende recruiter bouwt gestaag aan een uitgebreid netwerk vol waardevolle relaties met (toekomstige) kandidaten. Een echte doordouwer. De huntende recruiter daarentegen wordt pas wakker als er direct een vacature moet worden vervuld. Om daarna weer even snel in slaap te vallen.
Nou is de wereld natuurlijk niet zo zwart – wit, maar laten we net doen of het wel zo is. Dat maakt een polemiek natuurlijk zo leuk. En uit polariteit wordt uitendelijk de ‘juiste’ weg duidelijk; niet zelden de middenweg genoemd…
Recruiting is farming! 
Wheeler is in deze tweestrijd de kampioen van de farmers. De oudere, wijze man is de natuurlijke representant van deze groep. Maar belangrijker is natuurlijk zijn argumentatie. Die in essentie op het volgende neerkomt:
De opkomst en verdere groei van sociale netwerken en bedrijfs- of bedrijfstak specieke talent pools maken de noodzaak voor hunting in de meeste gevallen overbodig.
Of, in zijn eigen woorden: Building that community is what a recruiter’s job is all about – not running searches or becoming a computer nerd
Boem! Daar zit geen woord Spaans bij. En het geeft ondubbelzinnig aan wat Wheeler’s perspectief op het vak van recruitment is.
Recruiting is hunting! 
In de andere hoek staat Cathey. Jonger en aggresiever dan Wheeler. Voor zij die hem nog niet kennen: shame on you! Maar zie hem maar als een soort Amerikaanse Michel Rijnders. Waarbij Cathey gelukkig vaker blogt…
En Cathey is het in het geheel niet eens met de stellingname van Wheeler. En hij gebruikt een zeer lange posting om zijn punt over het voetlicht te brengen.
De essentie van zijn boodschap is de volgende:
Dankzij de enorme groei aan direct beschikbare data/informatie van en over mensen (LinkedIn, Facebook, Twitter CV databases, ATS’s, etc.) is het voor recruiters mogelijk geworden de juiste kandidaten te vinden en in contact met hen te komen zonder een voorafgaande relatie.
Met andere woorden: hunten is nog nooit zo eenvoudig geweest. Dus waarom farmen?
Cathey geeft daarmee wel de volgende noodzaak aan:
Recruiters should know how to search information systems to find and identify talent. It’s not about being a “computer nerd” – it’s about the fact that […] there is more information available about more people electronically
Wie heeft gelijk?
Dat is in elke polemiek natuurlijk de hamvraag. Het antwoord is eenvoudig te raden: … Cathey! Natuurlijk is er een middenweg, maar die ligt heel dichtbij de argumentatie die Cathey gebruikt.
Wat Wheeler stelt is sterk vergelijkbaar met het niet gebruiken van een telefoon. Als die telefoon tenminste een ‘nieuwe’ technologie zou zijn, zoals boolean search. En dan nog dit: hoe bouw je in godsnaam een netwerk zonder te zoeken?
Recruiting is niet slechts farming, sterker nog, recruiting is vooral hunting. Tot bedrijven een volledig doorgevoerd instroom – doorstroom – uitstroom programma hebben ontwikkeld, waarbij de instroom zich op voorhand exact laat identificeren is farming slechts in incidentele gevallen de meest productieve weg.
In alle andere gevallen is hunting zonder enige twijfel de meest waardevolle strategie. En dat betekent dat recruiters dus ook search technieken in hun koffertje dienen te hebben. Hoe vervelend dat ook is voor iemand die zich er op voorstaat high touch – low tech te zijn. Maar daar komen weer hulpmiddelen voor om die search zo eenvoudig mogelijk te maken. Want wie wil er nou een ‘nerd’ zijn?
Petra Roelfsema
says:Om inzicht te verkrijgen in hoe je scoort in verschillende salesfase en welk salestype je bent, is het bij ons mogelijk om naast onze persoonlijkheidstest een salesrapport te krijgen. Ik denk overigens dat een recruiter zowel moet hunten als farmen. Hij/zij moet op zoek naar mensen, maar ook veel oude relaties onderhouden. Voor meer informatie over ons sales assessment, neem een kijkje op onze site https://www.testgroup.eu
Valeri Berns
says:Een goede recruiter is pro-actief en creatief en bekijkt per doelgroep wat nodig is om kandidaten te vinden voor zijn werkgever/opdrachtgever en handelt daar naar. Dat heeft de goede altijd gescheiden van de mindere goden.
Héél vroeger maakte je verschil door flyerend op de markt te gaan staan. Daarna moest je naar specialistische congressen om aan je data en lijsten met kandidaten te komen. Nu hoef je niet eens meer je stoel uit en kun je het vanachter je pc. Wat een luxe is het leven met Social Networks!
De middelen die ons ter beschikking staan zijn echter zo divers dat velen verdwalen in de mogelijkheden en anderen in hun eigen discussies;-). Hunten is daarmee voor veel recruiters lastig en tijdrovend maar idd absoluut nodig om verschil te maken.
De mens die vooruit keek en een plan trok, heeft het echter in de geschiedenis altijd gewonnen van degenen die dat niet deden. Daarom zijn de huntende volkeren in de wereld langzaam uitgestorven en allemaal farmende geworden. Dat is dus waarschijnlijk bij recruiters/consultants W&S niet anders. Een plan trekken is echt zo gek nog niet. Regeren is vooruit zien toch? Ook in Recruitmentland.
Dus geen middenweg maar gewoon beiden! Pas dan ben je succesvol.
Sandor
says:De recruiter van de toekomst gebruikt beiden. De recruiter van de toekomst is namelijk een strategisch/tactisch denkende persoon die beide techieken inzet om zo onmisbaar te worden voor zijn eigen organisatie. Hij is geen pure farmer (dit zijn vaak mensen die alleen conceptueel kunnen denken maar dit niet toetsen in de praktijk of er ervaring mee hebben; Kevin Wheeler) maar ook geen pure hunter (recruiters die wakker worden op het moment dat de vacature op het bureau dwarrelt en dan als een gek in actie komen). De strategische/tactische recruiter bouwt op basis van zijn zelf gemaakte forecast (dus niet van HR gekregen; notior onbetrouwbaar) een talentpool op en hunt alles wat hij onverhoopt niet in zijn forecast heeft zitten. Hoop dat we dit type recruiter in de aankomende economische upswing vaker gaan zien.
Mark
says:@Jan: uiteraard is een goede vindbaarheid belangrijk, maar dat is wanneer je van de kant van de kandidaat uitgaat. Wat als de kandidaat niet zelf reageert? Dan zal je hem moeten vinden. Toch?
janvanburen
says:Wat een onzin bericht dit.
En wat een krachtermen worden er weer gebruikt farming en hunting. Slaat nergens op het begint met goede vindbaarheid voor uw doelgroep. van uit daar probeer je een goede match te maken tussen de twee partijen.
farming en hunting hoe verzint je het popie jopie taal gebruikt door mensen die er totaal geen kaas van gegeten hebben.
Arno
says:De meeste beeldspraken gaan mank als je ze wilt doortrekken…
Maar de hunter/farmer discussie wordt ook al jaren in de sales gevoerd. Er is niet een juist antwoord vandaar dat veel organisaties binnen hun team beide profielen hebben vertegenwoordigd.
SAB Miller vertelde in 2008 voor hun senior management functies een poule van relaties aan te leggen zonder directe werving. Als er een vacature ontstond werd in de poule gezocht. Een goed voorbeeld van farming, alleen is deze werkwijze niet haalbaar voor je volledige organisatie. Ergo: gebruik zowel farming als hunting.
Raoul van Heese
says:🙂 🙂
Het aantal boompjes waar je lekker tegenaan….kan hangen is magertjes!
Maar goed…ik heb dus niks met recruiters/consultants die de hele dag binnen zitten en op hun netwerk zitten (waar nu even niets uit komt). Ga naar buiten toe en luister in welke shit opdrachtgevers met hun bedrijven zitten en doe contacten irl op. Noem het hunten of whatever…ik noem het oprechte interesse tonen.
Marc Drees
says:@Raoul:
Maar kan je door de bomen het bos nog wel zien? Of is dat helemaal niet nodig? Je mag zelf bedenken wat ik hiermee bedoel, want ik heb oprecht geen idee 😉
Raoul van Heese
says:Een farmer komt zijn land niet af een hunter gaat het bos in. In het bos is het te doen!