Een werkgever mag een jongere (tot 27) vier keer een tijdelijk contract geven, althans, daarmee stemde de Tweede Kamer 16 februari mee in. Ik lees erover op nrcnext.nl. Voorheen was het drie keer, met een maximum van drie jaar. Nu is het vier keer, met een maximum van vier jaar. Na die vier jaar moet de werkgever met een vast contract komen (of ontslaan).

Mark Rutte (VVD) had het tijdelijke voorstel ingediend als maatregel tegen de jeugdwerkloosheid. In het derde kwartaal van vorig jaar had bijna 14 procent van de werkzoekende jongeren tussen 15 en 23 namelijk geen baan. In totaal zitten 115.000 jongeren zonder werk. En dat is heel erg heftig.
Maar ik vraag me af of dit nu zo’n goeie oplossing is. Werkgeversorganisatie VNO-NCW zou het liefst  tijdelijke arbeidscontracten van iedereen zes of zeven keer kunnen verlengen, zodat werkgevers sneller kunnen reageren op een veranderde economie. PvdA-Kamerlid Mei Li Vos is ook voor, maar wil wel dat jongeren die ontslag krijgen na vier jaarcontracten een ontslagvergoeding krijgen. Fedde Monsma van CNV Dienstenbond is pertinent tegen. Want: de maatregel motiveert werkgevers niet om te investeren in vakopleidingen en de ontwikkeling van de jongeren, want ze zijn ’toch zo weer weg.’

En wat doe je nog bij een baas wanneer je er nagenoeg stilstaat, maar wel heel regelmatig moet aangeven waarom jij nog waardevol bent voor de organisatie, om maar het volgende tijdelijke contract binnen te hosselen? Goddank ben ik straks fulltime freelancer met een vast contract. Met niemand minder dan mijzelf. Wat een rust.