Zo langzamerhand besteden de traditionele media ook enige aandacht aan de financiele problemen in de Eurozone. Maar het lijkt bij de economische redacties nog altijd of deze situatie een ver van ons bed show zijn. Ondertussen is in de echte wereld een slagaderlijke bloeding aan de gang.

Griekenland kan geen geld meer lenen op de open markt. Portugal, Spanje, Italie en Ierland zijn hier ook al (bijna) aanbeland. Deze vijf landen (kortweg aangeduid als PIIGS) gaan al in 2010 maar ook in volgende jaren een enorme impact hebben op onze economie. Een enorm negatieve impact wel te verstaan.

Want niet alleen moet Griekenland worden gered (voor een bedrag van zo’n slordige EUR 150 miljard) ook de rest van de PIIGS zullen met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid aan de bailout.

En dat betekent voor de komende drie jaar een bedrag van $ 2.000 miljard die door IMF en de EMU moet worden opgehoest! Waar Nederland dus ook een forse bijdrage aan moet leveren. Als we tenminste de Euro als betaalmiddel wensen te behouden.

De omvang van dit bedrag is volstrekt onvoorstelbaar. En dit geld is er natuurlijk niet, het moet worden gemaakt. Jawel, we gaan gewoon met zijn allen extra Euro’s drukken. Amerika heeft al duizenden miljaren dollars bijgedrukt; dat moeten wij toch ook kunnen?

Voor de historisch onderlegde lezertjes is het beeld van de Weimar republiek met haar hyperinflatie een prachtige referentie. Maar stel je dan eens een Weimar republiek op wereldschaal voor. Want dat is waar we collectief op af lijken te stevenen.

Terwijl de traditionele media kakelen over een verrassend sterke groei van onze economie en het ondernemersvertrouwen. Hoe journalistiek kan wegglijden in volstrekte fictie. En zich daarmee net op tijd volledig overbodig heeft gemaakt.

In de komende maanden zal steeds duidelijker gaan worden in wat voor akelige situatie de economie verkeert. En dat er sprake is van en doodzieke patient. Dit zal zowel het producenten- als consumentenvertrouwen in doen storten. Maar pas nadat duidelijk is geworden dat die fantastische Euro een molensteen om de nek van ons land is geworden. Een molensteen die economie en arbeidsmarkt in een jarenlange ijstijd dreigt te veranderen.

En dan druk ik me nog positief uit.

Ik ben alvast tomaten en komkommers aan het telen. En eens zien of ik nog een paar koeien op de kop kan tikken. Verder kunnen die Grieken vast wel een paart geiten missen.