Hoe sociaal is social media ? Als recruiter zijn wij een doelgroep die social media veelvuldig inzet voor het werk. In ieder geval vaker dan laten we zeggen een kapper. Ik ben zelf een redelijk social media addict en ik noem mijzelf ook terecht een social media junky. Mijn eerste platform was LinkedIN, ik heb dan ook redelijk wat vlieguren onder gordel op LinkedIN. Mijn inziens zal ik ook altijd op LinkedIN blijven. Ook gezien puur de investering die ik in de afgelopen jaren heb gedaan om mijn netwerk uit te breiden op dit medium.

Sinds een jaar gebruik ik ook Twitter en toen ik voor het eerst van Twitter hoorde, dacht ik net als velen, gekke Gerrit dat ik als een virtuele streaker mijn exobisionistische kant ga belichten. In mijn virtuele regenjas mijn potloodventen. Zo voelde het aan. Ik heb echter de stelling, dat je alles in het leven eens geprobeerd moet hebben. Dus ik werd lid van Twitter.

Eerst een regulier account en voordat ik het wist draaide Tweetdeck overuren. Ik werd wakker van het geluid van fantoom tweets. Ik moest twitteren, het moest want iedereen moest toch weten wat ik aan het doen was. Ik moest toch al mijn contacten ten allen tijden laten weten dat ik weer een vacature had, een leuk klant gesprek achter de rug had en ik moest toch iedereen van repliek dienen.

 Ik ben redelijk gevoelig voor verslavingen. Om heel eerlijk te zijn begon twitter ook die kant op te neigen. Ik kreeg wel niet de rush, zoals het eerste trekje van een peuk, maar ik merkte wel dat als ik bijvoorbeeld als ik  s’nachts wakker werd, ik even keek of er nog wat te beleven was. Ik keek of een van mijn vriendin borstvoeding aan het geven was wat ze vaak op twitter meldde, of dat Kimmetje in de land of OZ nog wat zinnigs had te melden. Het diepte punt werd bereikt toen ik zelfs mijn Iphone mee in bad nam om vervolgens te gaan Twadderen.

Toen gebeurde het, mijn iPhone begaf het. Zoals bij zo velen brak mijn scherm. Zelfs Car Glas kon hem niet meer repareren met een kwakje epoxyhars. Nu ben ik redelijk vergroeid met mijn mobiel, dus het was alsof ik èèn van mijn ledenmaten had afgesneden. Wat wel als gevolg had, dat ik niet meer mobiel kon Twitteren. Toen kwam het besluit, om eens een klein sociaal experiment uit te voeren voor mijzelf, cold turkey, gewoon keihard niet meer twitteren. Om vervolgens te kijken hoe lang het zou duren voordat mensen mij zouden missen op twitter.

Nou is het niet representatief, wellicht hebben mijn ruim 300 Tweeps het zelf ook erg druk, maar pas na twee weken kwam het eerste bericht van opper twitteraar Roos. Die stuurde laten we zeggen een virtuele St. Bernard op pad, met een kleine DM. Gaat het goed met je het is zo stil…..dat is niks voor jou. Pas een week later werden andere mensen ongerust, ten eerste mijn borrel maatjes ( ook alleen omdat ik de borrel gemist had) , daarna een dorpsgenoot. Dit zijn mensen die mij ook regelmatig live zien, maar van mijn tweeps geen enkel signaal. Zelfs Marc Drees vroeg zich niet af waar ik was gebleven ? Hij was natuurlijk veel te druk met het achterhalen wie de Marc Drees imitator was op Twitter ( heb gehoord dat je die imitator kan inhuren voor huwelijken, Bar Mitswa’s feesten en partijen )

Nu kwam dit experiment vooral teweeg vanwege mijn zomer tournee “De Mardi Experience”  waar ik gewoon erg druk mee bezig ben met de voorbereidingen. Dus ik had ook relatief weinig tijd om te twitteren. Daarnaast vanwege een aantal stand-up comedy events die ik aan het organiseren ben o.a. deze zomer weer een stand up event met recruiters. Wat ik mij dan wel openlijk afvraag, tel je alleen mee op twitter als je uren per dag zinloos voor je uitreutelt. Volgens recentelijk onderzoek zijn 40% van de uitlatingen op twitter zinloze Brain farts. Zijn je vrienden op andere netwerken meer echt omdat de drempel hoger ligt om te connecten ?

 Ik had wel dood kunnen zijn en met een dubbele heup fractuur in mijn bad kunnen liggen, omdat ik uitgegleden was op mijn zeepje.  Niemand die 112 heeft gebeld. Geen brandweerman die met een kettingzaag mijn voordeur kwam intrappen. Ligt het dan aan de content die ik zelf  verspreid ? Of zijn tweeps minder sociaal dan je LinkedIn connecties? Of zien mensen mij als een SOA, vervelend om te hebben, maar je komt er nooit vanaf. Onder het mom onkruid vergaat niet. Komt het door een information overload, dat je gewoon 1 tweep niet mist als hij of zij niks van zich laten horen ?

Het onderzoek heeft mij een heel onvoldaan gevoel gegeven. Twitter levert voor mij veel op en ik heb via dit virtuele kanaal redelijk wat kandidaten weten te scoren en leuke nieuwe klant contacten opgedaan, maar je moet er wel bij blijven, want binnen twee weken zijn ze je al weer vergeten. Dus is twitter sociaal ? Ik weet het niet…….. 

 Ik ben dan ook erg benieuwd naar jullie mening.

Martijn