Gisteren heb ik een artikel van een advocaat geridiculiseerd omdat de schrijver per tijdsmachine in de verkeerde eeuw terecht leek te zijn gekomen. En blijk gaf van volstrekt onbegrip over de veranderingen die zich in de tussentijd hadden afgespeeld.
Vandaag lijkt het me goed om te reflecteren op de veranderde machtsverhoudingen die zich dankzij sociale media hebben ontwikkeld. Veranderingen die weliswaar een gezonder evenwicht opleveren maar waarbij het inleveren van macht altijd pijnlijk blijkt te zijn. Ook al is die macht ongezond.
Sociale media lijken een polariserende werking te hebben. Er gaat een sterke democratiserende kracht vanuit waardoor the powers that be zich bedreigd voelen. Hoewel onder the powers that be traditioneel de overheid en captains of industry worden geschaard is het in dit geval een stuk breder.
Feitelijk is elk bedrijf dat (te) veel geld uitgeeft om haar producten en/of diensten te pushen danwel om zich als aantrekkelijke werkgever te positioneren hiervan onderdeel geworden. Tenslotte kan een zorgvuldig opgebouwd imago dat enkele tonnen tot vele miljoenen heeft gekost door sociale media in een klap onderuit worden gehaald. Bepaald een onprettig vooruitzicht.
Wat is de primaire response van een organisme als het zich bedreigt voelt? Fight or flight. Vluchten is negeren en nauwelijks een optie; vechten is beschadigend en levert uiteindelijk slechts verliezers op. Maar de mens (en dus ook een bedrijf) heeft een neocortex en kan daardoor ook op andere manieren op een potentieel bedreigende situatie reageren. En die neocortex kan in dit geval bijzonder goed van pas komen!
Consumenten hebben een stem
Consumenten hebben een mening over een bedrijf. Over de kwaliteit van de producten of diensten, de prijs, de klantvriendelijkheid, de medewerker die hen te woord heeft gestaan, etc. In toenemende mate uiten consumenten die mening via sociale media. Dit kan via rating- en reviewsites (bv. Kieskeurig.nl), artikelen of reacties op blogs, discussie op een forum, etc. Bedrijven met een neocortex participeren in deze discussies. Door te luisteren, te leren en daarmee te verbeteren.
Bedrijven zonder neocortex negeren de discussie. Maar zonder participatie is er geen enkele regie mogelijk. Terwijl deze mogelijkheid nadrukkelijk bestaat. Als die regie tenminste gepaard gaat met het vermogen tot luisteren en het verplaatsen in de positie van de commentator/klager. Anders is het inderdaad beter niet te luisteren en zich te concentreren op de verkoop van het bedrijf.
Medewerkers hebben een stem
Medewerkers hebben evenzeer een mening over het bedrijf waar ze werken. En deze medewerkers uiten zich in toenemende mate over hun bedrijf via sociale media. Ook hier kan het bedrijf besluiten om deze berichten te negeren (of zelfs te verbieden). Het zou echter beter zijn om deze te verwelkomen, ernaar te luisteren, te leren en te verbeteren.
Dit laat onverlet dat er normen en waarden bestaan waar de gemiddelde mens zich in het algemeen aan houdt. Waarbij het geen kwaad kan om de medewerkers aan die normen en waarden te herinneren. Tenslotte is iedere medewerker in potentie een ambassadeur van het bedrijf.
Maar de medewerker is niet van het bedrijf. Integendeel. Het bedrijf huurt tijd en betaald hiervoor een vergoeding. Hoewel deze overeenkomsten bepaald rechten en plichten van beide partijen met zich meebrengen dient een bedrijf zich verre te houden van enige bemoeienis in de activiteiten die medewerkers ontplooien middels sociale media. Parental control is voorbehouden aan ouders; bedrijven hebben die rol niet.
Wederom, dit is onder de algemene normen en waarden in het sociale verkeer. Bedrijfsgeheimen zijn bedrijfsgeheimen (hoewel er daarvan aanzienlijk minder bestaan dan het gemiddelde bedrijf denkt…). En het affakkelen van een collega is ongepast; ongeacht of je hiervoor al dan geen sociale media gebruikt. Wederom; de normen en waarden.
Het beperken van toegang tot sociale media doet mij denken aan het beperken van Internet, het beperken van e-mail, het beperken van gebruik van mobiele telefoons, etc. Altijd onder de suggestie van productiviteit. Een volstrekte drogreden natuurlijk en vooral een teken van zwak management danwel een repressieve cultuur. Onder die condities is een lage productiviteit en/of kwaliteit een garantie; ongeacht de middelen die al dan niet ter beschikking worden gesteld.
Ter aanvulling, de wijze waarop bedrijven met employer branding omgaan is ook wel aan een opfrissertje toe. Waarbij medewerkers voortaan de rol van ambassadeur vervullen; natuurlijk ook via sociale media.
Een voorbeeld: Glassdoor.com
Een perfect voorbeeld hoe bedrijven op een positieve manier met sociale media omgaan kan worden gevonden op de site Glassdoor.com. Een rating- en reviewsite over werkgevers. Corporate angsthazen denken dan automatisch aan een armageddon waar (voormalige) werknemers vuil spuiten over hun (voormalige) werkgevers. En verdomd, die reviews komen voor op Glassdoor. Maar ze zijn een zeer kleine minderheid.
Tegelijkertijd zijn er een aantal bedrijven die op Glassdoor zichzelf presenteren. Met corporate speak, de obligate video en natuurlijk vacatures. Maar dit zijn bedrijven die moedig (?) of verstandig genoeg zijn om op een site te staan waar heel veel potentiele werkzoekers komen. Werkzoekers die dus ook alle verhalen van (voormalige) werknemers over datzelfde bedrijf op dezelfde site kunnen vinden. Dit zijn bedrijven die vertrouwen uitstralen en tevens de dialoog aangaan. Die geloven in zichzelf en weten dat niet alles vlekkeloos is. Maar daarvan kunnen en willen leren.
Glassdoor biedt hiermee een venster op een toekomst waarin bedrijven sociale media omarmen in plaats zich daarvan vervreemden. Want in dat laatste geval vervreemd je je als bedrijf direct van je belangrijkste kapitaal, je (toekomstige) medewerker. En dat is pas echt ontzettend stom.
Zelfhulp
Voor iedereen die er nog altijd niets van snapt heb ik een tweetal zelfhulpboeken:
- The Cluetrain Manifesto
- Groundswell
Deze boeken moeten in bovenstaande volgorde worden gelezen. The Cluetrain zorgt voor het kader, Groundswell is vervolgens de praktische invulling van dat kader. Gezamenlijk brengen ze de kracht en de werking van sociale media in beeld. En als na lezing er nog geen lichtje is gaan branden, ga dan op zoek naar een tijdmachine. Zet de wijzer ergens op de eerste helft van de negentiende eeuw en alles komt goed.
Slotopmerking
Bedrijven met een neocortex kiezen ervoor de primaire impuls van fight or flight te negeren en in dialoog met medewerkers de juiste keuze te maken. In de meeste gevallen zal die keuze dan een ruime toegang tot sociale media betekenen met het algemene bewustzijn van de normen en waarden in ons sociale verkeer.
Archaïsche angstzaaiers op zoek naar betaalde adviesklussen dienen ver buiten de bedrijfsdeur te worden gehouden. Zij brullen zich schor om voor de zoveelste keer het einde van de wereld aan te kondigen… Gewoon een zeepkist geven en de weg naar het park wijzen. Daar richten ze geen schade aan maar dienen ze slechts tot vermaak. En dat is rol die hen veel beter past. Voor de stripfanaten onder ons: Asterix en de ziener.
Danny van Oeveren
says:Wat is iedereen hier snel op zijn/haar teentjes getrapt zeg.
Erg killing voor social media.
Michiel Cobben
says:Danny,
daar heb ik een theorie over. Grote Ego’s posten graag, Grote Ego’s zijn ook snel beledigd. Ik ga over deze theorie een aparte posting maken. ajb mild reageren als je het oneens bent.
gr Michiel.
p.s. ben ke familie van Maarten van O? Of nee wacht, dat google ik zelf wel even uit.
MR86
says:Ja ik begrijp ook weinig van die heethoofden hierzo. Bedank je iemand voor een compliment, krijg je gif om de aard van je reactie en de nuance op je eigen schrijven, heel apart. Getuigt van eenzelfde plank voor de kop als de ‘concrete manager Chris’.
Het is hetzelfde als de buurman die je begroet en iets zegt over je nieuwe auto, jij vervolgens zegt dat het een tweedehandsje is en de buurman die daarop boos wegloopt. Totaal onbegrijpelijk.
Simon Asselbergs
says:Ten eerste Marc een fantastisch artikel. Dat elektronische informatie 24×7 vanaf ieder plek zich razendsnel kan verplaatsen nog kennelijk werkgevers het gevoel kan geven dat ze iets van controle kwijtraken, die ze in feite nooit gehad hebben is al verbazend. Te meer omdat dit ook al zo was ten tijde van de uitvinding email.
Kennelijk komen bedrijven erachter dat de stemmen van medewerkers, klanten etc nu via sociale media heel krachtig worden en uit angst voor het onbekende gaat het fight or flight principe direct in werking. Ik denk dan dat die bedrijven zich enorm laten kennen als ze het advies opvolgen van de advocaat die naast juridische de repressieve juridische adviezen ook in zelfde stijl zich profileert als deskundige op het gebeid van arbeidsproductiviteit en effectief omgaan met social media mag wat mij betreft zo een glansrol spelen in de reclame:”gelukkig heb ik meer vesrtand van verzekeren”.
Bedrijven waarbij het imago een glinstering heeft van een tandpasta glimlach denken dat ze met het negeren van sociale media de status quo kunnen hanteren, ik wens ze veel succes. Hopelijk voor ze krijgt die tandpasta smile geen gaatjes.
Marc Drees
says:Dank, maar fantastisch is zwaar overdreven. Ik vond simpelweg dat ik een contrapunt moest maken na het artikel over de advocaat wiens naam ik niet zal noemen…
Sociale media zijn een onderdeel van ons leven en werken geworden; dit is in slechts een paar jaar gebeurt en het zal ons nog veel plezier en pijn op gaan leveren. Hoe dit zich allemaal ontwikkelt weet ik niet, voor online recruitment kan ik me er een redelijk beeld bij vormen. Waarbij ik de garantie heb dat dit beeld misschien op delen correct zal zijn maar op andere delen de plank mis zal slaan. Als ik een ziener zou zijn geweest had ik tenslotte allang op mijn eigen eiland voor de kust van Dubai gezeten…
Simon Asselbergs
says:Oh, dus jij gaat mijn complimentje zitten beoordelen. Dat vind ik arrogant.
Marc Drees
says:Ik zal voortaan jouw complimentjes in stilte en dank aanvaarden… Oh shit, dit is ook weer arrogant, want dan ga ik er vanuit dat er meer complimentjes zullen volgen. Weet je wat, ik zeg niets meer!
Chris Hanselaar
says:Dit is de eerste Maria-verschijning waar ik blij van word. Hulde.
Deze nuance was wat ik zocht maar me niet lukte te vinden.
Liefs aan Maria dus.
Maria
says:Graag gedaan Chris. Mijn sterrebeeld is overigens Maagd; de enige echte dus! En voor alle duidelijkheid: ik word niet vrolijk van jouw mensbeeld en je projectie daarvan op werknemers. Als mijn bijdrage de nuance brengt die je zocht kan ik slechts vaststellen dat je wellicht op de verkeerde plaats aan het zoeken was. Het voorbeeld dat je van geenstijl geplukt hebt polariseert alleen maar, je plukt eruit wat in jouw straatje van pas komt, en dat wekt op zijn minst de indruk dat je zelf in elk geval ook niet al te goed bent in luisteren. Bovendien weet je ook wel dat op basis van een dergelijk ‘wild-west’ verhaal godsonmogelijk een genuanceerde reactie te geven is. Werknemers zijn geen heiligen maar, als het verhaal waar is, dan heeft betreffende werkgever een ernstig cultuurprobleem en zou hij zich inderdaad eens af moeten vragen wat hij fout doet. En even kritisch: je zit toch niet te vissen naar een gratis advies van een iemand waarvan je stelde die nooit in huis te zullen halen als adviseur?
Chris Hanselaar
says:Maria, laat me duidelijk zijn: als jij op basis van mijn uitingen tot nu toe meent mijn mensbeeld en mijn projectie daarvan op medewerkers meen te reconstueren? Be my guest. Mijn gevoel zegt me dat je daar wat weinig informatie over hebt, en jezelf de illusie gunt dat je dat met het kleine brokje dat je nu hebt dit al kunt.
Het voorbeeld dat ik aanhaalde was niet bedoeld om te argumenteren in mijn straatje, maar om te laten zien dat Marc met zijn betoog niet concreet was, iets wat jij trouwens ook -op een andere, omslachtige manier- zei over zijn betoog. Als je naar mijn reacties kijkt (ook in het andere debat) zul je zien dat mijn vraag voortdurend is CONCREET op argumentatie in te gaan en met voorbeelden te komen. Dit doet hij niet.
Ook in zijn reactie op mijn voorbeeld komt hij niet met een oplossing. Hij zegt hoogstens dat deze man van Geenstijl het helemaal verkeerd begrepen heeft en fout zit omdat hij op output moet sturen. Wat de impact is op een werkvloer van mensen die zitten te hyven terwijl de rest er zijn rug afwerkt… allemaal van dat soort nuances mag gewoon genegeerd worden. Maar goed. Jij en Marc zijn dus perfecte managers die in no time een cultuuromslag kunnen bewerkstelligen? Het gemak waarmee jullie het probleem van de GeenStijl-man even in kaart brengen lijkt te suggereren van wel…
De reden waarom dit alles mij irriteert is omdat ik het een gebrek aan fatsoen vind niet inhoudelijk te reageren als iemand inhoudelijk op jou reageert, en belangrijker: de manier waarop Marc Elzo meende te mogen affakkelen met een grofheid die hoogstens past op GeenStijl bij de Bert Brussens in deze wereld hoort niet bij een platform dat gaat over een verantwoordelijk taakgebied als P&O. Dit houdt zich immers bezig met het geluk van mensen en organisaties, en is geen zaak waar je even bij moet gaan schelden.
Maar goed. Jij weet nu nog meer van mijn mensbeeld en wereldbeeld. Ik hoop dat je je tere zieltje er niet teveel mee verontrust?
Het fijne van een Maria-verschijning is dat ze in het algemeen voorkomen bij waanzinnigen. Mijn tijdelijke vreugde over jouw deelname zegt in dit geval inderdaad meer over mij dan over jou.
Groetjes uit de inrichting.
Vandaag Napoleon, morgen God, maar wellicht Jezus.
Maria
says:Goh, ik vond je aanzienlijk aardiger toen je dacht dat ik een medestander was. Heb ik soms een gevoelige snaar geraakt? Afijn, in een inrichting zit je in elk geval op de goede plek, als het tenminste om een gesloten inrichting gaat. Niet vergeten je medicatie in te nemen hé!
En ‘Wellicht Jezus’?……… In dat geval ga ik toch maar zorgen voor een bevlekte ontvangenis.
Maria
says:Het is zondag Marc, waarschijnlijk is iedereen is op zoek naar absolutie. Om zich vervolgens weer een week als ‘ik ben een God in het diepst van mijn gedachten’ te manifesteren; het resultaat van de directe (persoonlijke) democratie waaraan je kennelijk waarde hecht en waaraan sociale media in jouw ogen, als instrument, een bijdrage levert. Je wordt nu geconfronteerd met het resultaat daarvan; blijkbaar is iedereen al leeggelopen in reactie op je eerste artikel. Ze hebben hun persoonlijke opinie geponeerd en dat is voldoende.
“Er gaat een sterke democratiserende kracht vanuit waardoor the powers that be zich bedreigd voelen.” Bullshit! Het gaat hier niet om een tegenstelling tussen mensen met macht en mensen die geen macht hebben; macht kan verschuiven maar verdwijnt niet. En ook niet om de zegeningen van empowerment van het individu d.m.v. directe democratie (wat in mijn mensbeeld sowieso slechts voor de happy few een meerwaarde zou hebben). Ik lees in de reacties voornamelijk sterk uiteenlopende mensbeelden van individuen, ongeacht de maatschappelijke positie die ze bekleden, en de zaligverklaring van dat eigen mensbeeld. Met als gevolg een discussie die, helaas, nergens toe leidt. Lang leve directe democratie? Je zou je filosofische kennis eens af kunnen stoffen.
Social media maakt deel uit van de tijd waarin we leven en het is dom om dat te negeren, te ontkennen of tegen te willen houden. Mee eens. Maar buiten de eigen mening zijn visies niet meer interessant zoals moge blijken uit het gebrek aan reactie op dit artikel. Toonaangevende visionairs zijn uit de tijd. Je kunt niet alles hebben….ziener.
Marc Drees
says:He, heerlijk zo’n reactie. Overigens lijken bezoekers van GeenStijl een oneindige hoeveelheid gal te moeten spuiten, dus die zijn vast niet leeggelopen op 1 artikel. Ze zijn te lui om te lezen, ze willen slechts ‘vermaakt’ worden. Jammer dat een cynisch artikel hen dat vermaak biedt en het contrapunt teveel moeite is.
Verder is verschuiving van macht natuurlijk wel relevant als tegelijkertijd die macht over meer mensen wordt verdeeld. En dat is juist wat sociale media lijkt te faciliteren. Een beter evenwicht tussen leverancier en consument of tussen werkgever en werknemer. Door betere mogelijkheden om je te orienteren, los van marketing boodschappen en/of corporate speak.
Overigens zijn de voordelen sociale media binnen het domein van recruitment inderdaad voorbehouden aan de happy few. Maar dat is niet ongebruikelijk bij nieuwe ontwikkelingen. Het bredere voordeel van sociale media buiten recruitment doet vermoeden dat deze ontwikkeling op termijn ook meer mensen binnen de arbeidsmarkt zal bereiken. Ik weet niet zeker of het zal gebeuren maar ik hoop (en reken) er wel op.
Maria
says:Van de bezoekers van GeenStijl valt wellicht niet meer te verwachten; duidelijk het stukje Nederland waar we het van moeten hebben. Een gebrek aan inhoudelijke reactie van je recruitment vrienden is zorgelijker. Gaan ook zij voor de sensatie of hebben ze zich misschien massaal op The Cluetrain Manifesto en Groundswell gestort op deze druilerige zondag?
Volgens mij is de essentie van macht dat het over weinig mensen verdeeld is. Hoe breder verspreid, hoe minder er sprake is van macht en het ontstane vacuüm zal opgevuld worden door iets/iemand anders. V.w.b. recruitment is het een voordeel voor de happy few. Zodra deze ontwikkeling meer mensen binnen de arbeidsmarkt bereikt verdwijnt het voordeel, zoals met alles wat gemeengoed wordt. Social Media leveren bovendien wellicht meer informatie en transparantie op maar daarmee nog geen objectieve informatie.
Michiel cobben
says:Chris Hanselaar
says:Ik heb de tijd genomen om je artikel te lezen. Je blijft in abstracties praten. Je gaat nergens op feitelijke situaties op de werkvloer in. Je komt daardoor ook nergens met een oplossing voor de concrete en dus niet abstracte problemen die werkgevers dagelijks ervaren met Social Media gebruik en inzet door hun medewerkers. Ik vraag me dan ook echt af of je naar de mensen luistert met wie je praat of dat je alleen maar zendt.
Laat me dan maar komen met een citaat uit een reactie op de site geenstijl van een ondernemer. Is jouw weerwoord hierop dat hij waarschijnlijk slecht met zijn personeel omgaat? Maak dit nou eens practisch! Hoe zou jij ZIJN probleem oplossen?
Die Marc Drees heeft duidelijk geen eigen personeel in dienst en kan als columnist alles zonder risico schrijven. Ik heb zelf personen in dienst gehad die ongeveer 50% van de tijd zich met privé zaken zoals persoonlijke email, hyves, faecesbook, marktplaats, datingsites en twitteren bezig hielden, solliciteerden en precaire zakelijke informatie naar buiten brachten, onder werktijd. En allemaal op mijn kosten. Dat heeft niets met nieuwe technologie te maken maar alles met een zwaar geslonken arbeidsmoraal en geen enkel ethisch besef. Sociale media zijn prima als marketing instrument te gebruiken, maar wel als onderdeel van het marketing beleid. Privé dingen doe je thuis in je eigen tijd.
Marc Drees
says:In de tijd dat ik als manager verantwoordelijkheid had voor medewerkers stuurde ik op output; niet op aanwezigheid of wat al dan niet in de tijd van de baas werd gedaan. Gezamelijk werden afspraken gemaakt over tijdigheid en kwaliteit van te realiseren activiteiten en die afspraken dienden te worden gerealiseerd of tijdig bijgesteld; op basis van valide redenen. Dit werkte in het algemeen uitstekend.
Dit was overigens in een tijdperk dat Internet en e-mail eenzelfde boosaardige rol werden toegedicht als nu aan sociale media.
De ondernemer die op GeenStijl reageert heeft mogelijk een probleem met zijn medewerkers, maar misschien veel meer met zichzelf of zijn/haar stijl van leidinggeven. Dit lijkt niet bepaald iets wat op sociale media kan worden afgewenteld.
Het feit dat je dit voorbeeld aanhaalt geeft in mijn optiek ook aan dit je moeilijk in staat bent een onderscheid te maken tussen oorzaak en gevolg.
Chris Hanselaar
says:Dag Marc, ik was al bang dat je dit antwoord zou geven. Je ideologische bevlogenheid maakt je net zo voorspelbaar als een Marxistisch actievoerder in de jaren 70. We weten allemaal waar die beweging toe geleid heeft…
Marc Drees
says:Wat een volstrekt lachwekkende reactie. Ga alsjeblieft buiten spelen, je hebt niet het begin van een vermoeden.
Derk
says:De geciteerde ondernemer geeft toch zelf al aan dat zijn probleem niet bij Social Media ligt:
‘Dat heeft niets met nieuwe technologie te maken maar alles met een zwaar geslonken arbeidsmoraal en geen enkel ethisch besef.’
Misschien moet hij zijn personeel op andere kwaliteiten selecteren of minder personeel in dienst nemen. Als zij 50% van hun tijd aan activiteiten kunnen besteden die niet werkgerelateerd zijn, dan lijkt me dat op zichzelf al een bijzondere kwestie.
Denk dat deze ondernemer zich om veel dingen druk moet maken, maar niet om social media…
Simon Asselbergs
says:Het aansturen op output is ook het meest resultaatgericht. Ik snap niet wat daar persee ideologisch aan moet wezen. Eerlijk gezegd is het het vrij concreet. Misschien moet mij een dergelijke ideologische bevlogenheid worden toegedicht als dat ik het niet zo netjes vind dat een leidinggevende zich zo laag uitlaat over medewerkers op een site als Geen stijl, ookal noemt hij ze niet bij naam (dat zou pas echt hilarisch zijn ;), cartoon graag ;)?
Marc Drees
says:Er zit geen Marxistische ideologie achter, maar Chris Hanselaar heeft de oortjes grondig dicht.
Allereerst is er met mijn concrete voorbeeld een meer dan gemiddelde kans op een hoge productiviteit en dito kwaliteit, verder is er waarschijnlijk meer werkplezier en als derde is er daarmee een kans op een langer dienstverband. Alledrie zaken met een direct belang voor de werkgever. Als dat de ideologische bevlogenheid van een Marxistische actievoerder uit de jaren 70 is, so be it. Maar de resultaten zijn in ieder geval goed (geweest).
Leidinggevenden met een repressieve managementstijl zijn er altijd geweest en zullen er altijd zijn. In het algemeen leidt dit tot lagere productiviteit en kwaliteit, een laag werkplezier en kortere dienstverbanden. Dit is blijkbaar de wereld danwel het referentiekader van Chris Hanselaar. So be it. Er zijn ook jonge dinosaurussen.
MR86
says:Ik denk dat het te kort door de bocht is om alle geenstijl lezers als dom of ongeinteresseerd te kwalificeren – dit zijn het merendeel van deze lezers absoluut niet. Het beeld dat de mensen die daar ‘reaguren’ allemaal opgeschoten pubers of bozige adolescenten zijn, kun je rustig loslaten. Wel is Geenstijl het platform waar dit kán – dat andere sites dat soort reacties wegmodden is iets totaal anders dan dat men dit soort onderbuikgevoelens daar wel mag verwoorden – dat zegt niets over ‘de Geenstijl-bezoeker’; en ik spreek uit ervaring.
Los daarvan, want Geenstijl is in deze vrijwel onbelangrijk ;
Ik denk dat Marc een goed beeld heeft van de aloude tendensen die leven in elke vorm van machtsconcentratie. Bedrijven zijn dat ook, net als een overheid die eerst afgeeft op sociale media, deze strijd keer op keer verliest en vervolgens zie je nu vrijwel elke politicus twitteren, facebooken en op Linkedin.
Ook al doet mijn persoonlijke mening er eigenlijk niet toe – ik denk dat sociale media voor meer dan de helft een hype zijn. Het is nu hot, nieuw, heel erg hip om te doen, binnen niet al te lange tijd is het onderdeel van de sleur van de dag en stukken minder interessant, en meer één van de vele middelen en informatiebronnen die iedereen tot zijn beschikking heeft. Die kentering zie je nu al overal gebeuren.
Over beleid op de werkvloer – ik hoop dat ik Chris Hanselaar nooit als werkgever of manager ga hebben, want als je uit de zogenaamde abstracties van Marc’s artikel zelf geen concrete voorbeelden kunt fabriceren zit je toch echt op de verkeerde plek – dat zie ik zelfs, zonder enige managementkennis anders dan de eigen ervaring als werknemer…