Van twee kanten – De tent of toch maar de vent?

Nu de markt weer stevig aan het aantrekken is, moet ik ook weer na gaan denken over de groei. Dan moet je dus gaan kijken ‘welke vent bij je tent’ past. Dan doemt ook meteen de vraag op, die me altijd al bezig houdt sinds ik aan recruitment aan deze en gene zijde van het bureau zit: doe  je nou zaken met de tent of de vent?In de markt pleegt men heel snel te roepen dat het om de vent (lees: de recruiter) gaat en dus niet om het bureau. Is dat wel zo? Ik denk namelijk (en weet uit eigen ervaring) dat je als recruiter in de ene omgeving heel succesvol kunt zijn en in de andere niet, terwijl je toch dezelfde kwaliteiten meeneemt.

Ben dus erg benieuwd of de corporate recruiters die dit lezen ‘hun’ bureaurecruiter volgen naar zijn nieuwe werkgever als hij van bureau wisselt of trouw blijven aan hun bureau? Voor zover dat natuurlijk kan, dat volgen naar een nieuwe werkgever, gezien de bekende concurrentie- en relatiebedingen in de sector.

Toen ik zelf nog aan de corporat kant zat, had ik de neiging om de recruiter te volgen (de vent dus). Maar ik merkte dan toch wel eens dat ‘mijn vent’ bij mijn nieuwe werkgever niet succesvol was, terwijl het bureau (‘de tent’), wat daar al ‘zat’, beter de voor mij nieuwe werkgever kende, en daardoor uiteindelijk succesvoller was.

Dat succes van ‘de tent”staat of valt naar mijn mening met de mate waarin je als klant bent verankerd bij het bureau in kwestie. Hang je helemaal aan een persoon (de ‘vent’) of wordt de account nadrukkelijk door twee mensen gemanaged (zodat je ook een back-up hebt bij vakantie of ziekte)?

Wederom, geen ‘one best way’ vanuit opdrachtgeverszijde in mijn opinie. Het hangt heel erg van de borging van een klant bij een bureau af of een klant blijft terugkomen of met de recruiter mee vertrekt.

Ben benieuwd naar jullie ervaringen en meningen.

Geef een reactie

5 Comments
  • Bas Westland
    says:

    @arno: Uiteraard heb je een punt met het beding, maar dat wordt in de praktijk omzeilt door een andere contactpersoon naar voren te schuiven. Wil de stelling echter even bezien zonder dat issue, puur op kwaliteit van de vent of de tent. Overigens zijn er al rechterlijke uitspraken dat recruiters hun LinkedIn connecties moeten achterlaten (Hays UK geloof ik).
    @kay: Grappig dat je over workload begint, dat is voor mij juist een argument om voor de tent te gaan en niet de vent. Ik probeer zelf nu te borgen door niet per definitie steeds dezelfde recruiter bij dezelfde contactpersoon en klant in te zetten. Daardoor ben ik altijd voorbereid op een mogelijk vertrek en ‘hangt’ de klant of contactpersoon niet aan 1 vent.
     
     

  • Kay
    says:

    Hi Bas,
    Interessante stelling. Kijkende naar mijn omgeving ken ik zat succesvolle voorbeelden van het volgen van ‘de vent/dame’.  Ze kennen de corporate klant als cp erg goed en daarbij kennen zij de omgeving en dito gevoeligheden.
    Ik zie de bureaurecruiters als verlengstuk van ons eigen recruitment. Ik heb een grote workload en zodoende moet je erop kunnen vertrouwen, dat het goed zit als je de opdracht uit handen geeft. Dit doe je eerder met een bekende ‘vent/dame’
    Wel is het zo dat deze mensen in eerste instantie op basis van hun netwerk (dus combi vent & tent) zijn binnengekomen.
    Ik merk wel dat vaak de ’tent’ niet goed voorbereid is voor een mogelijk vertrek van een consultant qua borging. Bij vertrek valt een gat die een ander weer opvult (andere ’tent’ of ‘vent of ‘combi’).
    Het blijft een gun business..
     
     

  • Arno Bouwens
    says:

    Ben ook wel benieuwd hoe relatiebeding in de praktijk wordt opgepakt nu een recruiter zijn zakelijke netwerk op linkedin onderhoudt ipv of naast het bedrijfs crm. Zie ook dit artikel wat het punt aanraakt.
    In het algemeen zou ´de vent´ steeds belangrijker moeten worden omdat de tools en het netwerk mee verhuisd onder invloed van Linkedin. Echter als relatiebeding in de praktijk sterk wordt gehandhaafd blijft de tent meer leidend. Of niet?