Met enige onregelmaat laat ik mijn home- en worktown Vlissingen voor wat het is en trek ik er op uit. Naar Maximum, naar klanten van Maximum of naar seminars en dergelijke. Enige tijd geleden hield ik een presentatie op een netwerkdag van een grote zorgorganisatie. Het ging over hoe je als zorginstelling op diverse manieren met je arbeidsmarktdoelgroep in contact kunt komen en hoe je daar op efficiënte wijze je voordeel mee kunt doen. Ik stond daar voor een paar honderd vrouwen (en een handjevol mannen) die afkomstig waren uit de P&O- en recruitment afdelingen van diverse aangesloten instellingen. Aan de hand van een case van ASVZ (ASVZ is een organisatie voor zorg- en dienstverlening aan mensen met een verstandelijke beperking) heb ik laten zien hoe deze instelling haar arbeidsmarktcommunicatie heeft opgelijnd en verbeterd.Ik vind het altijd fijn om over cases te vertellen, omdat je dan iets concreets hebt om naar te kijken en van te leren of over te discussiëren.
Binnen deze arbeidsmarktcommunicatie campagne van ASVZ kwamen zowel oude bekende communicatiemiddelen (zoals een postmailing) voorbij, maar ook geavanceerde online technieken als contextual targeting. Vanuit mijn rol bij Maximum merk ik maar al te vaak dat niet iedereen op de hoogte is van alle nieuwe mogelijkheden en middelen om met je doelgroep te communiceren.
Effectiviteit
Aan het einde van mijn verhaal hield ik een pleidooi voor effectieve (online) communicatie met daarnaast een stuk analyse via bijvoorbeeld Google Analytics, Sitestat of een ander pakket. Toen ik vroeg wie er in de zaal wel eens gebruik maakte van online communicatie, zag ik een paar aarzelende handen omhoog gaan. Dat werden er nog minder toen ik vroeg wie de gegevens van zijn of haar website analyseerde (direct of via een partij) met behulp van een analytics pakket. Ik stond paf. Hoe kan het zijn dat je niet de effectiviteit van je communicatie meet? Ik denk dat als je de budgetten van alle aanwezigen zou optellen, je al snel over een bedrag met zes nullen zou praten.
2x zoveel waard
Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen. Zo sprak ik iemand die dag die vertelde dat ze de laatste periode (ik geloof de tweede helft van 2010) 170 vacatures had vervuld, waarvan drie met mensen die gereageerd hadden op een printadvertentie. Los van de discussie hoe effectief online / print is, wist zij dus precies aan te geven wat goed werkt en wat niet. En als je dat kan, dan kan hetzelfde budget wel eens twee keer zoveel waard worden in termen van effectiviteit.
Leftovers
Daarom wil ik iedereen die weet dat effectiviteitsmeting binnen zijn of haar (zorg)organisatie nog niet goed geregeld is, de volgende tip meegeven: verzamel de juiste mensen om je heen die je op dat gebied inspireren, de benodigde tools installeren, deze ook beheren en de data helpen te analyseren. Kijk vanuit je P&O- of recruitment bril altijd mee en stel zoveel mogelijk domme (die stel ik ook, daar houd ik van) en slimme vragen. Dat is namelijk dé manier om er iets van te leren op de lange termijn. Wie durft te experimenteren en analyseren, kan optimaliseren en bereikt in de toekomst de betere collega’s. De rest moet het doen met de leftovers die binnenkomen. Ik heb nog een kleine dertig jaar de tijd, maar ik denk dat ik nu alvast een plekje voor later ga reserveren bij een zorginstelling die nu op effectieve wijze gemotiveerde mensen weet aan te trekken. Weet ik tenminste zeker dat ik dan goed onder de pannen ben.