Gisteren alweer de derde tweetup van mijn leven meegemaakt, en dit was zonder enige twijfel de meest stormachtige. Letterlijk. De hele avond met angst naar boven gekeken richting de door de stormachtige wind woest zwaaiende takken die ieder moment konden afbreken en daarmee de fine de fleur van Nederlands recruitment en enkele minvermogenden van Yoep verpletteren.

Want Angelique Steen (@lieksteen) en Laurens Tienkamp (@ltienkamp), de twee organisatoren van deze @twarbq hadden in hun oneindige wijsheid besloten van de meetup een barbeque in een park te maken. Een positieve gedachte die gezien het weer van gisteren iets minder positief uitpakte. Maar met snelle improvisatie werd buiten een soort binnen. Met een grote tent en nog grotere poncho’s van Cap Gemini.

Hoewel, die poncho’s waren weliswaar groot maar hadden een bijzonder kleine capuchon. Waardoor ik vermoedde dat Martijn Smit (@MartijnRecruit) nooit zijn gigantische hoofd door die capuchon heen zou kunnen wurmen. Spontaan werden grove bedragen ingezet door voor- en tegenstanders van deze theorie. Het duurde lang tot Smit arriveerde. Voor mensen die nog twijfelen aan zijn geaardheid, hij kwam aan in donker fluwelen colbert en rode schoentjes… Maar goed, terug naar de weddenschap. Smit wat sportief bereid zijn hoofd in de poncho te wurmen en tot mijn verbijstering kreeg hij zijn plofkop door de capuchon. Een inschattingsfout die mij enkele honderden Euro’s kostte. Achteraf bleek hij echter vals te hebben gespeeld, want de achterzijde van de capuchon was geheel uitgescheurd… 

De organisatoren hadden een Volendamse traiteur ingeschakeld om te barbeqeuen. Wat voor de nodige aanwezigen angstvisioenen van vette gerookte paling met zich meebracht. Maar gelukkig wisten de twee Volendamse dames ook wat vlees was. En het resultaat was een bunkerende meute recruiters. Want die EUR 20 moet er natuurlijk wel uitkomen!

En dan was er natuurlijk de avond zelf. Met ongelofelijk veel aanwezigen; waarmee deze recruiter tweetup zonder enige twijfel de meest geslaagde tot op heden was. En dat met zulk slecht weer. Maar ik heb het vermoeden dat als recruiters ergens vooraf voor betalen ze ook echt moeten komen. Wat meteen voor een volgende tweetup de methode is om je bezoek vooraf goed in te schatten.

Gezien het grote aantal tweets was het enthousiasme onder de aanwezigen groot. Of juist niet? Want wie heeft er nou de tijd om tweets te versturen (meer dan 1.000 gedurende de avond met #twarbq) terwijl je met andere mensen (in real life) staat te praten? Ik in ieder geval niet, maar daar moet ik meteen bij aantekenen dat ik geen idee heb hoe ik een tweet op mijn Nokia E71 moet versturen. Het kan, dat is het enige dat ik weet. Maar daar houdt het dan ook direct op. Toch maar mijn iPhone terugvragen misschien?

Heb weer bijzonder veel mensen de hand geschud waarvan ik de namen al vergeten was voordat ik de hand had losgelaten. Dat is geen desinteresse, maar een defect in mijn DNA waardoor ik geen namen kan onthouden. De echte schok kwam echter toen iemand zich aan mij voorstelde en zei dat we elkaar al eerder hadden ontmoet. Terwijl ik me haar gezicht op geen enkele manier kon herinneren. Schokkend, want ik ga er prat op gezichten nooit te vergeten. De eerste verschijnselen van dementie?

Ik heb beloofd om Ingrid de Jong te volgen (@ingridcdejong), waarbij ik een astronomische blunder maakte door te zeggen dat zij dan mijn 69-ste persoon word die ik ga volgen. Wat ook daadwerkelijk het geval is, maar dit cijfer leidde tot de nodige hilariteit plus een rode kop en diepe schaamte aan mijn kant. Waardoor ik haar natuurlijk niet kan volgen…

Een tweetup is ook een fantastische manier om op de hoogte te blijven van nieuwe ontwikkelingen en de laatste roddels. Maar daar ga ik hier natuurlijk niets over vertellen, anders dan dat ik tussen de talloze stokjes sate door een enorme dosis nieuwe inspiratie heb opgedaan. En daarmee in de komende maanden de nodige blog postings te vullen. Ik wil wel een tipje oplichten; in Groningen schijnen spannende dingen te gebeuren!

Dichterbij huis is er ook nog het tot mislukken gedoemde initiatief van Dennis Huizers (@dennishuijzers) en Martijn Smit, genaamd recruiter.fm. Waaraan ik in een moment van onachtzaamheid heb beloofd mijn medewerking te verlenen. Tja, als je dat tegen die twee haaien zegt, kom je er niet meer vanaf zonder dat er bloed in het water komt. De twee zijn ADO supporters, en daarmee is op dat vlak voldoende gezegd. Over twee weken moet ik de studio in om iets te gaan zeggen; maar ik heb oprecht geen idee wat. Het moet iets zuurs zijn, wat geheel tegen mijn opgeruimde karakter ingaat. Suggesties zijn daarom van harte welkom.

Hoe dan ook de tweetup was zo ongekend gezellig dat enkele bewoners van de woonboten die naast het park liggen, kwamen klagen vanwege de geluidsoverlast. En dat is in mijn optiek het grootste compliment wat de organisatoren hebben gekregen. Als zelfs Amsterdammers klagen over het geluid dan moet het wel een geslaagde partij zijn geweest. En dat was het!

Als laatste heb ik aan een in ponche gehulde kabouter ( er werd gefluisterd dat het Mirjam Boersma (@mirboersma) was) beloofd om samen begin september de volgende tweetup te organiseren. Voor iedereen die mijn organisatorische vermogens kent, is dit een indicatie dat het ook september 2012 kan worden. Maar ik ga mijn uiterste best doen om mijn staat van dienst in dit verband te beteren…