Het is ondertussen alweer twee dagen geleden, hoewel ik pas ruim na middernacht thuiskwam. Het vijfde Recruitment Industry Dance Event was namelijk bijzonder geslaagd. En buitengewoon gezellig. Hoewel ik door een opspelende oude oorlosgwond de dansvloer helaas weer niet onveilig kon maken. Maar wat een feest hebben Rob van Elburg en Gijs Notte neergezet! Driewerf hulde voor deze twee heren, en volgend jaar ben ik natuurlijk weer van de partij.

Het enige minpuntje van de hele avond was het ontbreken van de uitreiking van een of andere award. Want wat is tegenwoordig een recruitment event zonder award? De Gouden Cursor, Digitaal-Werven, mobiel werven en de verkiezing van de beste website van het jaar in de categorie Carrière gingen de RIDE voor. Of misschien was het debacle van vorig jaar (aka Martijn Smit) reden voor de organisatoren om nooit meer een prijs uit te reiken…

Alle usual suspects waren natuurlijk present. Aangezien het thema Social your Future was, heb ik mij gedurende de hele avond bijzonder sociaal gedragen en het gereutel van allerlei minvermogenden met geveinsde aandacht aangehoord. Uit pure beschaving zal ik de namen van mijn gesprekspartners echter niet vermelden. Zo sociaal ben ik nou!

Ik heb me verplaatst tussen de hal, de recruitment lounge (althans, ik geloof dat het zo werd genoemd), de bullpen waar de rokers naartoe waren verbannen en de gang bij de toiletten. En vooral die laatste locatie bleek een ongekende bron van informatie. Blijkbaar is het geklater in de urinoirs een soort drempelverlager waardoor mensen allerlei dingen vertellen die ze op andere plekken voor zichzelf houden. Gelukkig werkten de luchtverfrissers op volle toeren. En dankzij die toiletten heb ik bijzonder veel recruitmentroddels weten te verzamelen waar ik zeker een jaar mee vooruit kan.

Ik ben wel per ongeluk op Jacco Valkenburg gaan staan, maar die is ook zo klein dat je hem simpelweg over het hoofd ziet. Misschien moet hij gewoon zijn onverkochte boeken meenemen en daarop gaan staan. Dan is hij ineens de grote zelfbevlekkende reus (GZR). Verhip, dat is een leuke titel voor een boek! Verder struikelde ik over Warren Hammond, die ook zo rond de 1,40 meter is. Maar die wel aanwezig was met een heel grote vlag met daarop… BeKnown. Jawel, Monsterboard (pardon: BeKnown) was een sponsor. Maar of dat nou zoden aan de Beknown dijk gaat zetten vraag ik me oprecht af.

Verder bleek dat ik de tweede TRU Amsterdam (eerder op dezelfde donderdag) straal was vergeten. Wat wel redelijk beschamend was aangezien ik natuurlijk Bill Boorman tegen het al even vette lijf liep. Getooid met cowboyhoed en Compagnon lichtje vroeg Boorman mij streng waarom ik er niet bij was. Ik geloof dat ik iets over vroege Alzheimer heb gemompeld, maar dat ben ik vergeten. Boorman wist mij wel te melden dat hem naar aanleiding van een cynische tweet was gevraagd of hij soms de Marc Drees van de Britse recruitmentbloggers wilde worden. Kijk, van zo’n statement gaat mijn neus krullen. Vooral als dat door iemand van Monster wordt gevraagd.

En als je Boorman zegt, dan zeg je natuurlijk ook Gordon “Mobile” Lokenberg. Die mij aan een derdegraads verhoor onderwierp over mijn afwezigheid op TRU. Hem heb ik echter op het verkeerde been weten te zetten door te zeggen dat ik de hele dag in een mobile app workshop had gezeten. Zijn ogen begonnen zacht te glanzen terwijl hij mij omhelsde als een verloren gewaande vriend.

Na afloop liep ik met licht suizende oren (ik word er ook niet jonger op) en handenvol goodies (zogenaamd voor mijn dochters) richting de auto. Die voor het derde achtereenvolgende jaar zonder wielklem (ondanks het niet betalen van parkeergeld) geduldig op mij stond te wachten. De berg lampjes, buttons en ander ongerief heb ik op de stoel naast mij gestort om vervolgens luid zingend naar huis te rijden. Ik kan niet wachten op de volgende RIDE.

Tot dan!