Na enkele jaren een fors aantal conferenties al livebloggend te hebben bijgewoond, vind ik het tijd voor een korte reflectie. Waarbij ik me afvraag welke conferenties nou eigenlijk de moeite waard zijn geweest? Met andere woorden, welke conferenties hebben mij zodanige informatie en/of inzichten gegeven dat de geinvesteerde tijd en energie hiermee minimaal werd gecompenseerd.
Na niet al te lang nadenken was het antwoord: niet één. En dat is natuurlijk een nogal teleurstellende constatering. Tegelijkertijd is het geen verrassende observatie. Tenslotte doe ik mijn uiterste best om zo kort mogelijk op de nieuwste ontwikkelingen binnen het online recruitment domein te zitten. En dat heeft tot logisch gevolg dat enige presentatie over dit domein weinig tot geen nieuws zal bevatten.
Maar het is niet alleen het gebrek aan relevantie wat mij tot deze conclusie heeft gebracht. Ook de vorm waarin de meeste conferenties worden gehouden, maakt dat er onvoldoende te genieten valt. Ik ben veel te vaak slachtoffer geweest van gevallen van onbeschaamde zelfpromotie, waarbij uitsluitend een boek of een product werd opgehemeld. Wat niet zelden het gevolg is van de sponsorterreur waar conferenties mee worstelen. De bekende Gold en Platinum sponsors moeten tenslotte hun ei kwijt kunnen. Wat niet zelden meestal tot tenenkrommende onzin aanleiding geeft.
Daarnaast zijn de veelal zelfverklaarde specialisten zelden een knip voor de neus waard. Wat natuurlijk niet verwonderlijk is als je als regelmatig spreker door het leven wenst te gaan. Want in dergelijke gevallen is de kennis van de spreker vaak al jaren verouderd. En loopt de spreker steeds verder achter de muziek aan te blaten.
Het gevolg is ook dat het fenomeen van netwerken op een conferentie volstrekt irrelevant is geworden. Want waarom zou ik met een of andere Jan Doedel contact willen hebben als zijn praatje mij spontaan plaatsvervangende schaamte heeft bezorgd? Overigens heb ik bij het uitdelen van de vaardigheden tot netwerken sowieso niet vooraan gestaan.
Als een gevolg van deze reflectie heb ik besloten om per direct te stoppen met het bezoeken van conferenties. Ik denk dat ik mijn tijd beter kan besteden. Er zullen van mijn hand dus geen liveblogs meer verschijnen. Maar dit kan ook als een oproep worden gelezen voor eenieder die nog wel conferenties bezoekt en het leuk zou vinden om hier verslag van te doen. Want daarvoor is op RecruitmentMatters vanzelfsprekend alle ruimte.
De eerstvolgende conferentie is het eHRM congres over innovatie in HR met nieuwe technologie en media dat op 15 maart 2011 wordt gehoiuden in de Fokker Terminal Den Haag. Het gaat over Innovatie in HR, E-recruitment en Het Nieuwe Werken.
Dus, wie heeft er animo?
Bert van Trirum
says:Ha Marc,
Ben het zeer met je eens, vooral dat van die plaatsvervangende schaamte. Wat me met name opvalt is de arrogantie waarmee ‘men’ een presentatie doet, het toontje vooral, terwijl de voorbereiding – en daarbinnen dan weer in het bijzonder de (vaak volstrekt onleesbare) slides – overduidelijk zeer te wensen overlaat.
Ik krijg de indruk dat je al heel lang geleden de beslissing hebt genomen geen conferenties meer te bezoeken, gezien je verwijzing naar die van 15 maart 2011….. 😉
Marc Drees
says:Ha, ik heb mentaal blijkbaar een jaar geleden afscheid genomen…
Wijnand Kuijt
says:Maar … dat kan ook aan mij liggen 🙁
Wijnand Kuijt
says:Innovatie in HRM ?? Ze trekken nu wel een hele grote broek aan. Kan al jaren bitterweinig innovatiefs ontdekken aan HRM… 🙂
Menno
says:Overigens zijn de tickets voor het E-HRM congres behoorlijk aan de prijs.
Wat zeg ik, ze zijn bizar hoog ! Eur. 395,00 voor leden en niet leden betalen Eur. 495,00. lol..die gasten zijn volgens mij totaal het spoor bijster geraakt. Voor Eur. 250,00 heb je een seizoenskaart bij Ajax. Dit is voor mij een reden om niet naar HRM congressen te gaan.
radboud
says:Geldt dat ook voor de #Tru Unconference Marc?
Marc Drees
says:Jazeker! Hier is het incrowd gehalte zo extreem hoog dat je van ieders mening allang op de hoogte hoort te zijn en dus sowieso niets nieuws kan horen. Netwerken is zo mogelijk nog zinlozer.
Ter nuancering ben ik op de enige Tru die ik ooit heb bezocht wel tegen William Fischer aangelopen, oftewel TheSocialCV. Die ontmoeting was wel heel erg waardevol.