Een goede anderhalf jaar geleden heb ik al mijn toenmalige connecties op LinkedIn verwijderd. Een enorme opluchting omdat de signal to noise ratio onaangename vormen begon aan te nemen. Maar ondertussen ben ik alweer tot de magische grens van 100 connecties gegroeid, en het begint me weer veel te druk te worden. LinkedIn hoort een oase van rust te zijn, omdat je er eenvoudigweg niets kan doen. Het is gewoon een fantastische online Rolodex en daarmee schluss.

Maar de hoeveelheid gereutel op mijn homepage is niet om overheen te springen. LinkedIn Today (kijkt iemand daar eigenlijk ooit naar?, People You May Know (and should be ignored), Ads by LinkedIn Members (who cares?), Who Viewed Your Profile (LinkedIn’s eigen vanity search en eentje die ik graag en vaak gebruik) en Your LinkedIn Network (waar ik het dus heel erg benauwd van krijg).

En dat alles ziet er dus zo uit:

Ik word gewoon nerveus als ik hiernaar kijk…

Het enige waar ik LinkedIn voor gebruik, is research. In het algemeen speurwerk naar oprichters van nieuwe online recruitment initiativen. Verder zie ik geen enkel nut in dit professionele netwerk. Desondanks is mijn netwerk dus weer tot 100 1e-lijns connecties aangegroeid. En dat wil ik helemaal niet. Dat zijn veel teveel mensen.

Die overigens stuk voor stuk schaamteloos misbruik hebben gemaakt van mijn zwakke ruggegraat om daarmee een connectie af te troggelen. Schandalig natuurlijk, en daarmee alle reden om die connectie per direct te verbreken. Hoe leuk, origineel of wervend het connectieverzoek ook is geweest. Want een professioneel online netwerk zonder representant in de echte wereld is helemaal geen professioneel netwerk. Dat is gewoon een verzameling visitekaartjes.

Mijn werkelijke professionele netwerk bevindt zich in de echte wereld. De mensen die ik ken en wil kennen (en hopelijk mij ook willen blijven kennen na mijn tweede disconnect schoonmaakactie) kan ik bereiken via telefoon, sms, e-mail, twitter of door er persoonlijk langs te gaan. LinkedIn voegt daar voor mij helemaal niets aan toe.

Gevonden worden? Ik kan gevonden worden, want ik blijf gewoon (met mijn ondertussen alweer anderhalf jaar verouderde profiel) op LinkedIn staan. Alleen heb ik ondertussen al een paar keer mogelijke opdrachten onvermoed langs me heen laten gaan omdat ik pas maanden na dato ontdekte dat een bedrijf mij een InMail had gestuurd met het verzoek om contact op te nemen… Het zou dus nog beter zijn als ik me van LinkedIn zou verwijderen. Maar dat gaat me (nog) een stap te ver; als je niet op LinkedIn staat dan besta je niet. Dus blijk ik braaf staan, ook al omdat ik anders ruzie met LinkedIn zou krijgen en dat durf ik niet.

Ik zal ongetwijfeld ook na deze schoonmaakactie niet bestand zijn tegen de peer pressure om wederom connecties aan te leggen. Bedenk echter dat ook deze connecties uiteindelijk weer verbroken zullen gaan worden. Het is niet persoonlijk, maar puur zakelijk. Hoewel ik natuurlijk ook plotseling een grondige hekel aan je kan hebben gekregen. Maar dat is het mooie van collectief disconnecten; dat zal je nooit weten.