Dat LinkedIn enige tijd geleden met haar referral oplossing is gestopt zien een groot aantal online referral toepassingen blijkbaar niet als een serieus signaal om eens goed na te denken over relevantie en levensvatbaarheid. Het lijkt zelfs eerder het tegenovergestelde; gezien de explosie van dit soort toepassingen. Alleen al in de afgelopen anderhalf jaar heb ik JobAmbassadors, GooodJob, Zuberance, WorkWith.Me, SocialCareer, SocialCruiter, PopHire en ReferralKey voorbij zien komen. En natuurlijk Refurls, maar die hoort in het zeer selecte rijtje zinvolle oplossingen thuis. Iets waar alle eerder genoemde toepassingen alleen maar van kunnen dromen.

En als je dacht dat het hierbij wel zou blijven dan heb je het mis. Ik heb nog Zao, Careerify, Nexi en WhistleTalk op de plank liggen. Met vandaag dus aandacht voor WhistleTalk. Die het volgende over zichzelf zegt:

WhistleTalk is a social hiring application for employees and hiring managers, who share job openings in their team, help friends to find their dream job and earn a referral bonus. WhistleTalk amplifies the power of referral hiring by leveraging employees’ social networks. WhistleTalk’s matching and virality engine ensures that right opportunities reach the best candidates fast.

Eens zien hoe WhistleTalk dat denkt te doen.

De homepage
Dit is de homepage van WhistleTalk:

De logica achter de wijnfles in het logotype ontgaat me volledig. WhistleTalks heeft de ondertussen gebruikelijke lange homepage waar ze alles uitlegt.

En dat ziet er zo uit:

Waarbij het er op lijkt dat WhistleTalk niet slechts een corporate referral oplossing is maar, net als JobAmbassadors, een volledig open online referral oplossing. Wat dus geen referral oplossing is maar een bountyhunter applicatie. Laat ik me maar eens gaan aanmelden om te zien of dit ook inderdaad het geval is.

Ik meld me aan met behulp van mijn Facebook profiel en krijg vervolgens dit te zien:

WhistleTalk is dus inderdaad geen corporate referral toepassing. O, jee…

En die tekst:

Please take a moment to complete your profile information and gain full access to the WhistleTalk community, a community where friends share current openings in their respective companies.

Hoe verzin je zoiets? Een “community van vrienden”? Hoezo??

Maar het wordt nog veel leuker, want in een volgende pop-up vraagt WhistleTalk om mijn geboortedatum met de volgende uitleg:

WhistleTalk requires all users to provide their real date of birth to encourage authenticity and provide only age appropriate access to content. This information is not made public.

En dankzij deze tekst vult natuurlijk iedereen zijn echte geboortedatum in…

Na nog een derde pop-up te zijn doorgeworsteld kom ik eindelijk op het eerste scherm uit:

WhistleTalk biedt twee mogelijkheden om meer te leren over de applicatie en het delen van een vacature; een aantal plaatjes en een korte video. Voor elk wat wils.

Het plaatsen van een vacature kent dus een drietal stappen; waarbij vooral de tweede en derde stap mij natuurlijk intrigeren.

Overigens kan in de stap Describe niets van een bonus worden meegegeven aan de vacature. Waarmee het concept van referral recruitment op basis van WhistleTalk weleens ingewikkeld kan gaan worden. Of liever gezegd, nog minder succesvol?

Dit is de stap Target:

Ik kan allerlei specifieke target aspecten opgeven; WhistleTalk probeert hiermee in mijn netwerken te zoeken naar personen die het meest geschikt zijn om als referrer te acteren.

En dit is de stap Share:

Waarbij ik er maar voor heb gekozen om niemand uit mijn Facebook netwerk te spammen met een fake vacature. Hoewel om volstrekt onduidelijke redenen een van mijn connecties een fraai geel sterretje heeft meegekregen, als indicatie dat hij (een bekend hopjesvla-liefhebber) een aanbevolen contact zou zijn om deze vacature mee te delen. Zo dat komen omdat betreffende persoon met regelmaat Twitter vervuilt met vacatures? Ik kan me namelijk geen enkele andere reden voorstellen…

Zo ziet een uitnodiging aan een connectie er uit:

Een volledig opgemaakte e-mail waar de primaire call-to-action het bekijken van de vacature in WhistleTalk is. Waar ik dan dit te zien krijg:

Yep, WhistleTalk is nadrukkelijk op zoek naar nieuwe bountyhunters.

‘Community’
WhistleTalk is geen losse verzameling van bountyhunters, ik kan ‘vriendjes’ worden met collega-bountyhunters.  Zo ontving ik een uitnodiging van Ajay Nema (COO en mede-oprichter van WhistleTalk) die ik natuurlijk direct accepteerde om vervolgens dit te zien:

Ik kan nu niet alleen de vacatrues van Nema delen met mijn netwerk maar ook de vacatures van de ‘vrienden’ van Nema binnen WhistleTalk. Waarbij de volledig onbeantwoorde vraag is: waarom zou ik dat doen? Want ik kan helemaal nergens iets vinden waar ik dat voor zou doen. Afgezien van de diepe, diepe vriendschap die ik natuurlijk voor Nema heb opgebouwd in de 10 seconden dat ik hem ‘ken’. Want ik heb nergens de bounty kunnen vinden. Wat krijg ik als ik de vacatures van Nema, of die van zijn vrienden, share? En hoe kan ik weten of dit heeft geleid tot het in dienst nemen van iemand die via mijn share heeft gesolliciteerd? Allemaal volstrekt onduidelijk. Waarmee de kans op mijn deelname aanzienlijk afneemt.

Verder is het concept van bountyhunters als vrienden eentje waar ik allerlei angstaanjagende beelden bij krijg. Een poging om mijzelf uit WhistleTalk te verwijderen liep weer eens op niets uit. Inderdaad, ook WhistleTalk valt in de categorie Hotel California applicaties. Waarom denken dit soort partijen toch dat het gevangen houden van gebruikers een goede zet is?

Conclusie
WhistleTalk is er weer eentje in de categorie online referral oplossingen, net als JobAmbassadors. “Oplossingen” die niets geleerd hebben van de eerste generatie en daarmee gedoemd lijken hetzelfde pad af te lopen richting Deathpool. WhistleTalk is overigens een referral oplossing zonder bonus-systeem; hoewel de site wel spreekt over het verdienen van een bonus heb ik zowel bij het aanmaken van een vacature als bij het delen van een vacature daar niets over kunnen vinden.

WhistleTalk is opvallend genoeg een oplossing die een ‘community’ probeert te realiseren. Waarbij ik grote moeite heb om een community van bountyhunters voor te stellen zonder daarbij een bloedbad als onvermijdelijke uitkomst voor te stellen. Maar misschien heeft het ontbreken van enige bounty een dempemd effect op dit risico.