De Europese Commissie kwam vandaag met bijgestelde prognoses over onder meer de ontwikkeling van de economie en werkgelegenheid tot en met 2014. Vanzelfsprekend zijn alle indicatoren aanzienlijk negatiever geworden dan een aantal maanden geleden; slecht nieuws moet blijkbaar in porties worden verteld. Maar lachwekkend wordt het als een beedl van de nabije toekomst wordt geschetst:

Een combinatie van laagconjunctuur, onzekerheid, een langdurige schuldafbouw en een herschikking van middelen in de economie – kenmerkend voor de nasleep van een diepe financiële crisis – zet op dit moment een rem op de binnenlandse consumptie en investeringen. Met de terugkeer van het vertrouwen bij de huishoudens en bedrijven zal het nadelige effect van deze combinatie van factoren echter afvlakken. Naarmate de vermindering van de spanningen op de financiële markt zich overeenkomstig de verwachting vertaalt in gunstigere kredietvoorwaarden, zou ruimte moeten ontstaan voor een geleidelijk herstel van de groei van de consumptie en investeringen in de loop van 2013.

Zoals verwacht wordt de vertrouwenskaart weer eens getrokken. Maar hoe kan de magische terugkeer van het vertrouwen het nadelig effect van een langdurige schuldafbouw (om nog maar te zwijgen over een structurele en voortdurende koopkrachtdaling bij consumenten) verminderen? Overigens, waar komt dat vertrouwen uberhaupt vandaan? Gaan de national overheden vanaf vandaag alle burgers gratis hopium verstrekken?

En hoe komt de Europese Commissie op een vermindering van spanning op de financiele markten? Met zich continu verslechterende berichten uit zorglanden Spanje, Portugal, Italie, Griekenland en nu ook Frankrijk lopen die spanningen juist weer op. Waarmee die gunstiger kredietvoorwaarden, en daarmee dat geleidelijke herstel van consumptie en investeringen in de loop van 2013 zal over enkele maanden het zoveelste fabeltje blijken te zijn. Overigens, kan de Europese Commissie even de consumenten aanwijzen die zich graag in meer schuld willen steken?

Wanneer wordt er een keer een eerlijk beeld van de huidige situatie en de ongekende schuldproblematiek geschetst. Zodat gestopt kan worden met het herhaaldelijk voorspiegelen van rozige toekomstscenario’s die ondertussen ieder jaar niet uit blijken te komen? Terwijl dat van tevoren allang vaststond. Ook voor de schrijvers van dat soort stukjes.

Een politiek apparaat die bij herhaling volstrekt toondoof blijkt voor de daadwerkelijke situatie en zich beperkt tot het schetsen van niet-realitische toekomstscenario’s waar geen enkele burger intrapt zal nooit enig vertrouwen oproepen.