Het Centraal Prutsbureau is vandaag met haar kwartaal‘raming’ van de economie gekomen. En een vast onderdeel van die ‘raming’ is de werkloosheidsontwikkeling. Om de kwaliteit van dit onderdeel van de CPB ‘raming’ in enig perspectief te plaatsen heb ik de laatste vier ramingen eens onder elkaar gezet:

In 9 maanden tijd loopt de CPB ‘raming’ voor de werkloosheid in 2013 op van 7% naar 8,25%. En in 3 maanden tijd loopt de ‘raming’ voor 2014 op van 7,75% naar 8,75%. Een stijging van de werkloosheidsprognose voor 2013 met 1,25% in 9 maanden is op jaarbasis een rekenfout van 24%, een stijging van de werkloosheidsprognose voor 2014 met 1% in 3 maanden is op jaarbasis een rekenfout van maar liefst 52%. Dit zijn geen ramingen, dit is Ezeltje Prikje met cijfers!

Overigens staat het CPB niet alleen in haar geblunder, ook De Nederlandsche Bank en het UWV hebben recent laten zien dat er ze werkelijk niets van bakken als het om het voorspellen van de Nederlandse werkloosheidsontwikkeling gaat. Zonder uitzondering zijn al deze geldverslindende instituten in staat om jaar na jaar overdreven optimistische voorspellingen te doen zonder dat er ook maar iemand vanuit de overheid zich afvraagt waar dit allemaal toe dient. Of dat er ook maar één kwaliteitskrant vraagtekens zet bij de betrouwbaarheid van deze cijfers en daarmee bij de relevante van dit soort rituelen.

Ik stel mij de burelen van het CPB voor als een verloederde ruimte waar mislukte statistici zich tegoed doen aan witte bergen hopium om vervolgens kirrend van de lach één voor één geblindoekt een van een punaise voorziene staart in een kaart vol cijfers prikken. Om vervolgens dit cijfer noteren als raming voor het nieuwe kwartaal.

Er is een blijkbaar onbeheersbare behoefte om de toekomst te voorspellen. Hoewel waarzeggers zijn gemarginaliseerd tot kermissen kunnen de cijferwaarzeggers nog altijd op onze vrijwel onverdeeld geloof rekenen. Ondanks het feit dat ze ons keer op keer serveren op volstrekte onzin. Het CPB en alle andere gokpaleizen laten een gruwelijke bias zien naar irrealistisch optimistische scenario’s. De economie groeit altijd harder verder weg in de toekomst. Met het naderbij komen van die toekomst krimpt de groeiverwachting tot deze omslaat in een onverklaarbare krimp als de toekomst het heden is geworden. Iedere keer opnieuw…

Doe mij liever scenario’s; groei, nulgroei en krimp. En laat de toekomst zichzelf schrijven.