Waar het afgelopen jaren vooral ging tussen de overeenkomsten tussen recruitment en respectievelijk sales en marketing, hoor ik de laatste steeds vaker de vergelijking tussen dating en recruitment. Nu ben ik geen groot fan van dergelijke vergelijkingen, maar het helpt me wel een van mijn pet peeves te onderbouwen; community management heeft geen plaats in recruitment.

De analogie

Beeld jezelf eens in: Je bent single, al dan niet gescheiden, en actief op zoek naar een nieuwe liefde. Vol goede moed maak je een profiel aan op een dating site. Je ziet een aantrekkelijk persoon en stuurt hen een bericht. Helaas heeft die persoon op dit moment geen interesse. In plaats daar van biedt diegene je aan je in hun dating pool op te nemen. Nog steeds geen date, maar wel elk kwartaal een nieuwsbrief met foto’s van de leuke dingen die deze persoon met dates die wel aantrekkelijk genoeg waren beleefde.

Je krijgt die nieuwsbrief zodat, mochten die andere dates nou toch niet uitpakken, deze persoon je toch nog kan benaderen voor een date. Daar blijf jij uiteraard ademloos op zitten wachten. Toch?

Of anders  deze: Je hebt je ooit eens ingeschreven maar bent inmiddels uitermate gelukkig getrouwd. Echter, een ander lid heeft jouw profiel gevonden en vindt jou dusdanig interessant dat diegene je toch besluit te benaderen. En niet zomaar te benaderen nee, je wordt samen met andere interessante mensen uitgenodigd voor een evenement. Misschien ben je nu nog blij met je eega, maar hé, je weet nooit, toch? Vereerd om je als “speciaal talent” te mogen vervoegen naar een event met 100 andere “speciale mensen, besluit je uiteraard te gaan. Dat evenement gaat vervolgens over de aantrekkelijkheid van die persoon en over hoe leuk dates met hen wel niet zijn.

Branded stressballetje en pennetje mee naar huis en een scheiding aan vragen. Toch?

De misvatting

Bovenstaande knipoog geeft de belangrijkste misvatting achter community management goed weer: Op zoek naar werk (en liefde) is de interesse niet eindeloos. Als je actief op zoek bent wil je niet afgescheept worden met een  (jaloersmakende) nieuwsbrief. Ben je niet actief of helemaal niet op zoek, dan neigt continue communicatie van je aanbidder toch al snel naar spam.

Waarom wil je communities bouwen?

Binnen recruitment bouwt men om één van twee redenen communities. Ofwel je wil een database opbouwen, ofwel je wil je employer value proposition uitdragen aan je doelgroep. Om een database te bouwen hoef je geen communities te bouwen, daar heb je searchers voor. Wil je je propositie onder de aandacht brengen is het weliswaar belangrijk bereik te hebben binnen je doelgroep, maar dan werkt broadcasten nog steeds beter dan narrowcasten. Ga je namelijk te dicht op de huid van je felbegeerde talent zonder voldoende persoonlijke context, zal je eerder afstoten dan aantrekken.

Relaties versus proces

Relaties zijn niet in je ATS te vatten, hoe goed je je best ook doet. Het  toevoegen aan wat persoonlijke velden aan je mailing is niet hetzelfde als oprechte interesse. Als je ECHT relaties wil bouwen heb je daar mensen voor nodig. Een goede recruiter kent zijn markt al jaren en houd op persoonlijke titel contact met de juiste mensen. Dat is alleen niet schaalbaar. Vertrekt je recruiter, ben je al die relaties kwijt. En dat is precies waar recruitment communities werden geboren: Een falende poging om relaties te vatten in een proces.