Wie kent de charismatische en inspirerende dame niet die als ambassadeur voor de Aanpak jeugdwerkloosheid met een budget van maar liefst EUR 50 miljoen de komende twee jaar (vanaf april 2013) vrolijk geld mag rondstrooien in een op voorhand evident tot mislukken gedoemde poging om de jeugdwerkloosheid op te lossen? Nou, die dame heeft net nog eens EUR 30 miljoen meer geld gekregen van minister Lodewijk Asscher om te verbrassen. Wat moet het leven toch heerlijk zijn als minister of ambassadeur. Lekker geld van anderen over de balk gooien, zonder je zorgen te maken over de consequenties. Voor het failliet van jouw pet projects duidelijk wordt ben je namelijk allang weer weg. Het enige wat resteert is een parlementaire enquete waarin de conclusies slechts bevestigen wat op voorhand al glashelder was…

De EUR 30 miljoen extra wordt beschikbaar gesteld voor het minst zinvolle deel van Sterk’s takenpakket, het samen met regionale partijen investeren in een regionale aanpak. Het andere deel, samen met mbo-instellingen investeren in langer doorleren, is het enige wat op termijn enige toekomst voor een groot deel van de huidige (en toekomstige) jeugdige werklozen zal opleveren, maar daar gaat dus geen Euro van het extra geld naar toe. Het is namelijk crisis en dan moeten er voor de buhne allerlei lapmiddelen worden verzonnen.

Dus wordt die EUR 30 miljoen verdeeld over de centrumgemeentes van de 35 arbeidsmarktregio’s. Fijn! Dat het reduceren van de jeugdwerkloosheid tijdens een recessie een zinloze exercitie is maakt daarbij helemaal niets uit. Dat de werkloosheid onder jongeren niet uitzonderlijks is maakt ook niets uit. Dat er geen banen zijn in een bedrijfsleven dat geen lening kan krijgen maakt ook niets uit. Politici moeten daadkrachtig overkomen. En dat je daarvoor het merendeel van EUR 80 miljoen in een verdwijnput moet gooien is slechts bijzaak.

Als Sterk onverhoop wel succesvol is, dan heeft dat automatisch consequenties voor een ander deel van de beroepsbevolking. Het is tenslotte een zero sum game, tenzij we arbeid gaan subsidieren (dit keer geen Melkert banen maar Sterk banen). Alleen, waar komt die subsidie vandaan? Juist, uit de koopkracht van burgers. En wat betekent dat voor het herstel van de economie? Juist, die komt er niet.

Kan iemand in hemelsnaam het licht aandoen in de bovenkamer van Asscher?