Sinds de lancering van Github in 2008 is er geen nieuwe, grootschalige (commercieel levensvatbare) profielen-database van betekenis meer toegevoegd aan onze toolbox. Sinds die tijd focussen guru’s en investeerders zich liever op people aggregators. Er zitten overduidelijk voordelen aan aggregatoren en meta search tools, laat daar geen misverstand over bestaan. De juiste tools leveren een veel prettigere interface en veel verder gevorderde zoek-functionaliteit dan de meeste databases zelf (gratis) aanbieden. Bovendien scheelt het zoeken in meedere databases tegelijk mits goed uitgevoerd een hoop tijd. Er  is alleen één probleem: je weet niet zeker of de data die je vandaag bekijkt er morgen nog is. Er gaan vele miljoenen dollars aan investeringen rond in partijen als Entelo en TheSocialCV. Onlangs hoorde ik op Tru een vooraanstaand spreker met een hoed op zelfs zeggen dat het ATS nog verder overbodig is geworden omdat we nu geen CV database functionaliteit meer nodig hebben. Alles is immers real time te verkrijgen op het web. Maar is dat nou wel een goed idee?

Risico: Privacy

De recente onthulling dat verschillende overheden online met iedereen meeleest heeft, naast een wantrouwen in uw vriendelijke volksvertegenwoordiging, geresulteerd in breder besef dat gratis internet niet gratis is. Dezelfde grote Tech clubs (inclusief Linkedin en Facebook) die jarenlang klakkeloos hun deuren openstelde voor de NSA zijn nu een lachwekkend  propaganda offensief begonnen waarin ze overheden oproepen meer terughoudend om te gaan met dataverzameling. U leest het goed, het bedrijf dat onlangs een spelcomputer uitbracht die ALTIJD aanstaat, gaat samen met het bedrijf dat Nederlandse privacy wetgeving met de voeten treedt uw privacy online beschermen.

Het risico dat onze doelgroep temidden van deze tumultueuze ontwikkelingen minder en minder zal gaan delen of in het ergste geval helemaal vertrekt uit de databases waaruit de aggregatoren putten is te groot om op dit moment volledig over te stappen naar een real time database.

Risico: Membership

We hoeven niet verder te kijken dan ons eigen Hyves om te zien dat geen enkel platform immuun is voor externe invloeden. In ruim 3 jaar tijd ging het bedrijf van €53m in waarde naar een waarde van nul. Nu zal Facebook voorlopig nog niet op een dergelijk dramatisch slot akkoord afstevenen, maar zelfs de reus begint te merken dat met nieuwe generaties nieuwe wensen ontstaan. Ook bij andere netwerken spelen dergelijke demografische veranderingen. Bovendien zijn een steeds groter aantal “recruiters” op sociale media actief. Genoeg om een aantal schaarse doelgroepen helemaal kapot te spammen en te doen besluiten hun profielen dan maar af te sluiten danwel naar een ander netwerk te vertrekken.

Daarmee komt er dus flink wat druk te liggen op de ontwikkelaars van aggregatoren om de curve voor te blijven en tijdig nieuwe platforms aan het aanbod toe te voegen. Ik word er zenuwachtig van dat, wanneer ik volledig virtueel zou gaan, die R&D volledig bij mijn leverancier komt te liggen.

Risico: Commerciële belangen

Alle aggregators die ik tot op heden voor ogen heb gekregen maken gebruik van de zogeheten “public profiles”, informatie die vrijelijk en gratis toegankelijk is en door zoekmachines geïndexeerd word. Niet alleen beperk je daarmee de kracht van je zoekopdracht ten opzichte van dezelfde opdracht in een betaald abbonement, de eigenaar kan je geen abbonnement meer verkopen. Het ligt voor de hand dat partijen als Linkedin op enig moment de bereikbaarheid van de publieke profielen beperkt danwel uitzet.

Kans: Eerst Search, dan contact, dan database

Een van de redenen dat membership een van de meest belangrijke risico’s is op basis waarvan ik afzie van een real time database is het feit dat prospects niet weten dat je met ze bezig bent. Er is geen incentive om je CV schoon te houden als je niet weet welke relevante werkgevers je profiel volgen. De “who viewed my profile” pagina op Linkedin geeft hooguit zicht dat recruiter nummer zoveel mijn profiel heeft bekeken maar geeft geen inzicht in de intentie die erachter zit. Vandaar dat ik ervoor pleit dat, als je iemand wil volgen, je ze dat laat weten en desnoods een opt-out stuurt vanuit je ATS. Nu is je data opeens uitgesproken van ons samen. We weten van elkaar wat we willen: ik een up-to-date profiel, jij zichtbaarheid bij een interessante werkgever.

Kans: Maatschappelijk verantwoord recruiten

Wars als ik ben van keurmerken hoop ik niet dat ik nu een zaadje van een stichting of NVP werkgroep plant maar ik denk dat wanneer je er als werkgever doordacht met data om te gaan, je in deze markt iets bijzonders doet. Waar Microsoft de spionage discussie denk te kunnen kapen om zichzelf als privacy kampioen te profileren, kan een werkgever zich oprecht onderscheiden door op een eerlijke manier om te gaan met data. Dat begint bij het feit dat een prospect wéét dat hij in je database staat. Een inzicht dat geen enkele aggregator aan haar “profielen”levert en menig Corporate nalaat te doen.

Kans: Subscription based aggregators

Hoewel ik niet mijn eigen database zou wegdoen ten behoeve van een aggregator ben ik voor mijn sourcing strategie heftig afhankelijk van abbonnementen op de databases van Linkedin Recruiter, Monster en vele anderen. Geef mij een aggregator die het me mogelijk maakt simultaan te zoeken in al mijn betaalde abbonnementen. Dus niet alleen wat gerommel in Twitter en Facebook maar AL mijn databases, inclusief mijn eigen database, bij voorkeur geïntegreerd in mijn eigen TAS. Op die manier hou ik zelf de controle over welke bronnen relevant zijn voor mijn doelgroep, kan ik zelf de integriteit van mijn data waarborgen en zorg ik dat ik op een verantwoorde manier met de privacy van mijn prospects en kandidaten omga.

Bouw je eigen database

Wees creatief. Search, hack en aggregeer tot je een ons weegt maar vergeet niet dat dat slechts een vertrekpunt is. Het is het oogcontact dat moet leiden tot een gesprek.  Een aggregator is slechts één van je bronnen en net zo wispelturig als al je andere kanalen. Het is geen vervanger voor je eigen database.