Lieve Annemarie Muntz,

Het is vandaag Valentijnsdag, daarom wil ik eerlijk zijn tegen jou. Ik heb gisteren stiekem met je gedanst. Je stond daar zo lief op het podium van de finale dag van het Flex Innovatiefonds 2014. Niemand die zag dat het lastig was om het hoge podium af te komen. Ik wilde nog naar voren snellen om een handje te geven, maar ik was te bang, er waren al zoveel grapjes gemaakt over kalende oude mannen. Dus ik bleef zitten en danste stiekem de tango met je op mijn stoeltje.

Wat een feest, zoveel leuke ideeën en jij tussen die mannen als grande dame die het uitzenden vertegenwoordigt. Allemaal ideeën die de flexwereld gaan veranderen. Ik zag je denken: veranderde er maar echt iets. Werd de wereld maar ietsje mooier. Nee, geen extra stapje in de keten hoorde je Ed zeggen tegen de mannen van “Vacaturebeurs”. Uitzendbureaus zijn niets meer dan een hele hoop extra stapjes in de keten dacht je, maar je bleef mooi glimlachen. Wat waren ze jong die jongens. Transparantie gaan ze leveren zeiden ze. Ach, of uitzendbureaus op transparantie van de markt zitten te wachten.

Nee, de jongens van “Vicancy” waren nog veel jonger. Leuk dat zij wonnen, ze doen niemand kwaad en het houdt die vacature boeren weer even bezig. Ja, even een vriendelijke kritische vraag stellen. Maar iedereen houdt toch van ze, zelfs het publiek, maar ja nadat iedereen hun dienst heeft gekocht is het weer dezelfde strijd als daarvoor. Iedereen heeft weer zijn vacatures bovenaan de pagina. Gelukkig, wie het eerst komt staat het langst bovenaan. Ik ga in ieder geval een filmpje bestellen.

Stonden toch nog de heren van “YOPS” en “Sciomino” op het podium. Ook niet jong maar best aardig. Die houden hun eigen broek wel op. Al dat gedoe van YOPS was toch al iets wat we niet leuk vonden om te doen binnen het uitzendbureau en als zij dat willen doen, prima. Sciomino, mooi speelgoed maar waarom in de flexwereld gaan spelen, en die transparantie, wat moet je er mee. Leuk voor mannen.

Toen keek je even de zaal in en zag je al die mannen met hier een daar een strak geklede jonge dame. Net als bij ons in Diemen. Alleen die mannen die maar denken dat ze mijn wereld gaan veranderen. Deden ze dat maar. Was er maar een die het deed en mij een handje gaf om van dat verdomde hoge podium te komen.

Misschien volgend jaar dat ik het durf en je een handje geef, dan dansen we samen en genieten we van de prachtige wereld van de flexbranche.

Liefs,

Die wat dikke man in het midden op de vierde rij