Als je iets maar vaak genoeg herhaalt gaan mensen er in geloven. En dat is precies wat er is gebeurt met het ‘herstel’ van de Amerikaanse arbeidsmarkt. Er heerst een wijdverbreid geloof dat in het land van de onbegrensde mogelijkheden de economie en de arbeidsmarkt en bijzonder sterk herstel hebben doorgemaakt en er weer gezond voorstaan. Maar is dat wel zo?

Niet volgens Jim Clifton, CEO van Gallup, die in een artikel op LinkedIn tot de volgende conclusie komt:

There’s no other way to say this. The official unemployment rate, which cruelly overlooks the suffering of the long-term and often permanently unemployed as well as the depressingly underemployed, amounts to a Big Lie.

Maar waar baseert Clifton deze uitspraak op?

Hij heeft een aantal argumenten om zijn uitspraak te onderbouwen:

If you, a family member or anyone is unemployed and has subsequently given up on finding a job — if you are so hopelessly out of work that you’ve stopped looking over the past four weeks — the Department of Labor doesn’t count you as unemployed. That’s right. While you are as unemployed as one can possibly be, and tragically may never find work again, you are not counted in the figure we see relentlessly in the news — currently 5.6%. Right now, as many as 30 million Americans are either out of work or severely underemployed.

En met een langdurige crisis neemt de kans op dit soort ‘discouraged workers’ natuurlijk sterk toe, een belangrijke reden waarom de bruto arbeidsparticipatie in de VS op dit moment zo extreem laag is. De bruto arbeidsparticipatie in de VS staat op 62,7% (januari 2015), de laagste stand sinds december 1977.  Ter vergelijking de Nederlandse arbeidsparticipatie staat op dit moment op 72,0% (december 2014). Er zou in Nederland een verschuiving van maar liefst 1 miljoen mensen uit de beroepsbevolking (op dit moment 7,9 miljoen) naar de niet-beroepsbevolking (op dit moment 3 miljoen) nodig zijn om op eenzelfde arbeidsparticipatie als de VS uit te komen. En die verschuiving kunnen we zomaar realiseren met alle werklozen (op dit moment 642.000) waarmee we in één klap onze werkloosheid reduceren tot 0%. Hatseflats!

Natuurlijk is dat weinig realistisch, maar dit is exact wat in de VS gebeurt. Door alleen op het werkloosheidspercentage te focussen en de arbeidsparticipatie volledig te negeren, suggereert de VS een niet-aanwezig herstel van de arbeidsmarkt.

De ontwikkeling van de arbeidsparticipatie in de VS ziet er overigens zo uit:

Arbeidsparticipatie VS, 1978 – hedenn. Bron: Zerohedge

Maar Clifton heeft meer pijlen op zijn boog:

There’s another reason why the official rate is misleading. Say you’re an out-of-work engineer or healthcare worker or construction worker or retail manager: If you perform a minimum of one hour of work in a week and are paid at least $20 — maybe someone pays you to mow their lawn — you’re not officially counted as unemployed in the much-reported 5.6%.

Met andere woorden, door geen onderscheid te maken in de kwaliteit van werk maskeert een laag werkloosheidscijfer een enorm inkomensverlies die zich natuurlijk in negatieve zin richting economisch herstel vertaald. Maar omdat de VS vele biljarden (1 biljard = 1.000 miljard) in haar markt heeft geïnjecteerd staat de beursindex uitzonderlijk hoog. Waardoor de illusie van een gezonde economie wordt gecreëerd. Petje af voor deze smoke and mirrors show.

En dan heeft Clifton nog een ander en bijzonder pijnlijk argument

Yet another figure of importance that doesn’t get much press: those working part time but wanting full-time work. If you have a degree in chemistry or math and are working 10 hours part time because it is all you can find — in other words, you are severely underemployed — the government doesn’t count you in the 5.6%.

Het is dus helemaal niet goed gesteld met de Amerikaanse beroepsbevolking. Integendeel.