“Wij schudden de klassieke HR-wereld op met data-analyse”, zegt Dirk Jonker van Crunchr op Marketingfacts. Het is het lot van HR dat iedereen denkt dat het maar wat aandoet met buikgevoel en cursusjes en traininkjes. Dat het niet voor zichzelf kan zorgen. Daarom zit de wereld tjokvol technofanaten die daar allemaal bij gaan helpen. Tja. Als ik een euro had gekregen voor elke technologische oprisping die HR de volgende eeuw in zou parachuteren, hoefde ik me nooit meer druk te maken over acquisitie.

De meeste ‘oplossingen’ knutselen iets in elkaar op basis van data en geven het een hippe naam. HR Analytics. Predictive Analytics. Whatever Analytics. Dirk voegt daar zijn eigen versie aan toe: People Analytics, oftewel “de effectieve inzet van de mensen die je hebt, in combinatie met het bepalen hoeveel mensen met specifieke competenties je nodig hebt”. Klinkt dat vernieuwend of niet?

Nee, dat klinkt helemaal niet vernieuwend. Het klinkt zelfs oud. People analytics is personeelsplanning. People analytics is oude wijn in nieuwe zakken. Wat Dirk vast zal aanspreken, aangezien hij mensen graag op één lijn stelt met vloeistoffen, getuige de uitspraak die de basis moet leggen onder de methodiek van Crunchr: “Tussen melkpakken en grote groepen personeel, kun je goed vergelijkingen trekken”.

Grillige markt

Nu denk ik dat je zelfs met de meest geavanceerde business analytics weinig overeenkomsten gaat vinden tussen zielloze pakken melk en personeel dat – lastig – de hele tijd aankomt met van die dingen als vrije wil of het zoeken naar betekenis en dat zich zelden in keurige algoritmen laat opsluiten. Zeker niet als het om individuen gaat. Om in de metaforencategorie te blijven: menselijk gedrag is net water, het piept overal doorheen. De arbeidsmarkt is bovendien één van de meest grillige markten die er zijn en wordt beïnvloed door factoren die zelden goed voorspeld worden, zoals in elkaar stortende banken of de verkiezing van een mafketel tot president van een land aan de andere kant van de aardbol. Dirk zit desondanks te wippen op zijn stoel: “Je hebt tegenwoordig steeds meer jonge HR-directeuren, mensen die natuurkunde hebben gedaan en op het klassieke HR-veld komen en die die wereld aan het opschudden zijn”.

Niet aangesloten nerds

Technologie kan razend nuttige dingen doen voor HR. Maar na bijna dertig jaar in het HR-veld (en na twee HRTechWorld-congressen vol disruptieve onzin) heb ik de conclusie getrokken dat technologische oplossingen die niet voortkomen uit een concreet ervaren ‘probleem’ in het HR-veld zelf, er zelden in slagen om de boel op te schudden. Al was het alleen maar omdat ze worden ‘bedacht’ door niet op het vakgebied aangesloten nerds en zich bijna altijd richten op deelproblemen. Dirk ziet dat anders. Hij denkt dat er weerstand is omdat ‘een heel collectief van high professionals’ jarenlang ‘op onderbuikgevoel’ heeft gewerkt en plotseling geconfronteerd wordt met ‘uitkomsten uit modellen’. Allemaal vastgeroeste P&O’ers die niets van computers begrijpen!

Doodgeboren speeltje

Ik heb een advies aan Dirk en dat is het lezen van het boek I Think You’ll Find It’s a Bit More Complicated Than That van Ben Goldacre. De titel is al genoeg. Dan begrijpt hij misschien ook waarom Crunchr nog geen cent heeft opgebracht. Zelf denkt hij dat dat vanzelf gaat gebeuren op het moment dat “de early adopters ook laten zien dat het werkt.” Dat er na vier jaar nog steeds geen early adopter met een glanzend succesverhaal is verschenen, lijkt mij een veeg teken en een aanwijzing dat Crunchr het zoveelste doodgeboren techspeeltje is. Ik hoop in elk geval van ganser harte dat HR ontkomt aan deze volgende opschudpoging. Anders zijn die arme medewerkers straks de enigen die er gecruncht vanaf komen.