Vaste lezers van RecruitmentMatters weten dat het glibberige begrip talent schadelijk is voor mens en maatschappij en extra schadelijk voor de arbeidsmarkt.

Bedoelen we met een talent iemand die iets heel goed kan? Een seconde later roepen we dat iedereen een talent ís, of bijvoorbeeld verborgen talenten hééft. Het gevolg van deze redeneermist is dat we als maatschappij jaarlijks miljarden(!) stukslaan op talentgerichte – en dus slecht onderbouwde – plannen.

Kijk maar. De definitie ontglipt zelfs VanDale:

Talent is natuurlijke aanleg of iemand met veel aanleg. Klinkt aannemelijk, zou je zeggen, totdat je wilt weten wat aanleg dan wel niet precies is.

Talent is aanleg. Aanleg is talent. VanDale verklaart niets. Het enige dat we leren is dat talent natuurlijk, dus aangeboren, is.

Ja, dus?

Gewoon. Hier moest ik aan denken toen ik op Werf-en leerde van Therèse de Boer dat je talent ook kunt máken:

Ik laat haar graag mijn wijn uitkiezen, maar haar arbeidsmarktterminologie kun je beter niet al te letterlijk nemen.

Het illustreert wél weer mooi dat het begrip talent steeds weer iets anders betekent. En dat beleid gebaseerd op het begrip talent fout beleid is, pseudobeleid.

En toch blijven organisaties en mensen de term gebruiken. En waarom? Omdat ze niet rationeel kunnen of willen nadenken.

De mensen die wel willen nadenken herkennen hieronder de schematische weergave van de misvattingen die de basis vormen van het begrip talent.

Legendiek: Every employee has talents [Religious Bollocks [RB]]. Companies need a talent management system [QB]. Research on talent management consistently shows benefits [PSB]. Helping employees develop their talents will boost company productivity [PNB]. Epic Wikipedia fail.

Wat nemen we ervan mee?

Zelfs als mensen om je heen de term gebruiken hoef jij dat nog niet te doen. De term talent smoort goede bedoelingen.

Therèse, jullie hebben geen talent gemaakt, jullie hebben iemand een vak geleerd. Knap gedaan, daar niet van, maar laat het begrip talent erbuiten.