Vacaturesites doen regelmatig online polls op hun site. Niets mee mis, zolang je de resultaten maar met een flinke korrel zout neemt. Tenslotte is volstrekt onduidelijk in hoeverre de respondenten een afspiegeling zijn van de Nederlandse beroepsbevolking. Een acceptabele uitslag is daarmee geen garantie voor een betrouwbaar resultaat.
Vandaag ontving ik een persbericht van Monsterboard met het resultaat van zo’n online onderzoek (onder 865 werkzoekenden). In dit geval wordt de nadruk in het persbericht gelegd op de response na een sollicitatie. Een ‘whopping’ 46% van de respondenten zegt helemaal geen reactie te ontvangen na een sollicitatie. Niet echt nieuws, maar dat vind ik veranderen op basis van de reactie van Elbrich Batstra (HR Director Benelux) van Monsterboard.nl
Batstra zegt namelijk het volgende over dit percentage non-response:
Het is een vervelend geluid dat zoveel werkzoekenden ervaren dat ze over hun sollicitatie niets terughoren
Het is zeker een vervelend geluid; maar welke verantwoordelijkheid heeft/voelt Monsterboard? En laat ik deze vraag meteen uitstrekken tot alle vacaturesites. Want Monsterboard is natuurlijk niet de enige vacaturesite die enerzijds meehuilt met de werkzoekenden maar vervolgens de bedrijven op geen enkele manier op hun verantwoordelijkheid aanspreekt. Op deze manier proberen vacaturesites kool en geit te sparen. Tenslotte zou een te krachtige opstelling richting bedrijven de omzet weleens kunnen reduceren. Fluwelen handschoenen is het devies.
Met andere woorden; onfatsoenlijke praktijken van werkgevers worden onder het tapijt geveegd. Door Monsterboard en vrijwel alle andere vacaturesites. Non-response is geen reden om een werkgever in de toekomst de toegang tot de vacaturesite te ontzeggen.
Batstra doet wel een halfslachtige poging:
Solliciteren is een heel psychologisch proces, geen respons van de werkgever waar je graag voor wilt werken is dan erg frustrerend. Mensen delen deze ervaringen met elkaar en dat is dus niet gunstig voor je reputatie als werkgever. Voor sommige bedrijven is het blijkbaar nog steeds erg lastig om het grote aanbod van sollicitanten te kunnen verwerken. Gezien het feit dat de arbeidsmarkt langzaam weer aantrekt, zullen bedrijven zorgvuldiger met hun kandidaten om moeten gaan om uiteindelijk de juiste kandidaat aan te trekken
Wat zegt Batstra hier eigenlijk? Dat het toegestaan is om niet te reageren op een sollicitatie tijdens een recessie maar dat werkgevers in economisch betere tijden fatsoenlijker moeten zijn? Dat is pas echt hypocriet!
Waarom staan Monsterboard en andere vacaturesites niet pal achter de werkzoekers? En zorgen ze ervoor dat bedrijven die zich niet voor 100% houden aan een response-eis zich nooit meer van de vacaturesite kunnen bedienen. Een soort niet-posten register voor vacaturesites. Ik durf te wedden dat bedrijven heel snel hun fatsoensnormen naar boven bijstellen.
sandor
says:@bas: wederom helemaal eens alleen is het vaak lastig om de capaciteit (en dus budget) die je nodig hebt als recruitmentafdeling om een 9 te kunnen zijn vaak niet krijgt vanuit de organisatie en je dus gedwongen concessies moet doen en dus soms ook in je kandidatenmanagement.
Arno Vermeulen
says:@Bas, Leuk dat je zo onschuldig zegt “Ik ben jaren geleden ooit ‘undercover’ gegaan op monsterboard”.
Dat doet dus bijna iedere kandidaat wel eens en DAAR ligt nu juist het probleem. Marktwaarde willen weten, weten wat de reacties zijn. Wat hebben de recuiters nou aan undercover kandidaten.
Wil niet zeggen dat recruiters heilig zijn (inclusief mezelf). Als een kandidaat niet interessant is, dwaalt mijn gedachte eerder af naar de volgende dan een perfect match.
Maar ach, een probleem is geen probleem als er geen oplossing voor is.
Marc Drees
says:Een probleem is geen probleem als er geen oplossing voor is? Een interessant statement die een laisser-faire mentaliteit verraadt. Ik ben benieuwd hoe miljoenen HIV geinfecteerden deze mentaliteit zouden beoordelen…
Het probleem is meervoudig, maar het begint en eindigt bij de recruiter. Een personeelsadvertentie is een oproep om reacties. De hoeveelheid en de kwaliteit van die reacties is afhankelijk van de kwaliteit van die advertentie en de mogelijkheden om te reageren. Als bedrijf/recruiter moet je niet zeuren als je de kwaliteit van de advertentie en/of de mogelijkheden om te reageren zodanig hebt ingericht dat je wordt overspoelt met al dan niet relevante reacties. Je dient ervoor te zorgen dat kandidaten een reactie krijgen en je gaat nadenken over hoe je de volgende keer gerichter reacties kan gaan ontvangen. Helaas worden beide stappen niet zelden vergeten waarbij vooral de tweede stap eerder als een onmogelijkheid dan als een kans wordt gezien.
Er is altijd een oplossing voor een probleem. Het is slechts de combinatie van creativiteit, intelligentie en wil om de oplossing te vinden. Een aanzienlijk betere insteek dan de handen in de lucht gooien zoals bovenstaand statement vooraal laat zien.
Arno Vermeulen
says:@Marc “Er is altijd een oplossing voor een probleem”
Niet mee eens. Dat zijn allemaal mooie theorieën, maar ik durf de weddenschap met je aan dat dit probleem volgend jaar en over 3 jaar nog steeds bestaat en misschien nog wel groter is geworden.
Marc Drees
says:Het probleem bestaat al jaren; maar dat is geen bewijs dat het probleem niet oplosbaar is. Het is vooral een bewijs van het opportunistische karakter van recruitment en de laskheid van vacaturesites, HRMS en ATS leveranciers. Wat op haar beurt weer vooral een laksheid is bij recruitment afdelingen om kandidaten een goede ervaring te bieden. Waarbij een goede ervaring niet gelijk staat aan drempelloos solliciteren. Er kunnen vele, zinnige, drempels worden opgeworpen waarmee kandidaten zichzelf uitfilteren, maar dan moet je wel inspanning leveren. Nadenken en doen.
Bas van de Haterd
says:@Arno: dat je een hele eenzijdige blik hebt, bewijs je wel met je standpunten hier. Maar inderdaad ben ik undercover gegaan, als blogger, om te kijken hoe schandalig de reacties waren van recruiters op een CV. Daar heb ik toen ook uitgebreid verslag van gedaan. Dat heeft ‘onderzoeksjournalistiek’ of in dit geval gewoon bloggen. Dat had ik niet gedaan als ik niet heel veel geluiden hoorde over de abominabele kwaliteit van de reacties. Het was nog schrikwekkender dan ik hoorde.
Ik geloof dat heel weinig kandidaten zomaar op monsterboard gaan staan zonder de intentie om te verkassen. Vaak is het wel ‘het moet een goede baan zijn’. Ik heb destijds nul (ik herhaal NUL) vragen gehad wat ik nu eigenlijk wilde. Allemaal wisten ze perfect wat het beste voor mij was en dat ze de ideale baan hadden. Denk eens na over de arrogantie die daar uit naar voren komt.
Marc heeft in deze geheel gelijk. Er is zeker wel een oplossing voor dit probleem, maar dat zit hem in motivatie en kwaliteit. Het is willen, puur willen en daarmee toegeven dat de overgrote meerderheid er de laatste jaren alleen maar een potje van gehaakt heeft. Niet ‘die paar slechte partijen’, maar de overgrote meerderheid.
Bas van de Haterd
says:@sandor: je laatste zin maakt veel goed, want op de meeste punten, bijna alle punten, is er geen nuance. Ik hoor altijd recruiters zeggen dat ze de top willen binnenhalen, de talenten, die ene unieke persoon. Dan is er geen nuance op géén enkel gebied. Als je die 9 of 10 wilt binnen halen moet je zelf een 9 of 10 zijn. Dan is er geen ruimte voor nuance, dat is oncompromisloos, je moet dan de beste zijn en streven naar excellentie.
sandor
says:@bas: ik ben het ook volledig met jou en marc eens dat niet reageren asociaal is (en zeker niet thuishoort in een professionele recruitmentpraktijk)het enige wat ik duidelijk probeer te maken dat er twee kanten aan dit verhaal zitten. Merk dat jij en marc vaak aan de sollicitantkant zitten terwijl er soms ook een nuance te maken is naar de recruiter. Overigens is deze nuance niet te maken met betrekking tot “niet reageren”.
Bas van de Haterd
says:Grappig de reacties van recruiters weer, maar ben het in deze geheel met Marc eens. Niet reageren is asociaal. Punt.
Reageren kandidaten niet? Heb je ooit eens naar je eigen mails gekeken. Ik ben jaren geleden ooit ‘undercover’ gegaan op monsterboard en gekeken naar de manieren waarop ik benaderd werd als ‘aantrekkelijke IT’er’. Ik kan je zeggen dat 95% van de reacties te schandalig voor woorden waren. De meeste hadden de CV niet gelezen of in ieder geval geen enkele verwijzing naar iets in de CV. Standaard mails met ‘hoe geweldig zijn wij’. Of ‘wij hebben een geweldige baan, bel ons’. Hallo? Bel ons?
@Edward: reactietermijn van 7 dagen? Tja, is ook wel wat lang vind ik persoonlijk. Misschien dat het feit dat je zo vaak gebeld wordt een teken kan zijn dat je processen iets beter zou moeten optimaliseren?
De grap is dat iedereen die hier natuurlijk klaagt eigenlijk gewoon zijn eigen werk niet op orde heeft. Ik ken genoeg grote bedrijven waar ze netjes binnen 2 dagen reageren op iedereen en die recruiters hebben ook echt een workload die niet gering is!
Edward
says:Klopt, 7 werkdagen is lang. Moet ook eerlijk zeggen dat ik niet weet waarom we voor deze termijn gekozen hebben :-). Overigens leert de praktijk dat de kandidaten die passen op een vacature binnen 2 werkdagen een bericht van ons hebben gekregen. Dat dan wel :-).
Maar gebeld worden door “boze” kandidaten houd je altijd. Toen wij 10 jaar geleden begonnen hebben we iedere kandidaat die reageerde een persoonlijke afwijzing gestuurd. Dit kon toen nog omdat ons vacaturebestand dit toeliet. Toen wij meer vacatures kregen en dus ook meer reacties werd het voor ons onmogelijk om iedereen een persoonlijk berichtje te sturen. Wij zijn toen begonnen met het versturen van een standaard afwijzing met daarin in de vermelding dat men ons altijd kan bellen om naar de reden van afwijzing te informeren. Daar hebben we hoopjes boze reacties op gekregen. Men sprak er schande van dat ze met een standaard bericht werden afgescheept. Als je ze dan wijst op het feit dat ze ons te allen tijde mochten bellen, kreeg je veelal te horen “dat ze dat niet gelezen hadden” (waar ken ik dat van??). Wij hebben toen geconstateerd dat het simpelweg niet mogelijk is om het voor iedereen goed te doen zonder onszelf in tijdsproblemen te brengen. En hebben we dus besloten om met deze huidige berichtgeving te starten en daar aan vast te houden. Zo weten wij zeker dat wij iedere kandidaat een reactie hebben gegeven, wat die kandidaat daar mee doet is niet meer onze verantwoording. Misschien wat kort door de bocht, maar wij gaan er vanuit dat we met volwassen mensen te maken hebben die even de tijd nemen om het mailtje te lezen wat wij ze sturen.
Bas van de Haterd
says:@Eduard: grappig, maar wat je zegt kan dus nooit. Je stelt: Dit kon toen nog omdat ons vacaturebestand dit toeliet. Toen wij meer vacatures kregen en dus ook meer reacties werd het voor ons onmogelijk om iedereen een persoonlijk berichtje te sturen.
Waarom zou dat niet kunnen omdat je meer vacatures krijgt? Of bedoel je dat je dus meer vacatures kreeg, maar niet meer mensen. Is in dat geval dus niet het probleem dat je gewoon meer winst wil maken en dus je kwaliteit laat zakken?
Je blijft praten over dat mensen niet lezen. Dat denk ik ook wel eens bij mijn blogpostings en mijn boeken, maar dan denk ik ook weer: misschien had ik het dus anders moeten opschrijven, anders moeten weergeven. Je hebt wel heel erg de neiging om de schuld steeds weer bij de kandidaat te leggen. Begin nu eens met die per definitie bij jezelf te zoeken? Inderdaad, je zal niet altijd iedereen te vriend kunnen houden, dat hoeft ook niet. Echter ga je wel heel makkelijk over het feit heen dat het dus wel kan (persoonlijk afwijzen), maar jullie ervoor gekozen hebben dat niet meer te doen. Groei is ook een keuze!
Edward
says:Nee hoor, jij begrijpt mij verkeerd (heb je het niet goed gelezen of zo ;-). Ik leg de schuld bij niemand. Ik geef enkel een weerwoord op klachten die wij krijgen welke gelieerd zijn aan het onderwerp van dit blog. Normaals, ook wij zijn van mening dat wij de kandidaten die op onze vacatures reageren een reactie moeten geven. Dat doen we dan ook, bij alle kandidaten. Als die (betrekkelijk kleine groep) kandidaten deze reactie niet (goed) lezen, moeten ze dat zelf weten. Ga ze daar echt niet de schuld van geven, het is hun goed recht zeg maar. En gelukkig heeft onze groei niet afgehangen van die kandidaten die deze klachten hadden (en dus van onze keuze). Overigens is ons eigen personeelsbestand wel degelijk met ons vacaturebestand meegegroeid en ook wij houden onszelf regelmatig een spiegel voor om kwaliteit van onze dienstverlening te verhogen. Dus we zullen bij deze onze tekst in de ontvangstbevestiging nog eens onder de loep nemen…
Edward
says:Toch heeft Arno een punt. Anonieme cv’s zijn vaak kwalitatief goede cv’s, maar de moed zakt me direct in m’n pluche pantoffels. De kans dat ik uiteindelijk dat anoniempje te spreken krijg is uiterst klein, men reageert simpelweg niet. En dan sturen wij 3x in 6 werkdagen een mail naar die kandidaat. Erg frustrerend!
Bovendien valt het ons op dat er kandidaten zijn die niet goed opletten. Wij versturen op iedere online sollicitatie een standaard ontvangstbevestiging (omdat wij wel degelijk van mening zijn dat een kandidaat die de moeite neemt om op onze vacature te reageren een bericht terug dient te krijgen). Daarin melden we onder andere dat wanneer wij interesse hebben wij binnen 7 werkdagen contact met de kandidaat opnemen. Wij worden echter veel gebeld door kandidaten (vaak ook nog eens op hoge poten) die zeggen niks van ons gehoord te hebben. Als je ze dan wijst op de ontvangstbevestiging krijgen we vaak te horen “oh, die heb ik weggeklikt, dacht dat er niks instond”. En dit gebeurt niet 1x per kwartaal, dit gebeurt meerdere keren per maand. Dan kan je zeggen dat wij onze werkwijze moeten aanpassen door na het beoordelen van een cv een afwijsbrief te sturen, maar dat is klinkklare onzin. Nogmaals, wij vinden dat iedere kandidaat een bericht van ons moet krijgen, maar het is de verantwoording van de kandidaat zelf wat deze met onze mail/ ontvangstbevestiging doet.
Gelukkig betreft het hier nog steeds de zware minderheid van solliciterend Nederland. Met vele kandidaten komt er wel een leuk (en vaak langdurig) contact tot stand en, niet geheel onbelangrijk, zorgen zij voor blijde opdrachtgevers en het beleg op onze boterham.
sandor
says:@marc: misschien is het een goed experiment om zelf eens een corporate recruitmentrol op je te nemen en een vacatureload van 20 a 25 vacatures te draaien. Denk dat jouw perceptie van wat wel en niet kan op het gebied van kandidatenmanagement wel eens een nuancering zou kunnen krijgen. Begrijp me niet verkeerd ik deel jouw hoofdgedachte dat je kandidaten met respect moet behandelen maar de praktijk stelt hier ook grenzen aan. Een meer gebalanceerd beeld tussen belangen sollicitant en recruiter/organisatie verrijkt de discussie volgens mij.
Marc Drees
says:Als je als bedrijf ongedifferentieerde instroom toelaat moet je nooit achteraf zeuren dat er een ongedifferentieerde instroom aan kandidaten is en dat het zoveel werk is. Kwaliteit begint aan de voorkant van het proces. De onbalans wordt dus door de bedrijven zelf gecreeerd; niet achteraf zeuren dat je daardoor teveel ongeschikte kandidaten binnen krijgt. Luiheid wordt vrijwel altijd duur betaald. En het is uitsluitend luiheid.
Verder kom ik graag langs om de corporate recruitmentrol op me te nemen en een load van 25 vacatures te draaien. Mijn uurtarief kan hier overigens een kleine kink in de kabel vormen, maar je krijgt hier wel direct (ongevraagd) advies bij.
sandor
says:@marc: de leerervaring is toch belonig genoeg….:)
jolanda
says:@ Arno
Het verhaal gaat dat veel recruiters cv’s van hun kandidaten in cv-databases zetten. Natuurlijk niet met het emailadres van de kandidaat, maar van hunzelf. Als dan toevallig een werkgever reageert, gaat de kassa al op de achtergrond rinkelen. Op deze manier worden kandidaten ook “verkocht”.Kandidaat weet van niks natuurlijk…Waarschijnlijk ben je zelf een recruiter? Dan zou kunnen verklaren dat je dan geen reaktie terugkrijgt; kans is immers klein dat jij bereid bent 20% van het salaris af te staan aan je conculega 🙂
Arno Vermeulen
says:Tsss laten we het dan ook eens over de kandidaten hebben die nooit wat laten horen als je ze aanschrijft als ze annoniem op monsterboard staan.
Bijna 80% van de kandidaten laat nooit wat horen, en vinden het gewoon “leuk” om hun marktwaarde te testen. En daar steekt de recruiter zijn kostbare tijd in. Kortom, accepteer gewoon dat mail veel minder persoonlijk en meer massal is dan vroegen een brief per post en niet huilie huilie doen.
Marc Drees
says:He lekker! Zullie doen het niet dus wij doen het ook niet. Goede insteek! Ga zo door en online recruitment zal van deze insteek zeker een betere ervaring aan werkzoekers gaan bieden. Ga zo door!
Dirk Goossens
says:Briljant plan, Marc!
Maar dat register bestaat toch al lang? Alleen de massale bijval van de vacaturesites ontbreekt.
Pien
says:Marc, ik ben het niet helemaal met je eens. Er zijn helaas ook veel kandidaten die de knop “solliciteer direct” van Monster notoir misbruiken. Monsterboard maakt het deze mensen heel makkelijk om lukraak hun c.v. overal en nergens naar toe te schieten. Staande praktijk, die zeker herkend zal worden door veel vakgenoten: de recruiter ontvangt op vijf verschillende functies in verschillende vakgebieden het Monster-c.v. van exact dezelfde kandidaat, die niet eens meer de moeite neemt om dit toe te lichten.
Ik ben het helemaal met je eens dat serieuze sollicitaties altijd een serieus antwoord moeten krijgen. Er is alleen wél wat nuance in de verongelijkte houding van een grote groep sollicitanten aan te brengen!
Marc Drees
says:Kandidaten met een “promiscuous finger” kunnen ook een gepaste reactie krijgen. Op het moment dat je als recruiter merkt dat een kandidaat op alles wat los en vast zit reageert geef je daar dus een passende reactie op. Die overigens wel eenmalig kan zijn; waarbij eventuele aanvullende sollicitaties zonder reactie kunnen gaan. Voor de meeste zaken is een oplossing; zo ook voor deze situatie
Dolf Peeters
says:Ik had mezelf aan leuk werk geholpen en heb me nu aan een nog leukere job gebonden. Als in ‘ik’ en ‘zelf’. Vanaf het moment dat ik als 50+er in 2005 op straat kwam te staan ben ik aan het werk- en aan het solliciteren gebleven. Het reactie% van al die honderden gerichte sollicitaties beef steken op een magere 3%. De mooiste reactie was nog een afschrijving op een sollicitatie naar een baan waar ik niet naar had gesolliciteerd en op basis van gegevens die niet van mij waren. Toen ik daar op reclameerde kreeg ik te horen dat ik met zo’n assertieve aanpak mijn kansen op de arbeidsmarkt in gevaar bracht. De branche die ik nu ga verlaten is de crisis voorbij. De vraag naar engineers is weer groter dan het aanbod. En engineers die ik ken orienteren zich in die markt, kijken naar het recruitmentbureau of de werkgever. En als ze die uit eerdere contacten herkennen zeggen ze; ‘Voor die zakken wil ik niet werken.’ Een zaak van oorzaak en gevolg.