De Amerikaanse uitzendmarkt is in het eerste halfjaar van 2011 gegroeid als we de index van de American Staffing Association (ASA) mogen geloven. Die groei is echter zeer beperkt gebleken, zeker in vergelijking met dezelfde periode in 2010. Als gevolg van de rampzalige ontwikkeling op de Amerikaanse arbeidsmarkt is het ook nog eens de vraag of deze groei niet uitsluitend te danken is aan een ‘vervangingsvraag’. Waarbij de vervanging bestaat uit een verschuiving van vaste naar uitzendbanen:
ASA: Uitzendindex over de eerste 27 weken, 2008 – 2011, (index = 100 voor week 24 van 2006)
De uitzendindex ligt in de eerste helft van 2011 beduidend hoger dan in het rampjaar 2009. Een jaar waarin de index gedurende de eerste 26 weken (met uitsluiting van week 1) ook nog eens licht kromp. Maar de zeer beperkte groei in 2011 doet vermoeden dat in de tweede helft van dit jaar de resultaten onder die van 2010 zullen liggen. Waarmee op basis van een YoY vergelijking 2011 een krimp ten opzichte van 2010 gaat laten zien. Geen prettig bericht aangezien de index nog altijd ruim onder het referentiepunt van 100 (week 24, 2006) ligt.
Het zou is verder aannemelijk dat de index daadwerkelijk gaat krimpen. De arbeidsmarkt in de VS is ronduit rampzalig te noemen. De werkloosheid stijgt alweer geruime tijd en de gerapporteerde banengroei komt vooral uit de dikke duim van het Bureau of Labor Statistics (BLS); het aanzienlijk minder betrouwbare broertje van ons eigen CBS. Het BLS ‘verzint’ banen dankzij haar Birth/Death black box. Zodat zelfs in een krimpende markt er nog altijd een groei van het aantal banen valt te rapporteren.
De verschuiving van vaste naar uitzendbanen stopt waarschijnlijk ook bij een absolute krimp van het aantal banen. Ondertussen is alle vet, en een deel van het vlees, wel van de botten afgesneden. Aangezien de economie krimpt komen er ook zeker geen uitzendbanen meer bij. En dat betekent naar alle waarschijnlijkheid dat na de zomer de Amerikaanse uitzendmarkt in een krimp terecht komt. Waarmee de uitzenders haar functie van de kanarie in de kolenmijn weer op zich nemen. Een recessie.
De enige reden waarom de VS niet sinds de financiele crisis in een permanente recessie is gebleven is de rol die de Fed heeft gespeeld. Eindeloze hoeveelheden dollars zijn bijgedrukt en in de Amerikaanse economie gepompt. Op 30 juni is de Fed hier (voorlopig) mee gestopt. Maar als de onderliggende recessie, die als een heidebrand onzichtbaar aanwezig is gebleven, weer duidelijk wordt is het zeer waarschijnlijk dat de Fed weer vrolijk gaat beginnen met het drukken van dollars.
Voor de gemiddeld Amerikaan betekent het rampspoed en ellende. Als hij/zij niet al een baan kwijt is (of een aanzienlijk slechter betalende uitzendbaan heeft moeten accepteren) en een huisuitzetting heeft meegemaakt dan is de kans hierop in de komende maanden weer aan het stijgen. Terwijl dankzij de acties van de Fed de prijzen van voedsel en benzine als een dolle aan het stijgen zijn. Met een werkloosheidspercentage tussen de 16% en 22% (met een krankzinnig lage arbeidsparticipatie), dalende lonen en stijgende prijzen is het vooruitzicht op de realisatie van de American dream volstrekt verdwenen voor iedereen die geen politicus of bankier is.