Het Griekse bureau voor de statistiek (Elstat) heeft vandaag voor de maand november een werkloosheid van 28,0% gemeld. Dit is een stijging van 0,3% in vergelijking met de maand oktober, maar dat komt omdat de werkloosheid van die maand van 27,8% naar 27,7% is bijgesteld. Anders was de groei op ‘slechts’ 0,2% uitgekomen. Maar dat laat onverlet dat Griekenland in november 2013 dus de onvoorstelbaar hoge grens van 28% werkloosheid heeft bereikt. En het lijkt er nog altijd niet op dat de groei er uit is…

Hoe Samaras tegen de achtergrond van dit economische en sociale drama kan zeggen dat Griekenland geen derde steunoperatie nodig heeft is mij een raadsel. Hoewel het natuurlijk ook zo is dat die steun de Grieken niet tot nauwelijks bereikt. Tenslotte gaat alle ‘steun’ vrijwel direct weer het land uit, richting de crediteuren. Dus misschien is Samaras zo gek nog niet…

Zo ziet de ontwikkeling van het werkloosheidspercentage van Griekenland (en Spanje, het tweede rampeland in de Eurozone als het om de werkloosheid gaat) er over de afgelopen jaren uit:

Werkloosheid Griekenland en Spanje (januari 2007 – november/december 2013). Bron: Eurostat, Elstat

Tja, woorden schieten hier tekort. De arbeidsmarkt van Griekenland zou tot rampgebied moeten worden verklaard om zo internationale hulpgoederen (lees: banen) in te laten vliegen. Maar dat zie ik allemaal niet gebeuren. Wat een kaalslag moet daar plaatsvinden. Gruwelijk.

De jeugwerkloosheid (volgens Elstat…) maakt bizar grote sprongen en is daarmee notoir onbetrouwbaar. In januari was de jeugdwerkloosheid 59,3%, in februari 64,5%, in maart 58,3%, in april 57,5%, in mei 64,9%, in juni is het 58,8%, in juli wordt 55,1%  in augustus 60,6%, in september 51,9%, in oktober 57,9% en in november 61,4% gemeld.

Het is volstrtekt lachwekkend om deze extreme verschillen per maand te zien. Het enige dat we (vrijwel) zeker weten is dat de jeugdwerkloosheid in Griekenland angstaanjagend hoog is.