Op deze nog altijd smerig warme dag was ik blij verrast dat er tenminste nog iemand iets lezenswaardig had geschreven, waar ik wat over kan reutelen. Mijn redder is René Veldwijk, de database dokter, die in zijn meest recente bijdrage het einde van match (pardon: search) databases binnen de arbeidmarkt hallucineert. Inderdaad, niet alleen LLM’s hallucineren, wij mensen hebben uiteindelijk nog altijd de oudste rechten.
Begrijp me niet verkeerd, het is een zeer krachtige hallucinatie die Veldwijk ons voorlegt, en eentje waarbij we met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid valse claims van AI slangenolieverkopers mogen verwachten. Maar of het ook werkelijk gaat gebeuren?
Veldwijk stelt de komst van een echte AI career agent voor, met de volgende eigenschappen:
Dat klinkt wel als een ietsje meer dan een enkele agent, meer een samenwerkend geheel aan AI agents. Maar het idee is duidelijk, iedereen heeft hiermee een zoeker + bemiddelaar/onderhandelaar in de pocket. Het lijkt me wel een uitdaging om werkgevers hierin mee te krijgen, maar als klassieke arbeidsbemiddelaars hun traditionele slakkengang aanhouden dan is er zomaar een kans. Interessant wordt wel hoe oplossingen als CPA+ van VONQ gaan interacteren met potentiële kandidaten die zich via een AI career agent laten vertegenwoordigen. Ik bedoel dus niet de huidige vloedgolf aan perfecte sollicitaties waar werkgevers op dit moment mee worstelen, hoewel het natuurlijk wel een probleem is om een betrouwbaar onderscheid te maken.
Dit zeg Veldwijk over de AI career agent:
Voor commerciële en publieke bemiddelaars (en de wetgever) is deze ontwikkeling een existentiële uitdaging. De career agents die nu op de agenda staan missen doorgaans brede achtergronddata over individuen. Uitzonderingen zijn mensen over wie veel te vinden is in publieke bronnen en sociale media.
De toekomst van wat nu ‘matchen’ wordt genoemd is niet de klassieke match-benadering op basis van lijstjes met beroepen en/of competenties, maar werkelijk generieke ai: de huidige producten, maar dan met veel meer en vooral veel bredere data. Het vinden van een (betere) baan of medewerkers wordt voor mensen en werkgevers een continu proces, grotendeels uitbesteed aan een ai-engine. Databases met vacatures en cv’s verliezen hun functie. Vacatures en cv’s zitten in de petabytes aan ongestructureerde data over van alles bij de (Amerikaanse) techreuzen. Het (lange?)termijn-perspectief is een veel beter functionerende arbeidsmarkt: productievere bedrijven en gelukkiger werknemers. Om een bekende quote te parafraseren: ‘you’ll have zero privacy and you’ll be happy’.
Afgezien van het gebruik van het woord matchen waar eigenlijk zoeken wordt bedoeld, gaat het Veldwijk dus vooral om de veel meer, veel bredere data die volgens hem nodig is om zijn visie tot realiteit te maken. Dus hebben we het daarbij niet om het einde van de match/search database maar om een (veel) grotere match/search database, tjokvol met (persoonlijke) data. Oftewel, Veldwijk ruilt privacy in voor ‘een beter functionerende arbeidsmarkt’. Daar zijn veel Amerikaanse (HR) tech reuzen het volmondig mee eens. Meta, Google, Amazon, Open AI zijn allemaal data stofzuigers van ongekende omvang. Maar ook bedrijven als Palantir en ClearView en iedere people aggregator (aan het eind van deze blog posting staat een lijst met reviews van people aggregators) doen hier enthousiast aan mee.
Ik schat in dat lang voordat we een Agenti AI voor onze carriere krijgen, onze persoonlijke gegevens overal en nergens te vinden zijn. Simpelweg omdat we het niet belangrijk genoeg vinden en omdat handhaving door de overheid moet gebeuren (lees: niet gebeurt).