Bijna een maand geleden heb ik een vijfdelige serie afgerond, gewijd aan de rol van UWV bij de toekenning van een opdracht aan 8vance ter waarde van EUR 60 miljoen. En mijn (voorlopige) conclusies waren toen de volgende:

UWV heeft het contract toegewezen aan 8vance in de wetenschap dat het bedrijf (8vance) niet zou voldoen aan de weliswaar niet doorgevoerde, maar noodzakelijke en wezenlijke verhoging van de omzeteis. UWV heeft, voor zover mij bekend, nagelaten dit publiekelijk te communiceren en heeft daarmee martkpartijen de kans ontnomen om hier passende actie op te nemen.

Tegelijkertijd is het opvallend dat geen van de partijen uit de marktverkenning (en daarbuiten, toen eenmaal de contractwaarde was gepubliceerd) de moeite hebben genomen om UWV juridisch te bevragen. Een omzet van EUR 60 miljoen over 14 jaar is toch voldoende incentive om eens te prikken in de houdbaarheid van de overeenkomst?

(meer…)

Dit was de conclusie van het vorige artikel over de gunning van de tender aan 8vance:

UWV stelt terecht dat er geen wezenlijke veranderingen zijn aangebracht in de opdracht zoals deze is aanbesteed: mea culpa, mea maxima culpa. UWV heeft daarentegen nagelaten om een wezenlijke verandering aan te brengen, op het moment dat de opdrachtwaarde bleek te exploderen. Had UWV dat wel gedaan dan had de enig overgebleven kandidaat zich gediskwalificeerd (in ieder geval op basis van 7.1.2.1. Eis A Relevante omzet, maar waarschijnlijk op meer eisen) en was er tevens een noodzaak tot een nieuwe aanbesteding geweest (als gevolg van een wezenlijke wijziging van de voorwaarden van de opdracht).

Ik heb het concept van dit artikel aan UWV woordvoering voorgelegd en zij reageerde daarop als volgt:

UWV mocht in de onderhandelingsprocedure de voorwaarden van de opdracht niet wezenlijk wijzigen, dus UWV kon ook de geschiktheidseis in de UtA over de omzet niet wijzigen. 8vance hoefde daarmee dus niet te voldoen aan een hogere omzeteis dan de omzeteis uit de oorspronkelijke UtA.

(meer…)