In een zeer slecht geschreven artikel van de Dow Jones Nieuwsdienst geeft Jilko Andringa (algemeen directeur ManpowerGroup Nederland, plus een paar andere landen) een aantal opvallende inzichten. Waarbij ik deze er uit vond springen:
Een trend die ook bij de ManpowerGroup als organisatie in Nederland zichtbaar is, betreft de uitdunning van het kantorennetwerk. Dat zie je ook bij de concurrentie. Maar de reden daarvan wijkt af. “We veranderen zelf ook en die veranderingen willen en moeten we monitoren. We hebben daarom intern onderzoek gedaan naar wat mensen nu eigenlijk met hun werkzame leven wilden. Daaruit bleek dat ManpowerGroup-werknemers het liefst in grote teams werken en hun talenten benutten in plaats van hun competenties ontwikkelen, oftewel datgene leren waar ze nog niet goed in zijn, maar wel moeten worden. Daar hebben we uit geconcludeerd dat we naar minder en grotere vestigingen moesten. Dat dit vastgoedgeld scheelt is mooi meegenomen, maar belangrijker is dat de effectiviteit en productiviteit met sprongen vooruit zijn gegaan en mensen meer plezier in hun werk hebben gekregen.”
Het lijkt erop dat Andringa hier suggereert dat in tegenstelling tot haar concurrenten Manpower niet in haar personeelsbestand heeft gesneden. Wat natuurlijk onzin is, want ook Manpower heeft mensen moeten ontslaan.
Maar de zin over het benutten van talenten in plaats van het ontwikkelen van competenties is volstrekt bizar. Het kan de hoeveelheid bijzinnen zijn, maar volgens mij staat hier toch echt dat Manpower medewerkers zich niet willen ontwikkelen. En dat de directie daarin meegaat. Is het gemiddelde verblijf van een medewerker zo kort geworden dat investeren in mensen niet langer zinvol is?