Op het blog van Newpeople een stukje over kantoorhufters. Niet echt een blog, meer een stukje schaamteloze zelfpromotie, maar goed, Newpeople leert voorzichtig hoe nieuwe media werken, dus dat komt hopelijk vanzelf. Echter verbaasd het eerst zinnetje in deze post me heel erg. (meer…)
CWI en customer service: Wat is dat?
Gisteren heb ik mij verbaasd over het feit dat CWI Nederlandse arbeidskrachten naar Scandinavie exporteert. Tegelijkertijd heb ik een vraag naar CWI gestuurd met de volgende tekst:
Vandaag viel mijn oog op de banner Nordic Working 2008 waarbij CWI een banenbeurs organiseert voor vacatures in Scandinavie.
Ik heb hier een blogposting aan gewijd <link>
Ik zou graag een reactie van CWI willen ontvangen; hetzij via het weblog, danwel op mijn e-mail adres op basis van de inhoud van deze posting
En dit is de reactie die ik vandaag van CWI ontving:
Top 5 trends in Employer branding
Het prettige van af en toe een vlucht is dat je tijd hebt je papieren vakliteratuur bij te lezen (in een vliegtuig kan je immers moeilijk ergens heen en e-mail heb je ook niet). Zo ook de Universum Quarterly, een vakblad over employer branding in de internationale setting. Nu moet ik eerlijk bekennen, tot voor kort kende ik heel Universum niet, maar ik heb inmiddels wat unieke data van ze gezien die echt inzichten geeft waar mijn klanten bij gebaat zijn. (meer…)
Viva zoekt blogger
SanneW gooit op Twitter een post: Viva zoekt een freelance blogger. Voor de 4e keer gaat men met deze actie van start: men zoekt een freelance blogger (betaalde baan bij Viva) en nodigt iedereen uit zijn of haar (vooral haar) blog in te sturen en kans te maken op een jaarcontract. Leuke actie, volledig gebruik makende van de middelen die er zijn (druk bezochte site), de ontwikkelingen in de arbeidsmarkt (veel freelancers, veel bloggers, veel overlap tussen die twee categorieën). Leuke actie dus, waarbij het bedrijfsmodel én advertentiemodel is aangepast aan de veranderende wereld. Doet uw bedrijf dat ook? Of hangt u nog in de ‘maar bij ons moet je nu eenmaal zo en zo werken, tja, ons bedrijf is nu eenmaal op die en die manier georganiseerd’? Ook organisatiemodellen zullen met de tijd mee moeten.
Hoe vermoord je Twitter? Via Twitter!
Voor wie het nog niet weet, Twitter is een microblog. Tenminste zo wordt het genoemd. Of blogging on steroids. God mag weten waarom, want het wordt vooral als een lifestream gebruikt; waarbij ‘gelovigen’ elkaar obligate boodschappen sturen over wat ze op dat moment aan het doen zijn. Twitteraars doen me denken aan mensen die de geboorte van hun (eerste) kind filmen.
Twitter schijnt vooral populair te zijn onder mannelijke marketeers, of zij die daar graag voor door willen gaan. En die populariteit speelt Twitter blijkbaar enorme parten, want de service ligt er regelmatig uit.
Gaan sociale media aan reclame ten onder?
Sociale media zijn hot, hip, the place to be. Volgens Gartner’s hype cycle zouden sociale media zich dus op the peak of inflated expectations moewten bevinden.
Met als natuurlijk vervolg een misselijkmakende val naar de trog van desillusie. Want dat is het onvermijdelijke gevolg van een overspannen verwachting.
Maar dat maakt marketeers op dit moment natuurlijk geen bal uit. Als ultieme opportunisten springen zij van bandwagon naar bandwagon, met hun voorspelbare boodschappen. En de grootste bandwagons zijn op dit moment dus de sociale media.
ASML en automatische e-mails: één zwaluw maakt nog geen zomer
Deze keer is het ASML die aan de tand wordt gevoeld over de kwaliteit van hun automatische e-mail response op mijn online sollicitatie. En dat is natuurlijk heel wat anders dan van die high-tech machines maken voor chipsbakkers.
Ik heb in het Engels gesolliciteerd, op de positie van Cost Engineer Optics. Een fraaie titel.
Anatomie van een technische overgang
Eerder deze maand is RecruitmentMatters overgestapt van een shared hosting oplossing naar een Virtual Server oplossing. Met direct het tienvoudige aan kosten. Alsof je een emmer leeggooit.
Maar dat is nog geen garantie voor een probleemloze toekomst; zoals ook uit onderstaande grafiek (met de response tijden van de homepage) mag blijken:
Quarterlifecrisis
Wij hoogopgeleide twintigers (en dertigers) kunnen niet meer kiezen. Ruim 70 procent van de hoogopgeleide 25- tot 35-jarigen heeft op gezette twijfels zijn/haar twijfels over de keuze voor een studie/relatie/baan.* Eerstejaars geven bij bossen de brui aan hun studie, allerlei-jaars aan hun relatie en aan kinderen beginnen we over het algemeen steeds later. Waarom toch? Om onszelf te ontwikkelen? Ook wel ontplooien genoemd? Of omdat er simpelweg meerdere keuzes mogelijk zijn?
Veelgehoord argument is dat mijn generatie niet meer ergens echt bijgehoord heeft (we hebben de verzuiling niet meegemaakt) en er dus alleen voor staat. Ik denk niet dat dit echt op gaat. Kun je je niet bij allerlei Hyves-groepen aansluiten?
Hoeveel vrienden kan jij maximaal aan?
Ik heb ongeveer een jaar lang rond de 100 ‘vrienden’ op Linkedin gehad. En dat was lekker overzichtelijk en behapbaar. Zo keek ik elke dag een beetje naar de netwerk updates van mijn relaties. Volstrekt zinloos, maar wel geinig. Een soort lifestream avant la lettre.
Maar sinds kort heb ik 230 relaties. En Linkedin heeft tegelijkertijd ook nog eens het aantal netwerk updates uitgebreid. Dus wordt ik bedolven onder updates, vragen, antwoorden, aanmeldingen voor groepen, etc.