Eén van de belangrijkste redenen waarom ik voor het zelfstandig ondernemerschap koos is van romantische aard. Ik werkte vijf dagen in de week. Om half acht verliet ik het huis en om zeven uur kwam ik weer binnen wandelen. Om vervolgens om 11 uur in mijn bedje te duiken. Immers: ik moest de volgende dag weer vroeg op.
Ondertussen leefde mijn vriend, met wie ik samenwoon, volgens een heel ander ritme. Zoals een muzikant betaamt kroop hij rond 10 uur uit bed om een paar uurtjes school te doen. Vervolgens oefende hij nog wat gitaar, maakte een maaltje klaar (ik was ondertussen thuisgekomen) en vertrok ’s avonds naar de oefenruimte / een concert / een optreden. Ik heb die twee leefritmes nog een maand of twee proberen te combineren, maar dat bleek niet al te bevorderlijk voor mijn gezondheid.
Alle ondernemers die ik ondertussen sprak spraken in lyrische bewoordingen over hun herwonnen vrijheid. Als ik meer tijd met mijn vriend wilde was dit dé oplossing. Ik schreef me in bij de Kamer van Koophandel.
De rest is ondertussen recente geschiedenis. Ik heb het nog drukker dan toen ik nog netjes 5 dagen bij de wereld van ikki werkte. Opdrachtgevers spreken bij voorkeur ’s ochtends tussen negen en tien af. Ik zie mijn vriend weliswaar vaker, maar dat is vooral omdat ik gewoon naast hem ga zitten werken als hij aan het oefenen is. En ik ga tot nu toe niet vaker mee naar concerten en feestjes omdat ik aan het einde van de dag kapot ben. Ik dacht dat ik hard werkte voor ikki, maar je zet je toch NOG meer in voor je eigen zaak.
Wat ik hiermee wil zeggen? Ongeveer het volgende: als zelfstandig ondernemer heb je weliswaar meer vrijheid om te beslissen welke klussen je aanneemt, meer vrije tijd heb je zeker niet. Staar je daar dus niet blind op, want dan kom(en) jij (en je partner) bedrogen uit.
Note: tot 1 mei werk ik 3 dagen bij ikki.nl. De rest van de week werk ik aan watvindikvanjou.nl en mijn eigen bedrijf. Op recruitmentmatters.nl blog ik over het wel en wee van een nieuwbakken freelancer.
Marc Drees
says:@Henk:
De zorg van een ouder houdt nooit op. Met of zonder Twitter, bloggen of direct contact. En leeuwen en beren zijn mooie dieren!
Henk Ritmeester
says:Leuk artikel Floor. En eerlijk! Geniet zelf vooral van het hebben van de regie, het zélf bepalen waar ik druk mee ben en (niet minder belangrijk) waar ik me druk over maak. Da’s de vrijheid waar ik blij mee ben.
#Beatrix kan een puntje zuigen aan haar Kerst toespraak volgend jaar. Nee, twitter is het inderdaad niet. Maar de mate waarin bloggen sociaal is, de vader-dochter relatie versterkt, alle Nederlanders moeten er direct aan geloven 🙂
@Marc; iets meer geloof in je dochter in de blogsphere zou haar geen kwaad doen lijkt me. Wat een leeuwen en beren zeg 🙂
Marc Drees
says:@Floor:
Je kan het beginnen, maar… kan je het ook volhouden? En dan ook nog de rekeningen betalen? Bijvoorbeeld als er enkele maanden geen inkomsten zijn (als een klant niet (tijdig) betaald)? Of ben je dan waanzinnig berooid?
Floor Drees
says:Als in: we wonen prima, we kunnen de rekeningen betalen en ik kan zelfs aan een onzeker freelance-leven beginnen.
Marc Drees
says:@Floor:
Definieer “redden”
Floor Drees
says:De vaderlijke bezorgdheid is aandoenlijk, maar we redden het al meer dan een jaar, dus dat komt wel goed.
Marc Drees
says:En wat is de kans om waanzinnig beroemd te worden? Ik schat die kleiner dan de kans om waanzinnig berooid te worden…
Floor Drees
says:Tenzij hij waanzinnig beroemd wordt.
Marc Drees
says:@Floor:
Vroeg naar bed en laat opstaan doet wonderen voor mijn ondernemerschap. Romantisch genoeg? Overigens, van romantiek kan je niet eten. En van muziek al evenmin…
Floor Drees
says:Hm… maar dan valt dat geweldig romantische idee van me wel in duigen…
kuch
says:Early to bed, early to rise – het geheim van succesvolle ondernemers.
Floor Drees
says:Hahaha, dank Ronald en Raoul. Ik ga ermee aan de slag!
Raoul | YOU!
says:@Floor
Een echte ondernemer moet natuurlijk wel haar partner de schuld geven van de ontregelde work-life balance. Het zijn per definitie de anderen die hinderlijk op je weg liggen. Ondernemerschap is rete romantisch en versterkt je ego en onoverwinnelijkheid. Eerst die muzikale klaploper de volle laag geven (het draait tenslotte wel om jou) en daarna de belastingdienst en andere instanties…Je bent pas half op weg in het ondernemerschap! 😉
Tim
says:Welkom in de wereld van ondernemers. Ik heb echte ondernemers nog nooit kunnen betrappen op het feit dat zij vrijheid vertalen in termen van arbeidsuren. De ondernemers zijn de mensen die altijd met de schoenen in de modder staan, niet op de tijd letten en dat ook nooit hebben gedaan. Hun ondernemerschap is hun idenditeit. Dat is naar mijn idee ook de vrijheid van ondernemerschap en kenmerkt het karakter van de ondernemer. Altijd op zoek naar nieuwe prikkelingen. Overigens zie ik deze karaktertrek ook bij de getalenteerde werknemers….
Ronald Vonk
says:Tja, en je hebt het natuurlijk nu ook meer zelf in de hand. Ik ben ook geregeld hele weken elke dag tot ’s avonds laat aan het werk, maar ik voel me wel vrijer dan ooit sinds ik ben gaan freelancen iets meer dan 4 jaar geleden.
Nu wil je alles aannemen omdat je wilt verdienen, maar op een gegeven moment vind je daar ook je balans wel in, en word je beter in plannen, in verwachtingsmanagement naar klanten, en in ‘nee’ zeggen. ‘Nee’ zeggen is iets wat je trouwens ook veel kan opleveren. Zodra je je niet meer zo’n zorgen maakt over je brood verdienen (lees: zodra je een buffer hebt en genoeg werk krijgt aangeboden en een kringetje ‘vaste’ klanten hebt opgebouwd) kun je bijvoorbeeld nee zeggen tegen die klant waar je altijd voor een te laag tarief voor werkt. Maar ook ‘nee’ zeggen als ze vragen of je sneller kunt opleveren.
Neem zo te lezen ook niet te veel een voorbeeld aan je vader :). Je hebt het uiteindelijk toch zelf in de hand, je bent tenslotte eigen baas!
Succes Floor!
Floor Drees
says:Tsja, wat moet je daar nu op zeggen?
Marc Drees
says:Je werkt natuurlijk niet nog harder, je werkt nu eindelijk. Want elk uur niet gewerkt is een uur niet verdiend. Maar het enorme voordeel is dat je zelf veel meer kan bepalen waar en wanneer je die uren werkt. Zo werk ik het liefst continu, maar dan wel in een campingsmoking in mijn eigen werkkamer. Gelukkig zit er op mijn bureaustoel ook een directeursstand, zodat ik achterover geleund, met de voeten uit het raam de ijsvogel in de achtertuin kan bewonderen. Dat is ook werk. Want ik word doodmoe als ik dat vogeltje druk heen en weer zie vliegen. In het comfort van de directeursstand dommel ik vervolgens enkele uren weg om ruw gewekt te worden door oerkreet: Eten! Tja, daar kan ik geen weerstand aan bieden. Maar dat is ook het enige moment dat ik niet werk. Zoveel is wel duidelijk.