Ik heb altijd gedacht dat de niche vacaturesite het tijdelijke en simpele antwoord was op het succes van generieke Monsterachtig grote vacaturesites. Waarom?

Heel simpel. Want als de simpele zoekfunctie van een grote vacaturesite het onmogelijk maakt om uit een stapel van meer dan 10.000 vacatures die paar juiste functies te vinden, dan knip ik die stapel toch gewoon op? Hetzij geografisch (locale vacaturesites) hetzij per categorie (functiegroep gebonden vacaturesites), of zelfs een combinatie van beiden. En ziedaar, de geboorte van de niche vacaturesite.

Handig toch?

Nou.. niet echt. Want hoe weet ik nou als banenzoeker waar ik moet zoeken. Want die grote vacaturesites spenderen astronomische hoeveelheden geld aan online en offline marketing; geld wat al die kleine nichesites helemaal niet hebben. Dus ik ken ze helemaal niet, ik kan ze niet vinden.

Tja, da’s een fraaie boel; zoeken door grote vacaturesites is een ellende, en die kleine sites zijn niet te vinden. Wat nu?

Simpel toch, we gaan alle vacatures van al die grote en kleine sites in een pot gooien, hoef je als banenzoeker nog maar naar één site te komen. En ziedaar: de geboorte van de vertical search engine. Maar wacht even, zonder een veel betere zoekfunctie is zo’n vertical search engine toch een nog veel grotere rotzooi dan een grote vacaturesite? Shit, dat klopt. Wat nu?

Niet al te lang geleden ontstond er tevens een hele andere beweging; waarbij micro vacaturesites (jaja, nog veel kleiner dan een niche vacaturesite) als een onderdeel van bijvoorbeeld een weblog heel gericht de doelgroep van die weblog probeerde te verleiden met echt passende banen.  Banen verkopen waar jouw doelgroep uithangt, in plaats van te verwachten dat jouw doelgroep wel naar de een of andere vacaturesite komt. Tenslotte trekt een blog over bijvoorbeeld de bronstige lokroep van de Afrikaanse trekmier een duidelijk definieerbare groep mensen, toch?  Dus je kan je richten op een heel specifiek segment aan vacatures.

Goed plan, maar er kleven toch wat nadelen aan, zoals Joel Cheesman al snel ondervond na de start van zijn eigen micro vacaturesite. Eén van de belangrijkste is feitelijk wel heel voor de hand liggend; hoeveel lezers gaan nou eigenlijk naar de site van de weblog? Als ik naar mezelf kijk, ik heb een redelijk aantal blogs die ik vrijwel uitsluitend via mijn Bloglines reader lees.  Dus ik zie die micro vacaturesite niet eens. En daarnaast is het zelf managen van een hele kleine vacaturesite voor een weblog houder misschien net even iets teveel van het goede. En als laatste, ook al komt er een heel specifieke doelgroep op een weblog, hebben zij überhaupt wel de mindset om op dat moment te zoeken naar banen? Zelden of nooit zou ik zeggen, ze komen er om relevante informatie te lezen, om iets te leren, om hun mening te geven.

Een hele andere manier om de long tail te benutten voor het aan de man brengen van vacatures is het uitventen van die vacatures (vooral door vertical search engines) naar allerlei sites, wederom onder de gedachte, zoek je doelgroep op. Dit kan worden gedaan door bijvoorbeeld een jobroll of een dedicated search box in te zetten. Hiermee kan een website zich verrijken met een widget die vacatures “op maat” toont (een jobroll) of waar je een zoekfunctie hebt binnen een specifiek segment (functiegroep en/of regio). Of je als bezoeker nou een jobroll of een dedicated search box gebruikt; in beide gevallen ga je dan naar de vacaturesite.

Aan die jobroll of dedicated search box kleven dus dezelfde bezwaren als aan de oorspronkelijke vacaturesite, de beperkte zoekfunctionaliteit. En je loopt ook nog eens het risico om een bezoeker te verliezen aan een vacaturesite…

En daarom brengt SimplyHired Jobamatic: dezelfde beperkte meerwaarde als een jobroll of een dedicated search box, maar als website eigenaar krijg je ervoor betaald. Dus je krijgt geld voor elke bezoeker die naar SimplyHired vertrekt. In ieder geval meer dan gratis je bezoekers weggeven…

Al met al is er dus eigenlijk nog steeds geen goede manier om de juiste vacatures te vinden. Als ik als banenzoeker aan de slag ga kan ik door de brij aan vacatures de juiste niet vinden, of ik kan de site met die goede vacature niet vinden omdat ik de site niet eens ken. En als ik als informatiezoeker aan de slag ga krijg ik mogelijk banen voor mijn neus waar ik op dat moment niet in geïnteresseerd ben.

Dus eigenlijk ben ik als banenzoeker met al die technologische ‘vooruitgang’  nog geen steek dichterbij mijn behoefte om de baan te vinden die perfect bij mij past. Want die baan kan tegenwoordig op meer plekken verborgen zitten dan ooit tevoren. Mooie boel.

Had ik me zo voorgenomen om eens een gezellig en positief stukje over online recruitment te schrijven. En nu zit ik hier naar mijn scherm te staren en me af te vragen wat er al schrijvende nou weer is gebeurd. Weet je wat, ik zal de volgende keer iets over matchen schrijven, als een remedie voor dat ellendige zoeken naar vacatures. Ik weet zeker dat er dan een positief verhaal uit mijn computer rolt.

Deze blog is eerder verschenen op Expand