Web 2.0 heeft voor een global community gezorgd, met alle consequenties vandien. Vroeger kon je na een blunder je dagelijkse leven vrijwel direct weer oppakken. Maar tegenwoordig ligt dat wel iets anders.

Point in case: Miss Caitleen Upton, beter bekend als Miss Teen South-Carolina. Tijdens de Miss Teen USA verkiezing blunderde ze op gruwelijke wijze met haar antwoord op de vraag: “Waarom kan 20% van de Amerikanen hun eigen land niet aanwijzen op een wereldkaart?”. 

Haar stompzinnige antwoord  heeft haar miljoenen hits op YouTube bezorgt. Hoewel het overduidelijk is dat Caitleen het zwarte garen niet heeft uitgevonden is er geen reden tot de publieke ‘vernedering’ die nu haar deel is geworden. Maar dat is exact wat hier is gebeurd. Je moet als tiener wel verdomde sterk in je schoenen staan om je niet direct voor de rest van je leven in een klooster terug te trekken.

Internet heeft onze de directe toegang tot een onbegrensde hoeveelheid informatie verschaft. Maar een Internet dat ‘samenspant’ om iemands blunder maximaal uit te vergroten is niet mijn idee van een global social network. Meer een ‘Cruelty of Crowds’. Vergeleken hiermee stelt digitaal pesten helemaal niets voor.

En wat betekent dit voor ieder van ons? Moeten we de rest van ons digitale leven op eieren moeten lopen? Kunnen we ons uitsluitend nog onder een pseudoniem (alias) op Internet kunnen begeven? Of pas als het donker is? Want blijkbaar kan een misstap zo uitvergroot worden dat al je andere kwaliteiten of prestaties er ineens niets meer te doen. Geen prettig idee.

Ik troost me maar met de gedachte dat ik zoveel lelijker ben dan Caitleen dat ik me nooit zorgen hoef te maken…