Een referral programma is de meest effectieve manier om nieuwe medewerkers te werven. Dus online referral programma’s zijn een goede oplossing? Nee. Althans, niet zonder meer. En zeker niet op dit moment.

Wat is een referral eigenlijk?
Stel; ik wordt benaderd door een recruiter die ik goed ken. Zij (grotere kans dan een hij) is op zoek naar een … schaap met vijf poten. En laat ik nou toevallig een schaap met vijf poten kennen. Ik bel het schaap, vraag of zij (het is tenslotte een schaap…) geïnteresseerd is. Zo ja, dan zorg ik ervoor dat beide dames met elkaar in contact komen: een referral. Zo nee, dan meld ik dat aan de recruiter: geen referral.

Er kan dus een referral ontstaan als ik bereid ben mensen (die mij vertrouwen) in mijn netwerk te polsen in reactie op een vraag van iemand die ik vertrouw.

Online referrals?
Kan je dit proces kopiëren naar een online variant? Nou…, dat is niet zo eenvoudig. Want het sleutelwoord bij een referral is tenslotte vertrouwen. En dat ontstaat na verloop van tijd; en niet zelden pas na regelmatig persoonlijk contact.

Een succesvolle online referral service moet dus dat vertrouwen kunnen bieden. Dus: geen open sociale netwerken. Want dan kan de recruiter die ik ken en vertrouw gezellig zitten sourcen in mijn netwerk. Dat maakt mij en mijn netwerk niet gelukkig, met als gevolg een erosie van vertrouwen. Geen goede zaak!

Een gesloten netwerk dus?
Ja, onvermijdelijk. 

Ik kan mijn contacten gebruiken om verzoeken aan door te geven, maar contacten van anderen blijven voor mij gesloten Inclusief de contacten van mijn contacten.

Een online referral programma moet het wel kinderlijk eenvoudig maken om mijn contacten te benaderen; opnieuw invoeren (zie Zubka, Spotajob) is uit den boze!

En geldt hetzelfde voor een referral verzoek?
Een referral verzoek is feitelijk een vacature. Een bedrijf kan een vacature publiceren in verschillende media. Daarmee is het publiekelijk beschikbaar. Oppervlakkig gezien lijkt er dus geen probleem te zijn om ook een referral verzoek openlijk te tonen. Maar is dat wel zo?

Terug naar het vertrouwen. Als recruiter vraag ik mijn netwerk mij helpen. Omdat ik hen vertrouw. Als ik die zelfde hulpvraag van de daken zou schreeuwen loop ik het risico overspoeld te worden met irrelevante resultaten. Zeker omdat ik in dit geval een bonus moet verbinden aan mijn vraag. Mijn netwerk is misschien wel bereid mij om niet te helpen, maar de buitenwereld zeker niet!

Dus wat te doen met het referral verzoek? Publiek met bonus, of verborgen zonder bonus? In het laatste geval heb ik voldoende aan Outlook. Een online referral systeem lijkt me dan lichtelijk overbodig.

Dus verzoeken met een bonus?
Wel als een online referral systeem een bestaansreden zoekt.

De consequentie: filter de premiejagers. Want het vooruitzicht van geldelijke beloning voor een geringe inspanning trekt bepaalde lieden aan. Er is dus een spam filter nodig.

En  hoe zorg je ervoor dat de referrer die een persoon aanbrengt ook daadwerkelijk betaald wordt als die persoon wordt aangenomen?

Hebben online referral programma’s een toekomst?
Ik denk van wel. Maar alleen als onderdeel van een breder palet aan diensten. Want als ‘stand-alone’ oplossing vormen ze een oplossing voor een niet bestaand probleem.