Ontwerpen draagt bij aan de leesbaarheid. Een lekker stuk leest vaak juist zo lekker doordat er een goede vormgever overheen is gegaan. Ik vind het heerlijk om te spelen, begrijp me niet verkeerd, maar ik maak me geen illusies. Geen hond ziet subtiele vormgevers-grapjes. Ik ontwerp wel voor mezelf. Omdat ik het heerlijk vind. Mijn nuchterheid zorgt vaak voor onbegrip op de academie. Als er daar naar mijn mening wordt gevraagd over een werk van een medestudent, hoor ik het woord ‘commercieel’ door de ruimte zoemen, nog voordat ik mijn mond open heb gedaan. Vaak zijn hun werken, naar mijn bescheiden mening, onleesbaar geworden voor de leek. Terwijl een goed grafisch ontwerp moet communiceren. Het hoeft niet alles in 1 keer weg te geven, dat is voor de overheid-campagne-ontwerpers onder ons, maar het moet ook geen doolhof worden waarin je onherroepelijk verdwaald.

Ik heb ook nooit irreele dromen gehad. Goed, ik wilde vroeger actrice worden. Maar ik denk ook wel dat dat gelukt zou zijn als ik me daarvoor had ingespannen. Ik ben wellicht niet het grootste talent wat de academie dit jaar aflevert, maar ik ben bereid om hard te werken. Dat heb ik dan ook gedaan de afgelopen jaren. Keihard gewerkt. Om meer ‘diepgang’ te krijgen bijvoorbeeld. Nu blijkt dat dat alleen maar een sta in de weg is. Opdrachtgevers willen een goed ontworpen boek, een rake poster. Daar ga je niet de wereldproblematiek en/of diepzinnige filosofie bijhalen. Tenzij het voor een vette party voor filosofen is natuurlijk.