Mijn keel is vandaag dichtgeknepen van verdriet. Verdriet om al die arme verpleegsters van deze wereld die blijkbaar niet in staat zijn om online te solliciteren. Is dat nou niet droevig?

Dan maakt een tweede emotie zich van mij meester. Het is niet alleen droevig maar zelfs schandalig! De grote boze buitenwereld houdt geen enkele rekening met hun mogelijkheden (en beperkingen).

Maar laat ik eerst even rustig uitleggen wat er aan de hand is.

Enkele dagen geleden verscheen een posting getiteld “The Downside of Online Applications“. En het gaat mij om de volgende twee zinnen uit die posting:

I just spent over an hour helping a highly skilled and experienced registered nurse complete an online application and upload her […] resume and cover letter to aply for a job […].
How did we ever get to the point where having an email address, being able to compelte an online appliation, and knowing how to upload a […] resume were prerequisites to providing expert clinical care to patients[…]?

Duidelijk?

De schrijfster van dit artikel is Norine Dagliano die op haar eigen site vermeld meer dan 20 jaar ervaring in “career management and job search” te hebben. Dan zou je toch hopen dat met haar hulp die arme registered nurse iets sneller had kunnen solliciteren. Of is dit een geval van de lamme helpt de blinde?

Maar weer even serieus. Vanuit mijn perspectief zijn hier twee krachten aan het werk die elkaar ook nog eens versterken:

• Er dient zich een nieuw soort analfabeten aan die de meest basale vaardigheden ontberen om zich staande te houden in de online wereld.
• Het interactie design van de meeste sites (vacaturesites incluis) is abominabel.

Ook verpleegsters zullen de harde werkelijkheid onder ogen moeten zien dat de hedendaage maatschappij in toenemende mate een digitale aan het worden is. Met alle consequenties vandien. En dat betekent dat ook nieuwe vaardigheden moeten worden geleerd; als je tenminste volledig in die nieuwe maatschappij wenst te participeren.

Daarnaast is het onmiskenbaar dat voor ‘normale’ mensen de gemiddelde website als een hindernisbaan wordt gezien, die slechts met bloed, zweet en tranen overwonnen kan worden. De interface van verreweg de meeste sites is onnodig ingewikkeld, verwarrend of domweg helemaal verkeerd.

Geen of onvoldoende uitleg, geen duidelijke ‘fout’meldingen, te grote of juist te kleine knoppen, te kleine tekst, vreemde interactie. Ga zo maar door. Waarom dit gebeurt? Lees daar “The Inmates are running the asylum” (van Steve Cooper) maar eens rustig op na.

Daarom heb ik voor alle vacaturesites van Nederland een korte literatuurlijst van ‘must-reads’ toegevoegd. En na lezing er dan ook wel wat mee doen. Zodat die arme zustertjes misschien toch nog eens zelfstandig online kunnen solliciteren.

• Don’t make me think (Steve Krug)
• About Face 3.0 (Alan Cooper, Robert Reimann en Davic Cronin)
• Defensive design for the Web (Matthew Linderman en Jason Fried)
• Designing Interfaces (Jenifer Tidwel)
• The design of sites (Douglas van Duyne, James Landay en Jason Hong)
• The persona lifecycle (John Pruitt en Tamara Adlin)

Ik dacht eerst nog de links naar de boeken te geven, maar komop zeg, er mag wel een klein beetje moeite voor worden gedaan!