Vrouwen kiezen nog altijd niet snel voor een ‘mannelijk’ beroep. En vice versa. Nou vind ik het betoog over de rol van nature/nurture ongeloofelijk saai in deze. Vooral omdat het standaard plaatje lang niet altijd opgaat. Wiskunde B lag mij meer dan A, toch zat ik met het laatste opgescheept omdat ik voor het profiel Cultuur&Maatschappij (ook wel bekend als Het Pretpakket) had gekozen. Maar wees niet bang, dit is niet weer een blog van dat meisje dat altijd maar op het onderwijs loopt af te geven.

Dit keer gaat het over de achterstand van vrouwen in de top van het bedrijfsleven en wetenschap. Die achterstand is een feit. Helpt quotering? Geen idee, maar het onderwerp is weer he-le-maal terug. Met de beste intenties van de initiatiefnemers (vooral mannen), geen twijfel.

Is er een tegenstelling tussen quota en geschiktheid? De quotaregeling gebiedt toch niet een ongeschikte vrouw aan te nemen? Of, zoals mijn oom zou zeggen: “1 op de drie aarbewoners is een Chinese boer. Onze vennootschap heeft 15 werknemers en dus moeten 5 van hen Chinese boer zijn. Maar ze maken zich maar niet bekend”.

De voorgestelde instelling van de quota is anders namelijk net zo onrechtvaardig als de onrechtvaardigheid die het tegen zou moeten gaan. Geslacht mag nooit doorslaggevend zijn, al is de intentie nog zo goed. Persoonlijk hou ik meer van mannen. Vrouwen zeuren mij te veel. Bij STEAM zit ik louter tussen mannen (op de creatie-helft), wat overigens niet betekent dat ik mijn signature heels verruil voor sneakers. Never ever.