Natuurlijk ben ik doorgaans erg gericht op de digitale sollicitatie-procedure. Die is inzichtelijk te maken van van digitale media heb ik nu eenmaal meer verstand dan van selectiegesprekken. Maar zoals in mijn kring vaak gezegd wordt: hoe goed je digitale procedure ook is, als daarna je werkelijke procedure aan alle kanten rammelt gooi je nog steeds elke cent weg. En niets minder is waar.
Zo heb ik een klant waar het gemiddeld meer dan een maand duurt voordat het eerste gesprek kan plaatsvinden. In de IT sector waarin deze mensen actief zijn hebben de meeste dan reeds een nieuwe baan. Maar soms is het gewoon menselijk gedrag dat niet ‘klopt’. Zo kwam mij een sollicitatiesoap toe van een bekende, een ervaren man met zeer veel talent in de nieuwe media. Iemand die je als organisatie echt wil hebben. Op Twitter maakte hij eenmaal de opmerking: ik ben het zat, heb ze net gezegd dat ik stop met de procedure, ik ga voor mezelf beginnen. Daar ging het balletje rollen en zo kwam de soap in mijn mailbox terecht. Een waargebeurd verhaal, waar we van kunnen leren (geanonimieerd, natrappen is niet zijn stijl)…
Zijn verhaal:
In het verleden heb ik als interimmer voor merk A gewerkt, naar volle tevredenheid over en weer. Ik onderhoud nog steeds contact met hen en zij tipten mij over een interessante vacature bij merk B (half oktober).
CV gestuurd, enige ondersteuning achter de schermen van kennissen bij merk A en anderhalve week later om tafel (eind oktober) met baas Nederland en HR Nederland. Goed gesprek gehad. Positief gevoel bij beide partijen.
Zij wilden toch een procedure opstarten (prima, zou ik ook doen, wie weet wat ze verder nog aan tafel krijgen). Ik kreeg een toezegging iig in de 2e ronde van die procedure in te stromen en zou begin december hierover bericht ontvangen.
Half december zelf maar even contact gezocht. “Ja, druk en zo”. Begin januari hoor je van ons.
Half januari kreeg ik een uitnodiging voor een gesprek op 1 februari (grrr, weer een maand langer dus bij mijn huidige werk ivm opzegtermijn).
Gesprek ging goed. Op 4 februari werd ik als cc opgenomen in een mail waarin een opdracht werd verstrekt mij een online psychologische test te laten doen. Op 5 februari werd ik gebeld met de mededeling dat men graag verder wilde met mij (ja, duh, dat heb ik toch in die mail al gezien?) en of ik op 6 februari een 3e gesprek met baas Hoofdkantoor wilde doen en vóór dat gesprek de test ingevuld zou moeten hebben.
Zo gezegd, zo gedaan.
3e gesprek verliep weer goed. Op dat moment waren er 2 kandidaten waar ik er 1 van was. Mijn contactpersoon liet een lichte voorkeur blijken voor mij (senioriteit versus branchekennis). Afspraak: volgende week hoor je van ons.
Die volgende week: niets.
De daaropvolgende week: weer niets.
Zelf weer contact gezocht. Hoofdkantoor heeft de selectie door Nederland overruled en wil alle door hen afgewezen kandidaten zelf beoordelen, om te bepalen of de 2 overgebleven kandidaten idd de beste zijn. “Je hoort volgende week van ons”.
Niet natuurlijk. En een week later ook niet.
Vervolgens hele pissige mail verzonden, was er helemaal klaar mee. Zo ga je niet met elkaar om. Een sollicitatieprocedure is een afspiegeling hoe een club in elkaar steekt en het verliefde gevoel was inmiddels aardig verdwenen. Boodschap: “Vertel me waar ik aan toe ben”.
Reactie: “Ja, dit duurt idd wel heel lang. Je wordt vandaag of morgen gebeld”.
Maandag of dinsdag in dit geval. Niet dus.
Woensdagochtend per mail contact gezocht en aangegeven dat dit echt de druppel is. Meteen een mail retour, excuses, excuses, vergeten, je wordt vanmiddag gebeld.
Dat gebeurde toen wel. Eindelijk. Ze hadden iemand anders gekozen, maar dat gevoel was ook geheel wederzijds. Als ik het niet zo’n interessante branche had gevonden was ik al veel, veel eerder afgehaakt.
Mies
says:Dank voor jullie reactie. Inmiddels in week 6… zelf iemand van de afdeling waar de vacature was ontstaan gemaild (met een smoes). Die wist te vertellen dat de situatie somber was en dacht dat ik ‘overal van op de hoogte ‘ was. Niet dus. De interne communicatie verloopt blijkbaar óók niet soepel daar.
P&O zelf maar weer gebeld: er is een vacaturestop en overmorgen hoor ik of die ook voor mij geldt. Kenbaar gemaakt dat ik niet te spreken was over de communicatie en ‘waar lag dat nu toch aan?’ Vakantie, drukke hoofd P&O en de crisis. Tja.
Ik dien een klacht in over de procedure. ( Na de afwijzing natuurlijk).
Natuurlijk hou ik andere opties open en gelukkig héb ik nog werk, er zijn genoeg mensen zonder werk, die ik het al helemaal niet gun om zo’n procedure tegen te komen.
Twijfel ernstig of ik die baan nog wil.
Tessa Faber
says:Helaas Mies, gebeurt het regelmatig dat de werving inderdaad achterloopt op de beslissingen die van hogerhand worden genomen.
In mijn nabije omgeving heb ik dit de laatste weken heel vaak gezien: belofte gedaan, maar ineens werd een vacature toch intern ingevuld of plotseling ingetrokken.
Zelf heb ik ooit als recruiter in de bizarre situatie gezeten dat ik net met veel moeite 7 mensen had gevonden voor een nieuw project toen er (zelfs voor de HR-afdeling) totaal onverwachts een internationale verhuizing werd aangekondigd vanuit het Amerikaanse HQ. Van de 7 personen in kwestie hadden sommigen zelfs al getekend en hun baan opgezegd, dus zij stonden feitelijk op straat. Het is de slechtste reclame voor je werkgever die je maar kan meemaken als recruiter. Maar helaas…. het gebeurt.
(in dit voorbeeld heeft de organisatie overigens wel keurig haar verantwoordelijk genomen)
Als je de functie interessant vindt zou ik zeker in de running blijven, Mies, maar voor solliciteren geldt altijd: zet niet al je geld op 1 paard… dat doet de organisatie nl. ook niet 😉
Bas van de Haterd
says:@Mies in deze tijden is het steeds vaker zo dat men wel zoekt naar iemand, maar dat het bedrijf van hogere hand (juist bij grotere instellingen) ineens andere plannen maakt. Vreemd maar waar. Communicatie is dan wel essentieel en het erge is dat jij er steeds achteraan moet, helaas. Dat zou niet mogen gebeuren.
Mies
says:O, ja: NEE dit is GEEN 1 aprilgrap (was het dat maar…)
Mies
says:Ikzelf heb gesolliciteerd in week 1, 1e gesprek volgt + uitnodiging 2e gesprek in week 3 ( netjes).
In 2e gesprek komt naar voren dat ik samen met één andere kandidaat over ben gebleven en dat ik diezelfde week hoor wat de uitkomst is.
Vrijdag week 3 nog niets gehoord, zelf gebeld: iets misgegaan in afspraak met andere kandidaat, beslissing volgt begin week 4.
In week 4 op donderdag zelf contact opgenomen en op vrijdag teruggebeld door de organisatie. Ze geven de voorkeur aan mij boven de andere kandidaat, maar het is nog niet zeker of de vacature doorgang vindt! (VREEMD: je start toch geen procedure als je niet zeker weet of je wel een baan hebt?) Of de vacature wordt teruggetrokken zal worden beslist op dinsdag in week 5, dan zullen ze me meteen bellen. (Dat is de laatste van de maand ggrrr lekker veel tijd om voor mezelf een beslssing te nemen en ontslag te nemen). Wèl vraagt men of ik vast hierop vooruitlopend het arbeidsvoorwaardengesprek kan komen doen op maandag in week 5. (zo gezegd, zo gedaan; ik ben braaf, al vond ik het wel vreemd)
Week 5 op dinsdag wordt ik gebeld dat er nog geen beslissing is gevallen, ik hoor nog van ze (wanneer wordt niet meer gezegd).
Is het wel verstandig om hier te gaan werken??
Het betreft n.b. een internationaal bekende instelling..
Marc Drees
says:Ik weet niet precies of dit als schaamteloze zelfpromotie dient te worden aangemerkt; maar problemen zoals hierboven beschreven kunnen binnen enkele weken gemeld worden via sollicitatieklacht.nl. Door de gedupeerde werkzoeker wel te verstaan.
Het gaat daarbij, vanuit de relatie met RecruitmentMatters feitelijk om problemen die werkzoekers ervaren bij hun online sollicitatie. RecruitmentMatters zorgt er vervolgens voor dat die klachten gehoord worden. Door erover te publiceren en/of door met het bedrijf/intermediair contact op te nemen. Alles uitsluitend na toestemming van de betreffende werzoeker.
Hopelijk leren we zo meer van de fouten die worden gemaakt en, nog belangrijker: worden die fouten naar de toekomst toe voortaan vermeden!
Bas van de Haterd
says:Nu zullen er misschien mensen denken: ach, het bedrijf heeft geen schade opgelopen, immers, ze wilde hem zelf niet. Maar natuurlijk is dit geen goede promotie voor zo’n organisatie, want zoiets zingt toch rond (ondanks dat deze man niet van natrappen houd).
Persoonlijk vraag ik me af of je in zo’n geval een procedure nog moet opstarten, als je al zo’n goede man aan tafel hebt. De kosten zijn veel hoger en er is inmiddels 6 maanden overheen gegaan waarop je niemand had,