Last.fm slaat de muziek die je draait op iTunes, je iPod of een andere mp3-speler op en legt die informatie vast in statistieken. Hetzelfde geldt voor de voorkeuren van de andere 20 miljoen gebruikers.

Scrobbling
Ik heb die statistieken niet nodig, ik heb vaste playlist gemaakt voor verschillende momenten van de dag. Zo luister ik zodra ik de deuren van de academie achter me sluit, opvallend veel snerpende gitaarrock. Opgekropte agressie? Wie weet. Veel vermakelijker is het om door andersmans afspeellijst te gaan (‘scrobbling’). Want je kunt nog zo’n goede en innovatieve muzieksmaak hebben, die ene keer Celine Dion verwijder je niet zo gemakkelijk. En dan begint het speculeren: gaat deze persoon door een depressie of is hij/zij verkapt fan?

Een ander voordeel: hier is het niet zo erg dat een opmerking die je post over de nieuwe single van Madonna (“herkenbare Timbaland-beat, afschuwelijk huidkleurig concert en dito gespierd lichaam”) je je leven lang ‘achtervolgt’. 

Big Business
Mijn vader verkondigde weer eens onzin door te dreigen dat ik nooit een kunstenaar of muzikant mocht huwen omdat die geen droog brood verdienen. In het laaste geval dan, want last.fm, afstudeerproject van Richard Jones (weliswaar computerwetenschapper, maar met een passie voor muziek) bracht 280 miljoen dollar op toen het verkocht werd aan CBS.