Vergaderen met schijndooien

Ondernemingsraden vergrijzen in hoog tempo. Ambitieuze jongelingen zien de leden vooral als verbitterde oude mannen. En de OR wordt gezien als een belemmering in je verdere carrière. Want, althans zo denken velen, de directie vindt de OR maar een irritant orgaan en de baas omringd zich nu eenmaal liever met ja-knikkers dan met wijzende vinger-types.

Geen spontane keuze
voor een bedrijf is het van belang dat de OR representatief is, een afspiegeling van de werkvloer. De ABN Amro had er een door een arbeidscommunicatie-bureau verzorde campagne voor nodig om de OR te vullen.

Het zou al helpen als de OR op wat meer erkenning konden rekenen van het managment of bij interne sollicitaties. Leden hebben immers een flinke vinger in de dagelijkse pap.

Slappe koffie en roze koeken
Ik heb ook in de OR gezeten. Weliswaar van mijn middelbare school, maar evengoed. Maar ik betwijfel of het vergaderen met vijftigers, onder het genot van slappe koffie en een roze koek, me nu nog zou boeien. Misschien als ze de manier van vergaderen wat aanpassen. En niet altijd op de ene vrije avond.

En wellicht met een aangepaste agenda. Drie punten per keer bijvoorbeeld, niet nog een keer over de kleur van de aula. Laat een kleurspecialist daarover oordelen (of in het geval van mijn middelbare school een clown, getuige de bonte kleurencombinatie) niet een twaalftal leerlingen, leraren en onderwijsassistenten

 

Gerelateerde berichten:

  1. CBS: werkloosheid november daalt naar 8,2%
  2. Waar blijft een ambassadeur Aanpak werkloosheid vrouwen?
  3. CBS: werkloosheid maart daalt naar 8,7%
  4. Werkloosheid daalt naar 4,1% in april 2019
Geef een reactie

8 Comments
  • Floor Drees
    says:

    @Marc
    …Daarom en omdat je uberhaupt moeite hebt om naar anderen te luisteren. Zo vader zo dochter. Ik kan er niets aan doen, slechte genen (obesitas is mij wel bespaard gebleven).

    Beantwoorden
  • Marc Drees
    says:

    Vergaderen… Een belangrijke reden waarom ik de corporate wereld de kont heb toegekeerd. Wat een zeldzame verspilling van tijd.

    Ik was altijd heel blij met conference calls. Dan kon ik tenminste ook nog werken. En ik ontdekte dat sommige van mijn collega’s die ook in de conference call ‘zaten’ exact dezelfde gewoonte hadden. Aan de e-mails die ik van hen ontving.

    Vergaderingen zijn vrijwel altijd buitengewoon ineffectief. Ondanks alle pogingen die management goeroes in de loop van de jaren hebben verzonnen. Het is niet anders. Sociale beestjes hebben rituelen nodig om met elkaar om te kunnen gaan. En daar gaat tijd in zitten. Noodzakelijk maar onmeetbaar

    Beantwoorden
  • Mark Heeren
    says:

    Een tijd terug was ik aanwezig bij een seminar waar Wouter de Vries zijn verhaal deed. Hij vertelde dat hij vergaderde in de kleedruimte, voor het squashen, met iedereen op 1 been. Vlug zeggen wat je wilde zeggen, want zo gauw je weer op 2 benen ging staan was je af en mocht je niet meer meevergaderen.

    Zo gaat het in ieder geval snel…

    Het is, lijkt me, wat teveel van het goede. Toch zou het, ook bij mijn huidige werkgever, zeker geen kwaad kunnen om wat van de ‘lulkoek’ achterwege te laten.

    Beantwoorden
  • Chris Stapper
    says:

    Wat ik altijd het meest vermoeiend vond aan vergaderen was dat afspraken werden opengebroken omdat deze of gene partij, bij de vorige vergadering afwezig, een nieuw argument verzon tegen de genomen beslissing. Twee uur vergaderen gegarandeert. Over afgesloten onderwerpen.

    Op mijn HBO kwam een slimme groep mensen toen met de ‘vergaderverfrisser’, een item dat een lekker luchtje door de kamer verspreidde (ofzo), waardoor het vergaderen leuker werd.
    Andere leuke ideeën zijn: vergaderen in een stimulerende omgeving, staand vergaderen.
    Of zoals Floor heel wijs voorstelt: niet teveel tegelijk.

    Beantwoorden