Mijn moeder probeert nog zo lang mogelijk met het hele gezin op vakantie te gaan. Ze wil niet accepteren dat ze nu alleen met Marc op pad moet. Bij familie-vakantie-besprekingen moeten we allemaal lijstjes maken, met onderwerpen als; ‘wat is jouw idee van vakantie vieren?’, ‘wat is het belangrijkst voor een geslaagde vakantie?’ en ‘waar wil je het liefste naar toe?’. Lijstjes waarbij ‘als we maar met z’n allen gaan’ steevast op nummer 1 staat bij mijn moeder.

Gelukkig heeft ze er zich nu enigzins bij neergelegd dat een gezamelijke vakantie so last year is en dat er dit jaar geen kadetjes met gebakken ei en blokjes meloen in tupperware-bakjes in de auto genuttigd gaan worden. 

Wat nu?
Maar wat nu? Met wie ga ik dan op vakantie? En waar naar toe? 

Ik ga over 3 weken een paar dagen naar Dublin om een concert van Prince bij te wonen, in juli ga ik naar het North Sea Jazz Festival en de rest van de zomer ben ik van plan te werken. Maar ik zou nog wel een paar dagen in een stad willen vertoeven. Londen, nogmaals Dublin (ligt eraan wat ik in juni aantref), Napels (ofwel naar huis), Praag, Berlijn of Parijs. Vriedinnen gaan met vriendlief of de studievereniging en alleen is ook maar zo alleen. Voor Dublin heb ik mijn reispartners bij elkaar gesprokkeld via Hyves. Voordeel daarbij was natuurlijk dat we alle 4 een zeker passie delen. 

En hoe zit het met de financiën?
Wel, het vakantiegeld is weer binnen en datgene dat overblijft na het opvullen van gaten, daar moet ik het mee doen. En dat gaat prima lukken. Desnoods maak ik weer een roodgekleurd gaatje hier en daar, wat ik met het geld van mijn serieuze vakantiebaantje wel weer opkrik tot een aanvaardbaar honderdje of vijf op mijn spaarrekening. 

En volgend jaar? Geen idee!