Ik heb ongeveer een jaar lang rond de 100 ‘vrienden’ op Linkedin gehad. En dat was lekker overzichtelijk en behapbaar. Zo keek ik elke dag een beetje naar de netwerk updates van mijn relaties. Volstrekt zinloos, maar wel geinig. Een soort lifestream avant la lettre.
Maar sinds kort heb ik 230 relaties. En Linkedin heeft tegelijkertijd ook nog eens het aantal netwerk updates uitgebreid. Dus wordt ik bedolven onder updates, vragen, antwoorden, aanmeldingen voor groepen, etc.
Om helemaal nerveus van de te worden, als je tenminste de intentie hebt om deze lifestream van jouw relaties te volgen. En die intentie heb ik al lang geleden laten waaien. En dankzij Jacco (gratis plug voor zijn boek met de vrij vertaalde titel: Recruiter stalking op Linkedin) heb ik zo ongeveer alle informatie kranen dichtgedraaid.
Maar het is nog steeds teveel, en de informatie is vrijwel altijd volstrekt irrelevant. Sterker nog, van de meeste personen weet ik eigenlijk niet meer hoe ik tot een relatie met hen ben gekomen.
Dus heb ik besloten om mijn netwerk eens grondig op te schonen. En alle onbekenden er uit te gooien. Tot ik ongeveer 150 connecties over heb. Want volgens Dunbar’s number is dat het maximum aantal betekenisvolle relaties wat ik kan hebben.
Of moet ik dan al mijn offline vrienden de deur uit doen?
Als je dit leest en binnenkort ben ik niet langer ‘jouw’ relatie op Linkedin; dan val je dus buiten mijn cognitieve limiet (volgens Dunbar natuurlijk…)
Bas van de Haterd
says:@Jorrit, je blijft een narcist hè? Hoezo vals? Ik schijf dat er twee wegen zijn die beide begaanbaar zijn. Ik leg nergens een waarde oordeel in, het is een keuze, precies zoals je zelf stelt. Lezen en niet meteen je aangevallen voelen blijkt echter iets dat lastig is, niet?
Het is gewoon een kwestie van kwaliteit of kwantiteit. Met veel mensen kan je geen diepte relaties hebben en die zijn dus per definitie kwalitatief minder. Punt. De mensen in mijn linkedin netwerk zullen eerder iets voor mij doen dan al die vage contacten van de jouwe in het jouwe. Dat is kwaliteit. Echter, ik bereik minder mensen met dingen die ik doe en ik krijg niet snel 500 man naar een congres. Dat is kwantiteit vs kwaliteit. Niet meer, niet minder. Ik kies voor het laatste, dat heeft verder ook niets te maken met de business, enkel met karakter. Je zegt het zelf, je bent massa marketeer (en als ik nu vals zou zijn zou ik daar spammer neerzetten, want massa marketing is per definitie spam, maar dat is een discussie die hier niet thuis hoort). Dat is karakter, heeft verder geen bal te maken met producten die je wel of niet verkoopt.
Jorrit Blok
says:@Bas
haha..je blijft toch een beetje vals he. Maar al veel gematigder en dat vind ik veel leuker ook. Volgens mij is het verschil: vind je het leuk veel nieuwe mensen te leren kennen of ben je iemand die liever de diepte van de meer besloten kring kiest. Iedereen is ook weer ergens anders goed in, dat zou je niet vreemd moeten vinden met een HR-achtergrond. We zijn gewoon andere mensen. Het heeft niet zoveel met kwaliteit te maken als met voorkeur en je eigen kenmerkende eigenschappen. Als je het leuk vindt veel mensen te leren kennen, zul je daar automatisch ook beter in zijn. Ik ben een massa marketeer, niet zozeer een diepte-brander. Dus ik vind veel vluchtige contacten leuk. En binnen die discipline is teveel verdieping juist een gebrek aan kwaliteit. Je bereikt dan tenslotte minder mensen en dat was je doel niet.
Bovendien…mijn bedrijf verkoopt iets. Een product. En daar kan je er niet genoeg van verkopen. Of iemand er tot in de diepste diepten over wil discussieren interesseert mij niet zoveel. Het kan wel, maar het is geen doel op zich. Jouw vak is (niet respectloos bedoeld) lullen. Dat kan je niet vaak genoeg doen, maar ik kan me voorstellen dat je het ook leuk vind om meningen etc. van anderen te horen. In mijn wereld komt dat niet op de eerste plaats. En dat is niet beter of slechter, het is gewoon anders. Ik raak gauw verveeld van diepe gesprekken, zeker als ze niet over iets gaan waar ik zelf mijn focus op heb. Voor jou is dat vast en zeker anders. Dus zul je zoeken naar andere vrienden dan ik. En dus zal ook je online sociale gedrag anders zijn. Gelukkig maar, we zouden niet willen dat het transponeren van fysiek naar online ons opeens in eenheidsworsten zou veranderen…
Bas van de Haterd
says:Ach, er zijn twee wegen naar Rome wat Linkedin betreft. De ene is die o.a. Jorrit gebruikt, die van de kwantiteit. Veel contacten die je niet kent die mogelijk iets voor je kunnen betekenen.
Zelf kies ik liever voor de weg van de kwaliteit. Enkel mensen die ik ken (en zelfs dan zit ik eng genoeg al in de 500+ categorie). Maar, deze mensen ken ik (of kennen mij), omdat ik ze gesproken heb, ze mijn trainingen gevolgd hebben of wat dan ook. Nee, mensen die enkel een lezing volgen en mij achteraf niet aanspreken accepteer ik niet in Linkedin. Ik heb er geen band mee.
En als ik naar een andere plek ga? Gelukkig ben ik blijkbaar jong en weet ik nog wie ik in de wereld ken :). Maar anders zoek ik in Linkedin en kijk ik naar mijn 2e graads contacten, zoek ik waar ze zitten, vraag ik de persoon die ik ECHT ken of het een goed contact is en of hij een introductie kan regelen of als het me boeiend lijkt spreek ik de persoon gewoon via mail aan. Want het hoeft geen 1e graads contact te zijn. De weg van de kwalitatieve contacten noem ik dat.
Beide kunnen, geen van beide is beter of slechter in mijn optiek. Er zijn bedrijven die bakken verdienen aan kwantiteit (Toyota) en aan kwaliteit (of merk): Porsche bijvoorbeeld. Bij mijn stijl past de kwaliteit beter, maar iedereen heeft zo zijn eigen stijl.
Marc Drees
says:@Jorrit:
Net pas je eerste posting gelezen.
Natuurlijk is het spam als je naar al je contacten een maitje stuurt; maar het is geaccepteerde spam. En het blokkeert de snelweg, als je de inbox van je e-mail even als snelweg ziet.
Zoals ik al eerder heb gezegd, het is een rolodex, maar zonder al teveel toegevoegde waarde. En al helemaal als ik uitnodigingen ga ontvangen van mensen die in de buurt zijn en een afspraak willen maken.
Mijn agenda is meer dan gevuld; met allerlei zaken die via mijn oude, vertrouwde netwerk lopen.
Is dat schaalbaar? Nee, gelukkig niet. Want met die schaalbaarheid loopt de kwaliteit van het contact direct terug. Het is zonder enige twijfel een inverse relatie
Marc Drees
says:Een tweetal schoningsacties later en ik zit op 143 relaties. Dankzij Dunbar weet ik nu waar ik aan toe ben.
Marc Drees
says:@Jorrit:
Ik heb buitengewoon weinig fans, terwijl ik toch zo’n aardige, goed uitziende jongen ben. Misschien komt het omdat ik niet kan zingen. Ik heb dus geen liedjes die ik wil versturen.
En dat is misschien ook direct de conclusie bij Linkedin. Alles met meer dan 150 contacten heeft die uitsluitend omdat hij/zij liedjes wenst te pushen. Het is dan uitsluitend een sales rolodex.
Dus in mijn schoningsactie zal ik met name de sales contacten verwijderen. Want ik heb geen behoefte aan liedjes. Geef mij maar inhoud.
Jorrit Blok
says:@Marc,
sorry, ben ik nog even. Ik zat nog even na te denken over dit onderwerp en bedacht opeens dat het soms ook zo is dat iemand gewoon een mooi liedje wil zingen. En als je dat doet, dan neem je het op. En als je het opneemt en iemand hoort het en vindt het mooi, dan kan je liedje zomaar heel bekend worden. Dat heeft zo zijn voordelen, veel mensen dromen er zelfs van. Maar met de bekendheid komen ook de fans. En kun je niet meer over straat. Die fans zijn geen vrienden, althans…dat vind jij niet. Als je over straat loopt, jagen ze je op. Als winkelt, nemen ze foto’s. Als je naar bed gaat, zie je aan de overkant van de straat de fotograaf zijn infrarood camera pakken, etc. Het is niet negatief, want je wilde beroemd zijn. Maar het effect kan knap gaan vervelen, nietwaar? Volgens mij is dat ook zoiets met social networks. Je begint eraan omdat je “vrienden” (kennissen dus) wilt, maar voor je het weet heb je er veel. En dan is het misschien minder leuk om ze allemaal persoonlijk te kennen. Maar als je een nieuw liedje hebt, kan je het wel makkelijk naar al je contacten versturen. En dat heeft dan weer zijn voordelen…
Jorrit Blok
says:@Marc
Nou zeg dan het netwerken maar goodbye. 150 contacten heb je zonder linkedIN ook al zomaar. Waarom draai je het niet om? Als mensen in je linkedIN lijst staan, vinden ze het kennelijk belangrijk om jou te vertellen dat ze je wel leuk vinden, of interessant enzo. Als je dan nog eens ergens heen reist, doe je even een extended search in je contacten om erachter te komen wie je allemaal in die omgeving kent. Even een e-mailtje erheen met “hey, ik ben in de buurt, misschien kunnen we elkaar eens persoonlijk leren kennen en een biertje drinken” (of een glas wijn in jouw geval). Ik heb het een weekje of wat geleden eens uitgeprobeerd en kwam erachter dat degene die ik (we eigenlijk) ontmoette(n), een heleboel mensen (persoonlijk) kent die ik ook ken. En we hebben de hele middag een uitermate geanimeerd gesprek gehad met elkaar. Ofschoon de persoon in een omgeving woont waar ik niet elke dag kom (LA), heb ik toch het gevoel dat mijn leven verrijkt is. En dat komt mede door linkedIN.
Mooi he?
En onze HR-afdeling (zij die bij ons de mensen aannemen) bleken vandaag linkedIN ook gebruikt te hebben om wat achtergrond te verkrijgen over een kandidaat die we al gesproken hadden. Komen we erachter dat ze vergeten is in het gesprek te noemen dat ze een fervent gebruiker van sociale netwerken is. En dat is bij ons een pré. Weer een staaltje van verrijking.
Ik denk dat je er een beetje voor moet openstaan dat bepaalde dingen van de “nieuwe tijd” (ik word ook al een dagje ouder he…), hoewel ze ook hun nadelen hebben, wel degelijk goede kanten kennen. Eigenlijk is er bijna niets op aarde, waar behalve voordelen ook niet nadelen aan vast zitten.
Zelfs de liefde heeft zijn donkere kant. Wat als hij over is en je getrouwd bent(was)? Nadeel: alimentatie. Een mooi lied heeft als nadeel dat het vaak maar 3 minuten duurt (net als sex trouwens 🙂 en dat als je het te lang doet, het gaat vervelen. (idem)
Van zon word je mooi bruin, maar als je dat te vaak doet, krijg je kanker. Als je het te lang doet, krijg je een zonnesteek. En zon is een mooi voorbeeld. Je kan zelf kiezen (althans wij west-europeanen) of je erin gaat staan, zitten of liggen. Als je het zat bent zet je hem gewoon uit (luxaflex).
Ik heb geloof ik bijna 2000 contacten in LinkedIN. En mijn e-mail heeft een aparte folder met een regeltje (verplaats LinkedIN naar folder LinkedIN) waar al die uitnodigingen in terecht komen. Die mailtjes zijn sowieso overbodig, want het zijn er teveel om ze per stuk te beantwoorden. Maar daar hebben we een mooi template voor waarin we zeggen: “ik vind het super dat e met me wilt connecten. Als ik in de buurt ben geef ik je een belletje / mailtje”. Zoiets.
All it takes is dat je het concept “vrienden” niet te erg van toepassing laat zijn op je linkedIN. Als je vriendschappen gaat managen via je computer ben je sowieso verloren (echte vriendschappen). De mensen in mijn netwerk zijn gewoon “kennissen”. Sommige zijn vage kennissen, andere iets minder. Maar het is gewoon business. En als ik ze besluit een mailtje te sturen, misschien wel allemaal hetzelfde mailtje, ben ik nog geen spammer. Of ik dat ben, hangt helemaal van mijn boodschap af. Als ik iedereen wil vertellen dat ik gisteren een paar miljoen heb gewonnen en iedereen uitnodig voor een privé-feestje, is het geen spam. Het is dan gewoon een massale uitnodiging.
Autosnelwegen zijn goed, maar ze vervuilen en er staan files. Treinen zijn goed, maar ik moet altijd nog een eind lopen of een tijd wachten. Drank is lekker, maar als ik teveel drink krijg ik hoofdpijn (en mag ik niet meer op de autosnelweg:). LinkedIN is prima, maar het vervangt geen echte vriendschappen.
Misschien moeten ze er zoiets onder zetten als “Alcohol onder de 16, nog even niet”:
“LinkedIN kan leiden tot een verminderde perceptie van werkelijke intermenselijke relaties. Wanneer u gaat denken dat vrienden en linkedIN contacten hetzelfde zijn, verwittig dan een psychiater. Wanneer dit niet helpt, laat u dan vrijwillig opsluiten” 🙂