Wij hoogopgeleide twintigers (en dertigers) kunnen niet meer kiezen. Ruim 70 procent van de hoogopgeleide 25- tot 35-jarigen heeft op gezette twijfels zijn/haar twijfels over de keuze voor een studie/relatie/baan.* Eerstejaars geven bij bossen de brui aan hun studie, allerlei-jaars aan hun relatie en aan kinderen beginnen we over het algemeen steeds later. Waarom toch? Om onszelf te ontwikkelen? Ook wel ontplooien genoemd? Of omdat er simpelweg meerdere keuzes mogelijk zijn? 

Veelgehoord argument is dat mijn generatie niet meer ergens echt bijgehoord heeft (we hebben de verzuiling niet meegemaakt) en er dus alleen voor staat. Ik denk niet dat dit echt op gaat. Kun je je niet bij allerlei Hyves-groepen aansluiten?

Jij bent toch een kunstenaar?
Verantwoordelijkheden zijn toegenomen. En dat is eng. Vooral als mensen met een valse grijns op hun gezicht je op je studie/beroep ‘aanvallen’. “Jij bent toch een kunstenaar? Nou laat zien dan!” 

En als we dan eindelijk een keuze gemaakt hebben daagt het vreselijke besef dat alles anders kan/had gekunt en misschien zelfs wel beter. 

Complete anonimiteit is erg rustgevend
Om niet geleid te worden door ‘wat zou moeten’ zou je nu je Hyves, Facebook en Linkedin account moeten wissen. Of is dat te rigoreus? Who cares dat je vroegere hartsvriendin een goede baan en een spiksplinternieuwe koter combineert?

Gelukkig kan ik me, met mijn studie, aan niemand binnen mijn familie meten. Als ze me vragen wat ik doen knikken ze allemaal semi-begrijpend bij mijn antwoord onder het gemompel van; leuk hoor, leuk.

*Naar een onderzoek van psychologe Nienke Wijnants onder 1.250 respondenten.