Enkele weken geleden heb ik een kort onderzoekje uitgevoerd naar vergelijkingssites  voor werkgevers in Nederland. En voorlopig moeten concluderen dat er op dit moment nog geen volwassen vergelijkingssite bestaat waarmee je werkgevers kunt vergelijken.

Het toeval wil dat in Amerika de site Glassdoor net live is gegaan. En Glassdoor is een … vergelijkingssite voor werkgevers. Met natuurlijk een Amerikaanse twist; want salarissen nemen daar tenslotte een zeer prominente plaats in.

Glassdoor
Glassdoor heeft $ 3 miljoen aan funding in de achterzak. Van Benchmark Capital. En dat is toch niet de eerste de beste.

En dat betekent ook dat er een business model is en die is niet echt verrassend:

• Marketing naar kandidaten/werkzoekers,
• Premium diensten,
• (Geaggreerde) informatie richting werkgevers

De site
En het is duidelijk dat deze site niet op een shoestring budget is gebouwd, zoals onze Nederlandse tegenhangers Jobber en Jobinsider.

De homepage is duidelijk, en geeft direct aan wat Glassdoor doet:

De site kent twee doelgroepen. De eerste doelgroep zijn natuurlijk de medewerkers van bedrijven, die leveren tenslotte de essentiele content. De tweede doelgroep zijn de bedrijven. En in de perceptie van Glassdoor zijn zij de afnemers van diezelfde content.

Content leveranciers
Nu zijn medewerkers niet alleen leveranciers van content; ze nemen die content ook af. Want het gaat erom dat je een beeld krijgt van een bedrijf voordat je daar gaat werken. En van het salaris dat jouw toekomstige collega’s krijgen. Zodat je beter beslagen de onderhandelingen in kan gaan.

Maar Glassdoor is niet zomaar toegankelijk; het is een voor wat – hoort wat systeem. Dus je moet content leveren voordat je content kan zien. Een passend systeem, tenslotte zijn er anders altijd veel meer kijkers dan gevers. Waardoor de waarde van de content een stuk lager blijft.

En er zijn twee smaken content op Glassdoor:

• Ratings en reviews
• Salarissen

Ratings en reviews
Het resultaat van de ratings en reviews door (voormalige) medewerkers ziet er zo uit:

Niet alleen het bedrijf krijgt een rating; de CEO moet er ook aan geloven.

En die ratings zijn als volgt opgebouwd:

Salarissen
En dan het meest interessante natuurlijk; de salarissen:

En die salarissen zijn opgedeeld uit het reguliere salaris en eventuele bonussen. Waarbij bonnusen weer in geld of in aandelen worden weergegeven. Wat wil je nog meer!

Content afnemers
Zoals gezegd, de medewerkers die reviews geven zijn zelf ook de afnemers van die content. Maar de tweede doelgroep zijn bedrijven waarover reviews verschijnen.

Glassdoor zegt hierover het volgende:

Glassdoor provides employers a real-time barometer of internal satisfaction and compensation in the competitive market.

En hier laat Glassdoor zijn echte en Amerikaanse gezicht zien: Het gaat om de salarissen. En dan gaat het dus vooral om posities waarvoor onderling gevochten wordt. Door bedrijven als Yahoo!, Microsoft, Google, Apple. Om er maar een paar te noemen.

Glassdoor is dus niet echt geinteresseerd in de reviews, etc. Dat is aanhangend vocht, en leuk voor werkzoekers. Glassdoor is op zoek naar salarissen! Die zijn geld waard.

Conclusie
Vergelijkingssites hebben behoefte aan veel reviews. Alleen dan kan het Wisdom of Crowds principe haar werk doen. En dan moeten de reviews nog voldoende onafhankelijkheid en spreiding hebben om een goed beeld te geven van een werkgever en haar salarissen.

Per definitie werkt dit dus uitsluitend voor grote bedrijven. En dat is overigens waar Glassdoor zich duidelijk op richt.

Glassdoor ziet er goed uit, heeft toegankelijke functionaliteit en een hoop geld. Dat werkt allemaal in het voordeel van deze site. Of het een succes wordt hangt echter af van 1 factor: voldoende content leveranciers. En daar is met alle geld van de wereld geen garantie voor te geven. Vooral als die ontdekken dat het eigenlijk alleen maar om die salarissen gaat…

Jobber en Jobinsider raad ik ondertussen wel even aan een bezoekje te brengen. Het is tenslotte altijd beter goed te kopieren dan slecht te innoveren.