Afgelopen weken was er weinig tijd voor verslag van het front. Het was er namelijk veel te druk. Daarom nu: een verslag van mijn laatste dagen op de Willem de Kooning. Van dit jaar althans…

’s ochtends
Mijn dagen begonnen opbeurend met dreigende mails van de coordinator van grafisch. Of ik voor de volgende ochtend mijn werk in wil leveren voor de eindexamen-catalogus. Anders: “geen naamsvermelding, geen ruimte, geen pr”. Nu wil het dat ik mijn werk, al ruim voor de eerste deadline (er waren er meer, veel meer) heb ingeleverd.

’s middags
Goed, aan het werk dan maar. ik zal ze eens een poepje laten ruiken. Trots komt een klasgenoot zijn stageverslag aan me laten zien. Als ik hem er keihard mee confronteer dat de deadline voor het inleveren van de stageverslagen toch zeker al drie maanden verstreken is, reageert hij laconiek. ‘Wat gaan ze er aan doen dan? Me mijn stages over laten doen?’. Hij krijgt natuurlijk nog gelijk ook.

Ik laat tijdens de lunches hele rekensommen los op de uitkomst van de eindexamens. Er zakken elk jaar twee tot vier studenten. Ik had mijn lijstje al klaar met wie dat zouden zijn. En toen gaf een van de hoofdfiguren van de lijst er zelf de brui aan. Nu kwam ik in de gevarenzone. Ik heb hem nog gesmeekt terug te komen, maar het mocht niet baten.

’s avonds
Intussen krijg ik opeens elke dag wel een brief van de academie. Zoals die brief waarin de boodschap die ik twee weken geleden al gehoord had, nog eens in kapitalen getypt stond.

Je krijgt ‘rood licht’.

Zij (de beoordelingscommissie red.) is zowel wat betreft de kwaliteit van het door jou getoonde werk als wat betreft de volledigheid van het werk tot de conclusie gekomen dat geen ondubbelzinnige uitspraak gedaan kan worden over het met goed gevolg afleggen van het examen.

Dit betekent, dat je de eindstudie kunt voortzetten, maar dan op eigen risico. Er bestaat echter een gerede kans dat je je eindstudie niet zult behalen. (…)

Wanneer je besluit om door te gaan met je eindstudie, dan hoor ik dat graag schriftelijk (…) voor 26 mei 2008 van je.

Heel motiverend. Laten we deel 1 van de hate-blog met deze vriendelijke brief besluiten. I’ll be back.