Ik kwam gister per ongeluk een oude foto van mezelf tegen op Hyves. Alhoewel, niet helemaal per ongeluk. Ik bekeek de foto’s uit het album ‘mijn vrienden’ van een van mijn beste vriendinnen. Daar verwachte ik natuurlijk wel een foto van mijn persoon. Maar toch niet die!

Goedkope huiswijnen
Misschien zijn er twee jaar verstreken sinds de avond van De Foto, het lijken er meer. Niet alleen qua uiterlijk (Lang haar! Gave huid!) lijk ik niet meer op ‘haar’. Deze foto markeert een levensfase. Achter mij, met zijn rug naar de toeschouwer toe, zit een hele foute ex. Voor mij, op tafel, heel veel blikjes bier en goedkope huiswijnen. Net buiten de foto, zo weet ik nog goed, zit een stelletje te vozen.

Temidden van dit schouwspel kijk ik, blond en naïef, in de lens van de camera van mijn lieve vriendin. Die op dat moment al lang niet meer zo helder is en die ik enkele minuten later moet helpen opstaan. Ze was van de bank gegleden.

Zwart-wit
Waarom nu juist deze foto? Aan de reactie van mijn vriendin: “jong, naïef en lekker”, heb ik ook niet veel. Ik troost me met het volgende: een andere vriendin komt er (schaamtevol-technisch) nog slechter van af. Bovendien is de ‘mijne’ in zwart-wit en daarmee duidelijk verleden tijd. Ik zal haar een nieuwe, fullcolour, full-photoshopped, exemplaar toesturen.