Laatst had ik een leuk gesprek over liegen op je CV. In mijn optiek iets dat je gewoon niet moet doen. Grappig genoeg blijken er veel nuances mogelijk te zijn, door de manier waarop recruiters omgaan met CV’s. Hoewel ik nog steeds vind dat je gewoon een eerlijke CV moet maken, merkte ik dat bepaalde recruiters eigenlijk gewoon voorgelogen willen worden.
Eén opmerking die mij namelijk bij bleef was dat de persoon in kwestie er standaard van uit ging dat er op een CV gelogen was. Dat de meeste of alle functies mooier werden voorgedaan dan het was en dat de functies dus ‘automatisch’ naar beneden werden gezet. Een marketing manager is dus gewoon marketeer geweest. Een Sales manager gewoon account manager. Toen ik vroeg of dat niet heel bevooroordeeld was en de mensen die niet logen sterk benadeelde was de reactie dat die mensen dan gewoon niet slim waren. Iedereen loog toch immers op zijn CV…
Dat deed me terug denken aan een voormalige sollicitatie ervaring. Daar werd in een marketing functie de HBO studie commerciële bedrijfskunde gevraagd. Omdat ik daar nog nooit van gehoord had was ik gaan zoeken en deze bleek niet te bestaan. Er was wel een universitaire master op dat moment genaamd commerciële bedrijfskunde, maar op HBO niveau was die er toen niet. (Voor de goede orde, inmiddels bestaat deze wel, toen nog niet).
Ik had toch gesolliciteerd en werd afgewezen omdat ik niet de juiste studie had. Ik ben daar achter aan gegaan met de intentie om uit te leggen dat commerciële economie (mijn studie) een marketing studie was, maar dat was volgens de desbetreffende recruiter niet zo. Dat was namelijk een sales studie. Mijn verhaal dat de studie 25% sales en 75% marketing was (de waarheid op mijn opleiding, 1 van de 4 blokken was sales, de andere 3 marketing) werd als onzin afgedaan. Licht gepikeerd vertelde ik haar dat de opleiding die ze vroegen niet bestond. Dat was ook niet waar, want ze hadden nu iemand die commerciële bedrijfskunde had gestudeerd. Toen ik vroeg of dat academisch was, was het antwoord bevestigend, maar ze zochten nu een meer hands-on persoon dus HBO. Het feit dat ik had nagezocht dat de studie niet bestond op HBO niveau was ook onzin, ze had 3 goede sollicitanten die de desbetreffende studie op HBO niveau hadden gedaan. Met stomheid geslagen heb ik de moed opgegeven, ben ik na gaan zoeken en heb ik tot één conclusie kunnen komen. De drie mensen moeten hebben gelogen op hun CV, want de studie bestond simpelweg niet volgens alle officiële registers en sites.
De moraal van dit verhaal? Ik vind nog steeds dat je niet moet liegen op je CV en gewoon eerlijk moet zijn. Maar ik begin steeds meer begrip te krijgen voor mensen die het wel doen.
Roel Kiers
says:Eerlijk duurt het langst, liegen hoort niet, maar levert ‘foute’ sollicitanten toch nogal eens de baan op die ze eigenlijk niet hadden horen te krijgen. Apart blijft natuurlijk dat er vaak een bak geld voor uitgegeven om een vacature op te vullen, maar dat even een paar werkgevers nabellen of de persoon daar heeft gewerkt, in die functie, in die periode vaak teveel moeite is.
Ik adviseer mensen altijd om in hun CV duidelijk aan te geven wat hun meerwaarde is geweest in de functies die ze hebben bekleed. Taken en verantwoordelijkheden vermelden is prima, maar resultaten erbij vermelden wekt de aandacht van de lezer toch even wat meer. En vergroot de kans dat je wordt uitgenodigd.
@ Guido: ja, je maakt wat mee! ik moest bij jouw verhaal even weer denken aan wat mij een paar jaar geleden overkwam. Er solliciteerde een dame bij ons naar een functie. Ze stond als kandidaat in ons bestand, uit een eerdere procedure. We hadden echter net een naamsverandering ondergaan, en dat was haar ontgaan. Want het aangeleverde CV week nogal af van het exemplaar in mijn database: andere werkgevers, andere functies. Even bellen dus. Bleek dat haar nieuwe CV beter zou aansluiten bij hetgeen mijn opdrachtgever wilde, dus ja, ze was daar nogal creatief mee omgesprongen…
Ik controleer dus altijd. Je zult het maar meemaken dat er via jou iemand bij de opdrachtgever binnenkomt die er onfrisse praktijken op na gaat houden. Bij een recruiter die ik ken, die alleen was afgegaan op ‘referenties’, leidde dat bijna tot het faillisement van een opdrachtgever….
Jeroen Spierings
says:@Bas: het blijft ook zeker mijn uitgangspunt maar het is zeer zeer moeilijk ik snap het. Super lastig met die verzekeringsmaatschappij als het maar van 1 kant komt. Daar ligt ook de uitdaging denk ik hoe creëer je een situatie waarin alle partijen echt, eerlijk, open, transparant acteren. Het gaat toch ook om vertrouwen en om dat op te bouwen heb je een relatie nodig vaak is dat ook iets wat natuurlijk lastig is en ook ontbreekt. De kandidaat kent de klant nauwelijks en oppervlakkig en andersom natuurlijk ook… het blijft een moeilijke situatie 🙁
Guido Stek
says:Sommigen hebben het verschil tussen verkopen en liegen nog niet helemaal begrepen. Op een CV en in een gesprek moet je jezelf verkopen en wij moeten inkopen. Wat doe je echter als je product verkocht is wat niet de waarheid is?
Mijn meest uitzonderlijke ervaring op dit gebied was het CV van een kandidaat die een functie in een bestuur noemde in een periode. Helaas voor deze persoon wist ik dat dit niet waar kon zijn, dit was namelijk in die periode mijn functie.
Toen ik zijn verder ervaring ging checken bleek er verder niets te kloppen. Dit is natuurlijk wel een extreem geval, wat het beeld geen goed doet.
Mijn opinie is dat een goede recruiter in staat is om een kandidaat te controleren. Daarmee kan hij dan ook de hiringmanager overtuigen.
Chris Stapper
says:Als je CV niet bij jou past en wel bij de baan dan past de baan niet bij jou?
Onder dat motto lieg ik nooit in mijn CV.:)
Misschien benadeel ik mezelf daar soms mee, maar eerlijk duurt het langst. Ik hoop dat alle partijen op termijn wijs genoeg zullen zijn om in te zien dat liegen niet werkt.. en aannemen dat mensen liegen ook een twijfelachtige houding is.
Bas van de Haterd
says:@Jeroen: daar om zeg ik ook: ik ben er nog steeds niet voor. Echter, ik merk dat sommige partijen toch eigenlijk wel er om vragen voor gelogen te worden (toevallig nu persoonlijk in de slag met een verzekeraar, waarbij ik nu al spijt heb dat ik weer zo eerlijk ben geweest, aangezien ze niet in staat lijken dingen op waarde te kunnen schatten).
Jeroen Spierings
says:Bas volgens mij is het zo dat eerlijkheid nog altijd het langst duurt. Voor alle partijen zowel de klant, de kandidaat als de intermediar/recruiter. Laten we nou gewoon eerlijk met elkaar omgaan. Recruitment in mijn ogen is pure sales & marketing waar je gebruik moet maken van nieuwe marketing concepten en zeker niet van oude economie/marketing ideeen en oplossingen. kandidaten en klanten prikken daar toch zo doorheen al die snelle “verkooppraatjes”
Hervé
says:Ik heb een vergelijkbaar gesprek gehad op basis van een functie titel. Op mijn contract van TforTelecom (mijn toenmalige werkgever) stond dat mijn functie titel TopVerkoper was. Dus toen ik op zoek ging naar mijn volgende baan. Zette ik die titel op mijn CV.
De eerste recruiter die ik sprak vroeg aan mij waarom ik zo’n arrogante titel aan mezelf gaf. Waarop ik antwoorde dat ik er niets aan kon doen en dat dat de titel was die TforTelecom aan mij gaf. Gelukkig waren beiden mijn shop- en regiomanager zo vriendelijk om dit voor mij te bevestigen (toen de recruiter belde voor een referentie) en vervolgens zeiden dat ik echt een “Top Verkoper” was.
Een half jaar later bij mijn vertrek bij die onderneming zeiden ze hetzelfde over mij 😉