Enkele dagen geleden stelde ik hier de vraag hoe jullie denken dat RecruitmentMatters om moet gaan met anonieme en beledigende reacties. En ik zou graag iedereen willen bedanken voor hun bijdrage. Het heeft mij in ieder geval geholpen om een keuze te maken.
De algemene teneur van de reacties is om reacties te laten staan. Ongeacht de inhoud of het al dan niet anonieme karakter van de reactie. En dat is dus wat er op RecruitmentMatters zal gebeuren.
In mijn optiek past het ook het beste bij het medium weblog. Als dit betekent dat het bepaalde lezers zou afschrikken om te reageren zou ik dat heel jammer vinden.
Als afsluiting plaats ik hieronder de reactie van Paul van Oosterhout op mijn oproep. Ik doe dat omdat het in mijn ogen de situatie uitstekend samenvat en de beide kanten van deze zaak laat zien.
Soms kan ik me het voorstellen door de manier waarop jullie kritisch zijn mensen er soms boos over worden. Maar dat komt gewoon door de manier van schrijven en insteken. Daarom valt er hier ook wat te beleven zeg maar.
Als iemand boos wordt en wil reageren moet je wel het volgende beseffen: Jullie hebben een naam en autoriteit en de reageerder niet. Die is al in de minderheid en op jullie homeground.
Daarom zal die soms minder genegen zijn om een naam te zetten. Emotioneel reageren gaat dan wat makkelijker natuurlijk omdat iemand zich laat kennen.
Ik zou altijd elke reactie laten staan en indien het op de persoon is zelf de kracht hebben om er niets van te zeggen. Dat gebeurt wel en dat is juist wat men wil. Echter kan de lezer zien wat er gebeurt en hoe daarop gereageerd wordt. Veel sterker en geen verdere aanzet tot discussie.
Kortom: laten staan, niet happen en doorgaan.
Bas van de Haterd
says:@Paul: tja, ik deel je mening niet dat er redenen zijn om anoniem te reageren omdat je kwaad bent. In mijn optiek is er geen reden om anoniem te reageren namelijk. Er zijn bedrijven die dat verbieden, nou, dan kan je kiezen. Of je reageert niet, of je overtreed die regels of je zoekt een andere baan die daar niet moeilijk over doet.
Maar misschien ben ik hier ook wel een stuk minder genuanceerd in omdat ik al wat langer meeloop dan de meeste hier, inclusief Marc, als het om bloggen gaat. Omdat ik gezien heb waar het toe kan leiden, omdat ik één van de beste blogs van Nederland volledig verwijderd heb zien worden om anonieme comments, gescheld en alles wat daar uit voort kan vloeien (incl. dreigtelefoontjes en doodsbedreigingen). Waarom? Omdat we blijkbaar vinden dat we niet accountable zijn. Omdat we vinden dat we allemaal onze mening mogen geven, maar dat dan wel anoniem moeten doen zodat wij vooral daar niet op aangesproken kunnen worden. Maar we moeten en zullen dan wel even flink schoppen en schelden. Alleen moeten we daar vooral niet op afgerekend worden. Want ik heb een mening en ja, die wil en zal en moet ik delen, maar vooral niet met naam en toenaam want stel je voor dat ik overkom als [vul maar in]
Of misschien is het omdat ik weet dat er recentelijk voor het eerst aangifte is gedaan van (online) stalking van een blogger. Waarbij het online te bewijzen is, maar er zeer veel aanwijzingen zijn dat het ook offline gebeurt.
Het is het begin van een glijdende schaal, een schaal die ik nu inmiddels een paar keer heb zien eindigen in hele enge dingen. En het begint iedere keer met laf anoniem reageren zonder inhoud.
Anoniem reageren: niet mijn voorkeur. Maar als je inhoudelijk in discussie gaat heb ik daar geen moeite mee. Maar als de comments niet verder gaan dan ‘weer eens een voorbeeld dat hij er niets van weet’ of ‘wat een kut artikel’ voegen niets toe aan een discussie, hebben geen inhoud, jagen enkel gewone lezers weg en kan je beter verwijderen. Dan zorg je dat de glijdende schaal niet eens begint te glijden.
Jaap Steinvoorte
says:Ik deel de mening van Bas, zeker de onderste 2 mogen wat mij betreft verwijderd worden.
Onderstaand de the Living Room Policy van Shel Israel en ik sluit mij hier volledig bij aan.
1. If I am throwing a dinner party in my home and you show up at my doorstep and I don’t know who you are, I won’t let you in. In short, with few exceptions, I don’t allow anonymous comments.
2. If you do come in and you become rude to me or my guests, I will ask you to be nicer–once. If you continue to be rude, you will be thrown out and you will not be allowed back in.
3. (een extraatje) Comments may be reviewed to ensure they follow the User Guidelines before being posted.
paul van oosterhout
says:Tis voor mij ook geen kwestie van goed of fout. Ik probeer me alleen te verplaatsen in de reageerder. En ik snap je punt mbt de hierarchie en ik zou het alleen hebben bij Name-calling. Maar dan nog. Als je daar niet op ingaat en verdergaat met de discussie sta je sterker. Bovendien zorg je ervoor dat je weblog open en transparant blijft. Wat je op zo’n moment het beste kan doen in mijn optiek is niet reageren op de opmerking maar een procesmatige opmerking maken en alles laten staan.
Bas van de Haterd
says:Tja, ik deel de mening van Paul in deze dus niet. Want hij stelt: iemand laat zich kennen, hij wordt boos en reageert emotioneel. Dan moet je je afvragen: waarom wordt deze persoon boos?
Is dat omdat er iets gepubliceerd is dat niet terecht is? Dan moet je daar inhoudelijk op in gaan. Dan moet je dat vooral niet anoniem doen.
Of is dat omdat die persoon op fouten wordt gewezen? Daar moet je namelijk niet boos om worden, daar moet je iets mee doen.
Of is het omdat die persoon een andere visie heeft? Dan kan je die uitleggen en kom je waarschijnlijk tot het punt ‘agree to disagree’.
Il blijf van mening dat elke reactie die in de laagste twee categorieën zitten van Grahams Hierarchie niets toevoegen aan enige discussie en daarom verwijderd mogen worden (of dat deel van de reactie). Maar de teneur van de mensen die wel op dit stuk gereageerd hebben is duidelijk.