Dan denk je met een beetje online reputatiemanagement (geen fotoverslag van afgelopen zaterdag, blogs nagekeken op spelfouten, filmpjes die iets met poep en/of pies te maken hebben verwijderd) er wel te zijn. Maar nee hoor. Ooit in een narcistiche bui ingestemd met een interview in het universiteitsblad?

Slecht nieuws
Wel, dan heb ik slecht nieuws voor je: zogenaamd lollige (maar achteraf gezien puberale) opmerkingen blijven voor altijd bewaard in het digitale archief. En universiteitsbladen zijn doorgaans niet bereid om de artikelen te verwijderen of zelfs maar aan te passen. Helaas worden ze daarin gesterkt door de wet. De Raad voor de Journalistiek heeft bepaald dat, uitzonderingen daargelaten, het publieke belang van een “integer, volledig en betrouwbaar archief” boven het persoonlijk belang van de privacy gaat.

Chill?
Werving- en selectiebureau YER zegt dat studenten er niet zo hard aan moeten trekken, als gevoelige informatie op de sollicitatietafel wordt gelegd.

“De informatie wordt in sollicitatiegesprekken gebruikt, maar niet als selectiecriterium. Je kunt iemand ermee uit de tent lokken. Zijn reactie is vaak belangrijker dan de vraag zelf”, aldus een woordvoerder van het bureau in Trouw.
Bron: personeelslog.nl

Mijn abjecte bloggedrag
Ik ben tijdens een sollicitatiegesprek aangesproken over mijn bloggedrag. Degenen die tegen me over zaten hadden me even gegoogled en RecruitmentMatters gevonden (een heel werkje, RecruitmentMatters staat bovenaan de zoekresultaten van Google). ‘Tuurlijk mocht ik over mijn ervaringen met het werkende leven schrijven’, maar liever niet over de praktijken bij dat bedrijf. Ik heb de baan gekregen, ondanks mijn weigering. Misschien heeft YER dus gelijk.