Als hun arrogantie potentiële websitebeheerders niet over de rand duwt, is het wel de lage prijs voor een internetadres (niet meer dan een paar tientjes per jaar). Mij interesseert dat beetje geld weinig. Mijn naam registreerde ik dus om megalomane redenen.

Heel erg geschiedenis
En ik schreef me in voor talloze sociale netwerken. Want hoe not done is het om totaal onvindbaar te zijn op google these days? Wel, heel erg not done. En heel erg geschiedenis voor mij op dit moment. Ik heb een behoorlijke identiteit op het internet. 

Maar wat doe ik daarmee als ontwerper? Mijn Hyves profiel is in de jaren een bonte verzameling van kleuren en plaatjes geworden. Mijn website is over nagedacht. Veel andere profielen (MySpace, Linkedin, Plaxo, Twitter, YouTube) zijn maar deels ingevuld en vormgegeven. Een schande!

Ik denk namelijk dat een profiel (mits gecensureed van minder professionele foto’s van schaamteloze zuippartijen en zo verder) op een sociale netwerksite of twee ook in je voordeel kan/kunnen werken. Ik zie het als een stukje online reputation managment.

Werkgevers en andere geïnteresseerden
Ik scherm dan ook niets af. Werkgevers en andere geïnteresseerden mogen zien dat ik lieve, gekke vrienden heb, die soms rare dingen zeggen. Mensen die afhaken omdat mijn vrienden me flauwe filmpjes toesturen of reflecteren op afgelopen weekend met alle emoticons van dien, zijn ook niet de mensen die ik als leidinggevende zou willen kennen.

En ik heb mezelf nu al afstudeeropdracht gegeven om de ultieme online identiteit te creëren. Ik kan dus ongegeneerd en onbegrensd online zijn. Wat een hemel.